Hayatınızda yaşadığınız hayal kırıklıklarıyla nasıl başa çıkıyorsunuz?

Bu taraftan bakarsak dert edecek bin türlü şey bulunur. Eleştirelim ne iyi lakin dert edip kendime niye eziyet edeyim anlamadim.
 
Dusunmemeye ve kendimi oyalamaya çalışarak. Birde artık sorgulamıyorum. Olduğu gibi bırakıyorum .
 
Hissediyorum,başa da çıkamıyorum.
21 yaşında ölü gibiyim.Geleceğe dair ne bir hayalim ne de bir idealim kalmadı.Yoruldum,ruhum 70 yaşında gibi.
Aynı yastayiz benim de mutsuz olduğum aman bittim dediğim zamanlar oldu ama geçiyor yani. Başka bir şeyler buluyorsun sonra o eski konuları unutuyosun
 
Her şerde bir hayır her hayırda bir şer vardır düşüncesi ile. Demek ki benim istediklerim benim için hayırlı değilmiş. Şu an yaşadıklarım hayırlı imiş.


Bir de dünyaya hiçbirimiz öylesine gönderilmedik. Hala nefes alıyorsak bir hikmeti vardır düşüncesi ile. O hikmeti bulmaya çalışıyorum. Sen de öyle yap.
 
ölüm gerçeğini unutmayarak
Bana genelde ölüm gerçeğini unutmamak hayal kırıklığı yaşatıyor. Ne zaman güzel günler geçirsem sevdiğim biri ölüyor. Hayallerim ve güzel günler kursağımda kalıyor. Şu an bunu yazarken bile burnumun direği sızlıyor. Hayattan hiç zevk almıyorum.
 

Bence sizin yaşadığınız şey sevdiklerinizle olan bağlılığınız sebebiyle.sevilen ama bir şekilde sizi terketmiş kişilerle alakalı,ölümün kendisi ile değil.
Ölüm gerçeği aklıma geldiğinde hiçbir hayalkırıklığının, maceranın, sözcüklerin önemi kalmıyor kafaya takılması anlamsız oluyor
 
Nikiniz oğretmen, meslekdaşız. Atandınız mı bilmiyorum ama eğer atanmışsanız en azından 33 yaşında atanmak için hazırlanmıyorsunuz, psikolojik olarak kendinizi yıkık hissetmiyorsunuzdur. Bir de hem işsiz olsaydınız bu yaşta?

Beğenmediğiniz hayat, bir başkasının hayali olabilir.
 
Hayal kırıklığına ugradigimda ya o hayali onarıp devam ediyorum ya da yeni bir hayalle devam ediyorum kırgın üzgün olabiliyorum ama daha kötü olabilirdi buna da şükür diyip yaşamaya devam ediyorum
 
Beni mutlu eden şeylere daha çok sarılarak, hayatın sadece hayal kırıklığına uğradığım konudan ibaret olmadığının bilincinde olarak... Mutluluk kadar üzüntüler de olacak hayatımızda. O üzüntülere odaklanıp kalmak, karamsarlığa gömülmek insanın kendi hayatından çalması gibi geliyor bana. Oysa sahip olduğum şu biricik hayatı daha güzel duygular içinde yaşayıp, ölmek isterim. İsraf etmek istemem kısaca. Bu bakış açısı, büyük acılarla bile baş etmeyi öğretti bana. Bazı acıların, hayal kırıklıklarının etkisi elbette tamamen geçmiyor ama siz önünüze bakmaya devam ederseniz, onlarla yaşamanın yolunu da buluyorsunuz.
 
Zulum, hele ki insanin kendine zulmu cok kotu. Surekli pismanlik duymak, surekli gecmisle yasamak insanin kendine zulumdur. Yasanan hersey, o an oyle gorunmese de, bizi büyutmek icin. Tek soyleyebilecegim kimsenin sine uzmesine izin verme. Ezilme, dik dur. Gerisi kendiliginden oluyor.
 
sıkıntılar Allah 'tan gelmedıkçe (kaza,ölüm,hastalık,buyuk maddi sıkıntılar,zulüm(çok kötü insanlardan gelen)sabredenlere ne buyuk mukafat var!)bunların harıcındekıler gerçekten ama gerçekten gereksız dertler.
şimdiki dertlerin çoğu PIRLANTAM UFAK!
 

İnsanın kendine zulmü çok kötü çok doğru dedin
Üzüntülerimizin mutsuzluğumuzun çoğu sebebi biziz bence en çok biz kendimizi üzüyoruz..
 
Hissediyorum,başa da çıkamıyorum.
21 yaşında ölü gibiyim.Geleceğe dair ne bir hayalim ne de bir idealim kalmadı.Yoruldum,ruhum 70 yaşında gibi.
çok ama çok gençsiniz.hayat sizin için yeniden başliyor.sizin yasinizda bende birtakim zor gunler yasadim.ama hayak ettiklerim bir bir oldu zamanla.
lutfen olumlu bakin ve kendinize inanin
 
mutlu olmak için büyük şeyleri beklemeye gerek yok.
hayatta seçimlerimizi yaşıyoruz sonuçlarını da göze almamız gerekiyor.
en önemli şey bence emek..
evet haksızlıklar yok mu?
mesela üniversiteden mezun olduktan sonra çok istediğim önemli bir sınavı yüksek bir puanla geçtim, mülakata hak kazandım, mülakatta ardı ardına sorulan soruların hepsini cevapladım ama BAŞARISIZ oldum :)
peki başarısız mıydım? tabi ki hayır!
o zaman çok üzüldüm ama kısa bir süre sonra ne düşündüm biliyor musunuz?
"ben emek vererek elde edebileceğim son noktaya kadar geldim. bundan sonrasında üzülmem aptalca olur."
şu an o mülakatı geçmediğime o kadar çok şükrediyorum ki..

temel bazı şeyler var elbette yadsımıyorum. eğitimde fırsat eşitliği yok herkes kapasitesinin farkına varıp ona göre çaba sarf edebilecek algıya da ulaşamayabilir. bir birey farkına vardığı zaman yine bir şeyleri değiştirebilir bence.
hiçbir zaman hiçbir şey için geç değildir.
hayat bizim seçimlerimize göre şekilleniyor. işte bu yüzden, sızlanmak çok bana göre değil.
çok uzun süre olumsuzluk bulutunun içinde kalamıyorum.
anlık of puf yaparım ama :)
hemen geçiverir, yeni duruma odaklanırım.
 
30 yaşındayım yıllar önce biri bana şu an yaşadığım hayatı gösterse rüyadır diye kendime bi cimdik atardımHerkes geleceğin çok iyi olacağından bahsettiği zaman bana çok uzak ve imkansız görünüyor ben o kadar yaşamam diyorum. Derdim sadece anı ve günü kurtarmak
 
Önceden gündüzleri atlatip gece yaşıyordum acısını, artık gündüzleri de zindan gibi. Kısacası işin içinden çıkamıyorum 25 yaşındayım hayattan bir beklentim yok. Yaşadığım tüm olumsuzlukları neden yaşadığımı bilmiyorum neden yaşıyorum onu sorguluyorum asla isyan değil ama sadece merak ediyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…