ölüm gerçeğini unutmayarak
Özellikle 20 li yaşlardaki insanların şu hayattan bir beklentim yok demesi beni benden alıyor...ananız babanız mı öldü? Kanser hastası mısınız? Yatalak mısınız? Yani nedir bu bunalım halleri...o beğenmediğiniz hayatın bir tutamı için ne dualar eden insanlar var. Dün akşam 4 tane ms hastası yatalak çocuğuyla tek başına yaşam mücadelesi veren bir kadını izledim, küçücük kızı kanser hastası olan arkadaşımın paylaşımına denk geldim, babamın tedavi gördüğü onkoloji servisini düşündüm... asıl dert bunlar aslında...hayatta hiç bir şey istediğim gibi olmuyor diyenlere kimin hayatı dört dörtlük ki diyorum. Azıcık kendinize gelin yahu olanda bir hayır olmayanda bin hayır ara demişler. Offf neden şöyle olmadı neden böyle oldu diye kendini paralamak yerine, olabilecek şeyler için önüne bakmak ve sahip olduklarına şükretmek daha mantıklı değil mi? Ölüm dışında herşeyin çaresi varken, sayısı hızla artan depresif topluma akıl sır erdiremiyorum. Azıcık dua, azıcık çaba sonrası tevekkül...umarım herşey gönlünüzce olsun
Ne güzel demişsinizİşte bunlar hep şükürsüzlükten. Aza şükretse çok da gelecek, çoğu kişi bilmiyor ki bunu, bilse de inanmıyor.
Evet uzuntulerimizin sebebi bunun boyle olmasina neden izin verdim diye kendimize kizmamizdan. Karsimizdaki bizden degerli degil. Sirf onu kirmamak icin hakkimizi aramadigimiz icin kendimoze kiziyoruz aslinda. Bunu yasamamak icin bastan buna izin vermemek gerekiyor.İnsanın kendine zulmü çok kötüçok doğru dedin
Üzüntülerimizin mutsuzluğumuzun çoğu sebebi biziz bence en çok biz kendimizi üzüyoruz..
Evet uzuntulerimizin sebebi bunun boyle olmasina neden izin verdim diye kendimize kizmamizdan. Karsimizdaki bizden degerli degil. Sirf onu kirmamak icin hakkimizi aramadigimiz icin kendimoze kiziyoruz aslinda. Bunu yasamamak icin bastan buna izin vermemek gerekiyor.
Neler yaşadığımı buraya yazmaycağım. Zaten konum o değil. 33 yıllık yaşantım hiç istediğim gibi olmadı. Hiç hayal ettiğim gibi olmadı. Çok bambaşka bir hayat. Herşeyiyle. Bu saatten sonra değişir mi belki ama biraz da hevesim kırıldı gibi. Yani artık hayal kurmuyorum olayları akışına bıraktım. Sizlere sormak istediğim böyle hisseden var mı ve bu duyguyla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Cookk begendimnm yazmak istedimBaşa çıkamıyorum, bunalıma falan giriyorum. İnanılmaz derecede umutsuzlaşıyorum. Ama şükretmeye ve ibadet etmeye çalışıyorum her zaman daha zor sınavlar olduğu için nankörlük etmek istemiyorum. Ve muhakkak değişim olacağına sabrederek bekliyorum.
Vucudumun yuzde 80 i hayırlısı:)Neler yaşadığımı buraya yazmaycağım. Zaten konum o değil. 33 yıllık yaşantım hiç istediğim gibi olmadı. Hiç hayal ettiğim gibi olmadı. Çok bambaşka bir hayat. Herşeyiyle. Bu saatten sonra değişir mi belki ama biraz da hevesim kırıldı gibi. Yani artık hayal kurmuyorum olayları akışına bıraktım. Sizlere sormak istediğim böyle hisseden var mı ve bu duyguyla nasıl başa çıkıyorsunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?