Kızlar benim değişik bir durumum var ve fikrinizi rica ediyorum. Benim babamın parayla ya da içki,dayakla ilgili bir durumu yok. Ama kadınlara çok düşkün ve bu sebeple ahlak anlayışında çok sağlam yanlışları var,anlatmakla bitmez. Ben evli bir bayanım; onu ziyarete gittiğimde tutturur hadi gel seni bir hanım arkadaşımla tanıştıracağım diye, gideriz bir bara hanım manım gelmez, koskoca rakı sofrasının bir ucunda hafif meşrep kadınlar bir ucunda ben kalırım öyle, sık sık bana sarılır öper o salak yerde. Millet sevgilisiyim zanneder. Bir de yanlışlıkla orama burama çarpıp durur ki en sevmediğim yanı budur. Onun dışında 16 yaşımdan beri turizm stajı yapacağım diye çıktığım eve geri dönmedim, yalnız büyüdüm. Üvey annem çok geçimsiz olduğu için aynı evde barınamadım. Ama ortada hep bir tiyatro oldu, canım kızım, canım babam şeklinde. Hep herkese kızına ne kadar iyi baba olduğunu anlattı durdu. Trafik kazası geçirdim,sadece para yolladı,gelmedi, onun dışında hiçbir kötü günümden haberi olmadı ve hep o kendi hayatını ben kendi hayatımı yaşadık. Ama telefonda hep canımlı cicimli olduk, bunun nedeni de ikinci evliliğinden 2 tane özürlü çocuğu olduğu için büyüklük göstermek istemem. Yani zaten yeterince üzülüyor; bir de ben seninle görüşmek istemiyorum, beni rahat bırak vs demeyeyim, he diyim geçiyim ,zaten senede bir görüşüyoruz diye düşünmüştüm.
Yani babamla ilişki durumumuzu şu olay özetliyor mesela; ben büyükçekmecede oturuyorum, o kadıköyde. 3 yıl önce evleneceğim zaman bana 6-7 kez telefon edip Ben gelmesem düğüne, şimdi param yok ne takacağım, rezil olurum, sen bir şeyler uydur ben gelmeyeyimdemişti.Ben de salağım ya ısrar etmiştim lütfen gel baba diye,gelsin diye kendi başıma yaptığım düğüne ek olarak bir de ona minibüs kiraladım vs. Misafir gibi geldiği düğünümde-iki sevgilisiyle birlikte geldi-; içki içtiği için koluma bir yapıştı ne damatla dansedebiliyorum, ne pastayı doğru düzgün kesebiliyorum. Yapıştı koluma girdi, düğün sonuna kadar kolumdan çıkmadı. Sonra da saat 22:00 gibi başladı hadi bana taksi çağır. Düğün videolarından izliyorum, sapa bir yerde oturduğumuz için taksiciye 45 dk evi tarif etmişim. Yani garip ve bencil bir babam var.
Ve o babayla tam görüşmeyi tamamen kesmek üzereydim ki kanser olduğu ortaya çıktı. 1 aydır Büyükçekmece ile Maltepe Süreyyapaşa Hastanesi arasında gidip geliyorum, özürlü kardeşime bakıyorum vs. Maddi manevi koşturuyorum. Hakettiği için değil, sırf sevap olsun diye, acıdığım için. Ama bu koşturma esnasında kırk yılda bir görüştüğüm babamla uzun süre bir arada bulununca onun ne kadar kaba ve bencil bir insan olduğunu tekrar net bir şekilde gördüm. Bana emrine amede bir köpeği varmış gibi davrandı,sanki biri ona istediği gibi kötü davranabileceği bir hizmetçi yollamıştı da ben oydum. Sürekli bağırma, kızma ve aşağılama modundaydı. Tam tersi ben sana ne babalık yaptım ,ama sen bana koşturuyorsun diyip ezik duracağı yerde, beni yerden yere vurdu, ona bakmak ve iyi evlatlık yapmaya zorunlu olduğumu sürekli dile getirdi. e kızım tabii yapacak. Galiba ben babama bunca yıl fazla hürmet göstermişim, hak etmediği kadar iyi davranmışım ve bu yüzden o da kendini çok iyi bir baba sanıyor.
Ameliyattan çıksın, hayati tehlikesi geçsin evime dönerim bir daha da ömür boyu görüşmem diye düşündüm. Ameliyattan çıkınca 3. Günü artık bahçede falan gezmeye başlayınca eşim geldi beni aldı. Ama bu üç gün içinde sülale toplanıp bana babamı alıp evime götürmemi ve 2-3 ay güzel bakmamı tembihlediğinde yapamayacağımı söyledim ve herkes bana düşman oldu.Herkes beni yerdi, kınadı, sürekli bozdu, sürekli sen de insanmıymışsın gibi laflarla yüreğimi acıttılar.
Neyse asıl soruma geliyorum;ben evime geldim, 4 gün geçti, ne yediğim yemekten anlıyorum ne bir şey
keyfim yok, sürekli kafamda acaba ben yanlış mı yapıyorum diye düşünceler geçiyor. Geldiğimden beri elimi yaktım, kedim kayboldu, eşim ayağındaki bağları kopardı. Bir evladın ahı tutmazken böyle bir babanın ahı tutabilir mi? Mantık olarak düşünürsem; o bana 1 gün bile hiçbir işime koşturmazken, ben 1 aydır geceli gündüzlü koşturuyorum ve şimdi o iyi, sadece yanında ilgilenecek birileri gerekiyor.Hakettiğinden bile fazla evlatlık gösterdim aslında.Ama herkes bu göreve beni layık gördüğü için sürekli kınama telefonları alıyorum boyun devrilsin, baban o senin, atan,ne olursa olsun gelip bakman lazım diye. Onlar tabii ilişkimizi bilmediği, dışarıdan normal gözüktüğümüz için durumu anlayamıyorlar.Duygu sömürüsü olmasın diye yanımda olmadığı yıllarda başıma gelenleri yazmıyorum. Objektif olarak lütfen bana söyleyebilir misiniz; gavurluk mu yapıyorum, yoksa uzak durmakta haklı mıyım? Bir taraftan da bana küserse, ancak o zaman hayatımdan kendi isteğiyle çıkar diye düşünüyorum. Yakınlarda çocuk sahibi olmak istiyorum ve bir kızım olursa babamın bozuk ahlak durumu yüzünden onun hayatında olmasını istemiyorum. Bir an önce samimi fikirlerinizi bekliyorum.
geceleri uykularım kaçıyor eşimden gizli ağlıyorum.annecim kurtuldu ama bize de çok büyük üzüntü dert bıraktı
