Az önce tartıştık da. Yorulmuş beyefendi. Ne yaptıysa ne yaşadıysa yorulacak. her acıyı, her stresi, her şeyi çeken benim. o çatalda muayene olmak ne kadar acılı. İiğneler vurulmak… ya da en basitinden işte çenemin kilitlenmesi. En son dedim ki “inşallah senin de başına gelir de beni anlarsın” fiziken yanımda sadece. Asla psikolojik ve duygusal olarak yanımda değil. hiçbir zaman “bu da geçecek hayatım, bunu da aşacağız, yeneceğiz” demedi. Tamam laf da söylemedi ama sadece şoförlük yapıyor yani yanımda. Getir götür. bi de yoruldum diye bağırıyor bana.