Allah yardımcın olsun seni o kadar iyi anlıyorum ki. Doğumunu farklı bir şehirde yaptım, 3 hafta sonra ailemin yanına gittim. Yaklaşık bir buçuk aylıkken de kayınvalidelerin üst katına taşındım. Her gün gece gündüz farketmeksizin anadolunun kapısını zorlar gibi zile basmalar, müsait olamadığım için açmadığımda inatla saatlerce kapıyı yumruklamalar, uyuyan bebeği ver sevicem diyip uyandırmalar, emzirirken sonra emzir deyip elimden almalar, bebek evde uyurken elimi arayıp uyandır getir demeler.. Adam gibi anlattığımda anlamayınca bir kez sert bir dille uyardım. Bebeğimin bir düzeni olduğunu, her istediklerinde kapıyı açamayacağımı, müsait olsam bile belki uyuyorum belki banyodayım belki de uzanmış keyif yapıyorum dinleniyorum diye kapıyı açmayacağımı söyledim. Mırın kırın ettiler hatta hâlâ lafını da yaparlar ama etki etti. Kibarlıkla olmuyor sert ve net bir şekilde istemediğinizi söyleyin. İster yanlış anlaşılsın ister küssünler, kusura bakmasınlar hiç kimsenin bebeğe olan düşkünlüğü sevme isteği vs benim çocuğumun uykusundan huzurundan önemli değil. Hele ki yeni doğum yapmışsınız, bebek uyuyor bile olsa sadece oturuyor veya çay içiyor bile olsanız kimsenin istediği zaman evinize gelmeye hakkı yok. Herkes istediği zaman evimize gelecek olsa evimizin kapısının olması manasız olurdu zaten. Şimdiden tavrınızı belli edin, müsamaha göstermeyin.