Hem ağlarım hem giderim

Oluyor öyle ben evlenmeden önce uzun süre şimdiki evimde kaldım haftanın belli günleri ama düğünden sonra evime gelmek yerine annemlere gidesim geldi nedense ama geçiyor üzülme
 
Beterin beterin var Can'ım buna üzülme ben düğünü görümce ve kayınvalide tarafından mafedilip balayında otelde banyoya kendini kapatıp ağlamış biriyim. Allah aşılmayacak dert vermesin.
 
Ayy kiyamaam bende ablam evlendiginde perisan olmustum herkes benle beraber aglamisti kayinvalidesi sende git onlarla demisti ama nasil gidilir....uzulmeyin yeni bir hayatiniz olacak cok ozlerseniz annenize gelirsiniz ama surekli gitmeyin evinizden sogumayin Allah cc mutlu mesut etsin hic pismanlik yasatmasin amin
 

Yaaa baban çok iyi tepki
 
Bende stresten son ana kadar bişey anlayamayanlardanım. Korna sesleri eşimin beni almak için eve gelişi ve babama son sarılışım hala düşündükçe ağlatır beni.. Ama o anın özelliğinden olsa gerek. Yoksa her zaman söylerim. İyi ki evlenmişim.
 
insan o zaman garip psikoloji altına giriyor ben sözlendiğimi hatırlıyorumda ertesi gün telde konuşurken ağlamıştım daha istemem de psikolojik ya baktım ailemden ayrılamıyacağım ayrıldım bende
 
Aynı şeyleri bende yasamistim düğüne yakın yataktan hiç çıkmadim ama alisiyo insan öyle zirt pirt gitme zaten kendi evine alış kocanla yaşamaya alış tabikide gideceksin ama çok sık gidip kocani sıkma canım evlilik saygı sevgi olduğu sürece o kadar güzel ki düğün gecesi uyandım yanımda bi adam arkası dönük yatiyo ev yabancı kalktım gidiyodum korktum çünkü sonra canımın içi kalkıp ışığı yaktı sarıldı bir bardak su getirdi ve yatırdı tekrar sabaha kadar canım karım benimmmm diyip diyip sarıldı öptü :) geçecek canim
 
ayy bilirim bu duyguyu :) hele benim gibi doğduğundan beri annesinin dizi dibinde oturan, okuyanlardansanız...
ilk zamanlar evime gelince kıyafetlerimi değiştirmeden koltuğun ucunda oturduğumu biliyorum sanki kalkıp eve geri gidecekmişim gibi
bir de ilk birkaç akşam eşimle otururken saniyenin binde biri kadar bir süre "hayret annem aramadı "kızım nerde kaldın sen baban gelecek yüreğime indirme benim" demedi" diye düşünüp sonra hatırlıyordum evli olduğumu
zamanla alışılıyor, sık sık görüşürseniz daha kolay alışırsınız
öyle bir alışılıyor ki annemin telefon açıp sitem ettiğini hatırlarım "bir hafta oldu ne aradın ne sordun ne uğradın" diye
şimdi 5 yılı devirdik akşam annemlere gidip güzel yemeklerini yedikten sonra eşimin gözüne bakıyorum hadi kalkalım diye
"insanın evi gibisi yok" bir klişe ama yaşanınca anlamı bilinenlerden...
mutluluklar dilerim
 
ben türkiyenin bi ucundan diğer ucuna gelin gittim ve hayatımda yaşadığım en büyük acıydı evden çıkmam. Gerçekten çok zor içim parçalanmıştı annemi arkamda bırakınca bunun üzüntüsü bi yandan bir de tabi prenses gibi görüldüğün bi evden el olarak görüldüğün bi eve gitmek var o daha da zor hiç bi zaman babamın evinde gördüğüm kıymeti değeri kocanın evinde görmüyosun, babanın evinde bir damla göz yaşın aksa ortalık ayağa kalkıyor ama yeri gelince kocanla kavga edince gözyaşın ne kadar akarsa aksın umrunda bile olmuyor adamın, bir sürü sorumluluk bir sürü dert üstüne biniyor, babanın evinde tek derdin bulaşık yıkamak, eve geç kaldığında hesap vermekken küçücük yüreğinle kadın oluyosun, evi idare etmeye çalışıyosun, kocanı idare etmeye çalışıyosun. Ama sen şanslısın ki ailene yakınsın bakma bu yazdıklarıma şu an biraz moralm bozuk belkide ondan ama hayatın kanunu bu dünyada 'güçlü' deyince akla ilk erkek gelse de bence bunu diyen yada düşünen halt etmiş bu dünyanın bütün yükü kadınlarda. Alışırsın zamanla eşin anlayışlıysa seni seviyor ve değer veriyorsa korkma.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…