Hayır canım bu tamamen şununla alakalı:Öncelikle baştan söylemek isterim, bir erkek arkadaşım veya hoşlandığım biri yok. Zaten içinde bulunduğum kaos ortamı buna pek müsait değil şu an (Taktik almaya çalışıyormuşum gibi yorum yapanlar olacaktır, bu yüzden belirtmek istedim bunu.) . "Maddi yatırım" ifadesini de ne anlamda kullandığım anlaşılmıştır. Yoksa bizler elbette parasını verip haklarını alabilecekleri birer eşya değiliz.
Bu, aslında yıllardan beri çok merak ettiğim bir konu. Geçen Instagram'da keşfette dolaşırken popüler bir psikoloğun bir konuşmasına denk geldim (seven sevmeyen vardır, ben kendisini pek tanımıyorum.). "Erkek yatırım yaptığı kadını sever." diyordu. Bu aslında yıllardan beri yaptığım bir gözlemin özet cümlesi gibi oldu.
Evlenen arkadaşlarım var örneğin. Hani bizim 'görgüsüzlük' olarak ifade ettiğimiz bazı davranışlar vardır. Mesela evlilik arifesi "İlla şu kadar takı alınacak. " diyen, eksik gördüğü yerde olaylar çıkartan. Ya da bir arkadaşım vardı mesela. Erkek arkadaşının evlilik teklifi için aldığı yüzüğü maddi açıdan yetersiz buldu. Kendisine, maddi değeri çok fazla olan beş taş bir yüzük aldırıp en baştan evlilik teklifi ettirdi. Bir başka tanıdığım, kendi ailesinin maddi durumu kötü. Ama erkek arkadaşı sıradan bir mekana yemeğe götürdüğünde saatlerce trip atıyor. Hayatında görmediği lüks mekanları bulup "Bu hafta beni buraya götür." diyor. Kuzenim evleneceği zaman düğün için ayarlanan mekanı 'ucuz' buldu. Nişanlısından ayrıldı. Adam kapılarda yattı "Gel, tamam. Nereyi istiyorsan orayı tutacağım." diye. Ve istediği o lüks mekanı tutturup orada düğün yaptırdı gibi gibi... Ve garip bir şekilde bu şekilde davranan kadınların hepsi mutlu ve el üstünde tutuluyor. Hani kendi hemcinsimiz diye durup bir baktığımızda çok ucuz hareketler, naiflikten, kaliteden çok uzak davranışlar olarak görünüyor. Ama derler ya neticeye bakmak lazım diye. İlişki içinde yine bunlar değer görüyor, tapılan o kadınlar oluyorlar.
Bir diğer taraftan hiç böyle olaylara girmeyen kadınlar var. Mesela hesabı karşı taraf ödediğinde gece gözüne uyku girmeyen, aman kimse üzülmesin sıkıntı çıkmasın diye birçok lüks bile sayılmayan sıradan şeyleri dahi istemeyen kadınlar. Bunlar da hiç değer görmüyor. Örneğin bir başka arkadaşım, kendi ailesi çok varlıklı insanlar. Kendisine çok görkemli bir nişan töreni yaptılar. Ama adamın ailesi biraz sorunlu bir tipti. Arkadaşım "Aman nikah neye yetmiyor, ben düğün istemiyorum." dedi. Ucuz olsun diye saçma sapan bir gelinlik giydi. Evleneli birkaç ay olmuştu ki aldatıldığını öğrendi.
Elbette aramızda çıkıp "Yoo, hiç öyle değil. Ben şöyle yaptım şöyle oldu." diyenler olacaktır. Ama benim yaptığım gözlemler hep bu şekilde oluyor.
Şimdi kendime baktığımda ben ailemden bir defa harçlık almadan yıllarca okudum. Kazandığım başarı bursları ile ilkokuldan beri kendi kendime hep yettim, kimseden bir çorap bile istemedim. Yani dışarıdan bakıldığında ailesi hiçbir şeyini eksik etmeyen o havalı tip insanlardan gibi görünüyordum ama esasen çok küçük yaşlardan bugüne kadar hep maddi ve manevi anlamda kendi kendime yettim. Ben de değer görmedim aile tarafından o ayrı tabi.Ama bakıyorum benim gibi olan insanlar nasıl birinin kendisine maddi emek harcamasını sağlayabilir ki, çok imkansız görünüyor.
Sizce ilişkilerde mutlu sona ulaşmak için biraz gurursuz mu olmak gerekiyor?
Bizim gibilerin sorunu kendine değer vermemek, başkasını mutlu etmeye çalışmak, onaylanma ve takdir görme ihtiyacından kaynaklanıyor. Bu da maalesef çocukluktaki yetişme tarzıyla alakalı. Karşıdakine birşey aldırmayıp takdir aferin çok düşüncelisin şeklinde onaylanma bekliyoruz. Kendine değer veren, eşi arkadaşı her istediğini yapan arkadaşlarımın özelliği ise ne istediklerini bilmeleri ve karşı tarafa isteklerini sözlü olarak bir şekilde ifade etmekten kaçınmamaları. Cirkeflesmeden çok güzel istediklerini yaptıran ve eşlerinin de bu talepleri mutlu bir şekilde yerine getirdiği o kadar çok arkadaşım var ki. Onlardan farkım şu ki; benim istemeyi bilmemem, alma verme dengesini saglayamamam, eğer karşıdaki bana birşey verdiyse hemen karşılığını vermem gerektiğini düşünerek ezilip bükülmem ve Karşı tarafin benim zihnimi okumasını bekliyor olmam vs. Erkekler de bizdeki bu eziklik, değersizlik enerjisini alınca değer vermeyi bırakıyorlar ve kendini değerli hisseden başka birine yatırım yapıyorlar, örn annelerine veya gizli sevgililerine. Sadece erkekler mi kendi ailemiz bile bunu yapabiliyor. O yüzden önce kaybettigimiz özşevkat, değerlilik duygularımızı yeniden kazanmamız gerekiyor.Öncelikle baştan söylemek isterim, bir erkek arkadaşım veya hoşlandığım biri yok. Zaten içinde bulunduğum kaos ortamı buna pek müsait değil şu an (Taktik almaya çalışıyormuşum gibi yorum yapanlar olacaktır, bu yüzden belirtmek istedim bunu.) . "Maddi yatırım" ifadesini de ne anlamda kullandığım anlaşılmıştır. Yoksa bizler elbette parasını verip haklarını alabilecekleri birer eşya değiliz.
Bu, aslında yıllardan beri çok merak ettiğim bir konu. Geçen Instagram'da keşfette dolaşırken popüler bir psikoloğun bir konuşmasına denk geldim (seven sevmeyen vardır, ben kendisini pek tanımıyorum.). "Erkek yatırım yaptığı kadını sever." diyordu. Bu aslında yıllardan beri yaptığım bir gözlemin özet cümlesi gibi oldu.
Evlenen arkadaşlarım var örneğin. Hani bizim 'görgüsüzlük' olarak ifade ettiğimiz bazı davranışlar vardır. Mesela evlilik arifesi "İlla şu kadar takı alınacak. " diyen, eksik gördüğü yerde olaylar çıkartan. Ya da bir arkadaşım vardı mesela. Erkek arkadaşının evlilik teklifi için aldığı yüzüğü maddi açıdan yetersiz buldu. Kendisine, maddi değeri çok fazla olan beş taş bir yüzük aldırıp en baştan evlilik teklifi ettirdi. Bir başka tanıdığım, kendi ailesinin maddi durumu kötü. Ama erkek arkadaşı sıradan bir mekana yemeğe götürdüğünde saatlerce trip atıyor. Hayatında görmediği lüks mekanları bulup "Bu hafta beni buraya götür." diyor. Kuzenim evleneceği zaman düğün için ayarlanan mekanı 'ucuz' buldu. Nişanlısından ayrıldı. Adam kapılarda yattı "Gel, tamam. Nereyi istiyorsan orayı tutacağım." diye. Ve istediği o lüks mekanı tutturup orada düğün yaptırdı gibi gibi... Ve garip bir şekilde bu şekilde davranan kadınların hepsi mutlu ve el üstünde tutuluyor. Hani kendi hemcinsimiz diye durup bir baktığımızda çok ucuz hareketler, naiflikten, kaliteden çok uzak davranışlar olarak görünüyor. Ama derler ya neticeye bakmak lazım diye. İlişki içinde yine bunlar değer görüyor, tapılan o kadınlar oluyorlar.
Bir diğer taraftan hiç böyle olaylara girmeyen kadınlar var. Mesela hesabı karşı taraf ödediğinde gece gözüne uyku girmeyen, aman kimse üzülmesin sıkıntı çıkmasın diye birçok lüks bile sayılmayan sıradan şeyleri dahi istemeyen kadınlar. Bunlar da hiç değer görmüyor. Örneğin bir başka arkadaşım, kendi ailesi çok varlıklı insanlar. Kendisine çok görkemli bir nişan töreni yaptılar. Ama adamın ailesi biraz sorunlu bir tipti. Arkadaşım "Aman nikah neye yetmiyor, ben düğün istemiyorum." dedi. Ucuz olsun diye saçma sapan bir gelinlik giydi. Evleneli birkaç ay olmuştu ki aldatıldığını öğrendi.
Elbette aramızda çıkıp "Yoo, hiç öyle değil. Ben şöyle yaptım şöyle oldu." diyenler olacaktır. Ama benim yaptığım gözlemler hep bu şekilde oluyor.
Şimdi kendime baktığımda ben ailemden bir defa harçlık almadan yıllarca okudum. Kazandığım başarı bursları ile ilkokuldan beri kendi kendime hep yettim, kimseden bir çorap bile istemedim. Yani dışarıdan bakıldığında ailesi hiçbir şeyini eksik etmeyen o havalı tip insanlardan gibi görünüyordum ama esasen çok küçük yaşlardan bugüne kadar hep maddi ve manevi anlamda kendi kendime yettim. Ben de değer görmedim aile tarafından o ayrı tabi.
Sizce ilişkilerde mutlu sona ulaşmak için biraz gurursuz mu olmak gerekiyor?
Bilmiyorum hiç bunu. Bakayım bir internette bulursam izleyeceğim.Yıllar evvel su manken vardı Tuğba Özay bana göre güzel bir kadın değil ama bir mafya sevgilisi vardı...adam TV de bogurerek agliyordu resmen"tugbaaaa seni bırakmam ben,sana 500.000 TL harcadım"diyerek...yani adam para harcamış ve kadın terk edince ağlamaya başlamış...en az 15 senesi vardır bu olayın hiç unutmam
Esra ezmecinin o videosunu bende izledim ve haklı yönleri var sanki
Dünkü bu muhabbetin üzerine eşim elinde çiçekle geldi eve. Konunuz için sosyal deney gibi oldumYok ben sizi yargılamadan, daha önce yorum yazdım konunuza ve fikrimi belirtmiştim fakat bugün çok tuhaf bir şeye denk geldim.
Gene kendi söylediğime bağlanıyor biraz da.
Eşim evin Dask ve sigortası için görüştüğü eski aile dostu bir sigortacıya gidecekti bugün. Adam yeni bir dükkana taşınmış.
Giderken ne götüreyim dedi. Malum, hayırlı olsun diyecek yeni dükkan için.
Tatlı al dedim bir kilo. Genelde hayırlı olsun demek için güzel bir hediyedir.
Dedi ki, ya onlar her tatlıyı yemez, her yerin ürününü beğenmez, bizim buradaki tatlıcılardan bir şey alınmaz. Acaba bir çiçek mi yaptırsam?
Ben de güldüm, keşke beni mutlu etmek için de böyle incelikli düşünsen ara sıra diye takıldım. Sen papatyalarla bile mutlu olabilen, yüce gönüllü bir kadınsın dedi.
Ezik miyim yani dedim ben de.
Kafası karıştı. Tatlı alıp gideyim ben en iyisi deyip kaçar gibi gitti evden.
O nedenle dedim, size hak verdim bir an. Memnuniyetsizlik gösteren insanları memnun etmeye çalışmak gibi telaşları oluyor çevresindeki kişilerin. Eşimin ondan hiçbir çıkarı yok halbuki. Sigortamızı yapıyor, ücretini ödüyoruz.
Tuhaf bir andı
Ara sıra evde "Ben dünyanın en güzel çiçeklerini, en güzel mücevherlerini hak eden bir kadınım." diye dolaşın bence. Mesajı alır herhalde.Dünkü bu muhabbetin üzerine eşim elinde çiçekle geldi eve. Konunuz için sosyal deney gibi oldum
Talep etmek olmasa da tam olarak, sitem ettim diye çiçek almış.
Neyse ki çiçekler güzeldi, en sevdiğim renkler:)))
Ne yapsak ara sıra şikayet mi etsek ben de anlamadım.
Konu sahibi, çok kafamı karıştırdınız.
Altı yılın böyle bir adam ve onun ailesi ile geçmiş olması çok üzücü gerçekten. Mutluluğu bulmuş olmanıza sevindim. Keşke öyle biri hiç olmasaydı ama olmuş artık maalesef ki.
Ayy ben de öyleyimm.Maddi yatırımı bilmem aslında ben, iki tarafın da geleneklerine uyan bir takı talebinde bulundum. Takılaeın büyük çoğunluğunu ikimiz kredi çekerek yaptık. 10 bilezik demiştik 6sı vardı kalan 4ü düğnden sonra yaparız dedik yapamadık
Yatırımı sadece para olarak görmemek lazım bence, seni memnun etmek için çabalamalı, avcı güdüleriyle ilgilidir belki. Açıkçası ben de sadece benim hoşnut ettiğim bir ilişki istemezdim. O papatyayla gelmeden ben çiçek buketi vermem. İlk aşamada erkek veren taraf olmalı, sonra karşılıklı hale gelmeli. 15 yılın sonunda hala beklentim de var, hoş tutulmak isterim. Elinde çakmak varsa önce benim sigaramı yaksın, mutfak kapısından birlikte gireceksek bir adım geri kalıp yol vermesi lazım. Alışverişi beraber yaptıysak alınanların en az yarısını taşımaya teşebbüs etmesi lazım. Kadın olduğunuzu onun da sizin de unutmamasını sağlamak lazım.
Daha önceki erkek arkadaşlarım aynı soylediginiz gibiydi ama ben değer bilemedim.. en son ayrildigim kişiye çok bağlandım, daha öncekilerden farklı bir çekim hissediyordum.o ise tam bir okuzdu. Beni çok üzdü.ama ben hep ona değer verdim.hic beklentiye girmedim.ve üzüldüm zamanla.keske daha önce hayatıma giren insanların değerini bilseydim Bitcoin bile partnerinden kıymetli oluyor mu diyorsunuz yani bazı erkekler için?
Bu çok sağlıksız bir davranış gibi görünüyor.Ayy ben de öyleyimm.
Beni gercekten seven insanların değerini bilmediğimi düşünüyorum ,anlıyorum yıllar sonra.beni sevmeyen bir insana ise çok değer verdim, hiç olmadığım kadar kibardim..Bu çok sağlıksız bir davranış gibi görünüyor.
hiç doğru görmüyorum bakış açını… ben eşimle tanıştığımda işi vs yoktu ve evlenene kadar da yoktu. Emin ol, bana maddi yatırım yapmadı ancak bunu istemediğim biçe beklemediğim için bana minnettar olduğunu hissediyorum. Kaç yıl geçti hala el üstündeyim.Öncelikle baştan söylemek isterim, bir erkek arkadaşım veya hoşlandığım biri yok. Zaten içinde bulunduğum kaos ortamı buna pek müsait değil şu an (Taktik almaya çalışıyormuşum gibi yorum yapanlar olacaktır, bu yüzden belirtmek istedim bunu.) . "Maddi yatırım" ifadesini de ne anlamda kullandığım anlaşılmıştır. Yoksa bizler elbette parasını verip haklarını alabilecekleri birer eşya değiliz.
Bu, aslında yıllardan beri çok merak ettiğim bir konu. Geçen Instagram'da keşfette dolaşırken popüler bir psikoloğun bir konuşmasına denk geldim (seven sevmeyen vardır, ben kendisini pek tanımıyorum.). "Erkek yatırım yaptığı kadını sever." diyordu. Bu aslında yıllardan beri yaptığım bir gözlemin özet cümlesi gibi oldu.
Evlenen arkadaşlarım var örneğin. Hani bizim 'görgüsüzlük' olarak ifade ettiğimiz bazı davranışlar vardır. Mesela evlilik arifesi "İlla şu kadar takı alınacak. " diyen, eksik gördüğü yerde olaylar çıkartan. Ya da bir arkadaşım vardı mesela. Erkek arkadaşının evlilik teklifi için aldığı yüzüğü maddi açıdan yetersiz buldu. Kendisine, maddi değeri çok fazla olan beş taş bir yüzük aldırıp en baştan evlilik teklifi ettirdi. Bir başka tanıdığım, kendi ailesinin maddi durumu kötü. Ama erkek arkadaşı sıradan bir mekana yemeğe götürdüğünde saatlerce trip atıyor. Hayatında görmediği lüks mekanları bulup "Bu hafta beni buraya götür." diyor. Kuzenim evleneceği zaman düğün için ayarlanan mekanı 'ucuz' buldu. Nişanlısından ayrıldı. Adam kapılarda yattı "Gel, tamam. Nereyi istiyorsan orayı tutacağım." diye. Ve istediği o lüks mekanı tutturup orada düğün yaptırdı gibi gibi... Ve garip bir şekilde bu şekilde davranan kadınların hepsi mutlu ve el üstünde tutuluyor. Hani kendi hemcinsimiz diye durup bir baktığımızda çok ucuz hareketler, naiflikten, kaliteden çok uzak davranışlar olarak görünüyor. Ama derler ya neticeye bakmak lazım diye. İlişki içinde yine bunlar değer görüyor, tapılan o kadınlar oluyorlar.
Bir diğer taraftan hiç böyle olaylara girmeyen kadınlar var. Mesela hesabı karşı taraf ödediğinde gece gözüne uyku girmeyen, aman kimse üzülmesin sıkıntı çıkmasın diye birçok lüks bile sayılmayan sıradan şeyleri dahi istemeyen kadınlar. Bunlar da hiç değer görmüyor. Örneğin bir başka arkadaşım, kendi ailesi çok varlıklı insanlar. Kendisine çok görkemli bir nişan töreni yaptılar. Ama adamın ailesi biraz sorunlu bir tipti. Arkadaşım "Aman nikah neye yetmiyor, ben düğün istemiyorum." dedi. Ucuz olsun diye saçma sapan bir gelinlik giydi. Evleneli birkaç ay olmuştu ki aldatıldığını öğrendi.
Elbette aramızda çıkıp "Yoo, hiç öyle değil. Ben şöyle yaptım şöyle oldu." diyenler olacaktır. Ama benim yaptığım gözlemler hep bu şekilde oluyor.
Şimdi kendime baktığımda ben ailemden bir defa harçlık almadan yıllarca okudum. Kazandığım başarı bursları ile ilkokuldan beri kendi kendime hep yettim, kimseden bir çorap bile istemedim. Yani dışarıdan bakıldığında ailesi hiçbir şeyini eksik etmeyen o havalı tip insanlardan gibi görünüyordum ama esasen çok küçük yaşlardan bugüne kadar hep maddi ve manevi anlamda kendi kendime yettim. Ben de değer görmedim aile tarafından o ayrı tabi.
Sizce ilişkilerde mutlu sona ulaşmak için biraz gurursuz mu olmak gerekiyor?
