İyi akşamlar hanımlar, benim derdim de bu. Ve son zamanlarda gerçekten beni yordu, tüketti. 4,5 yaşında bir oğlum var. Çok ama çok mızıldak bir çocuk. İletişiminin büyük bir kısmı ağlama şeklinde. Konuştum, görmezden geldim, anlamaya çalıştım, göz hizasına indim, ayak seviyesinde süründüm vs. Ama yok o bu huyundan vazgeçmiyor. Özellikle başka insanlar varsa dozajı daha da artırıyor. Şimdi diyebilirsiniz ki her ağladığında istediği yapılmış ondan olmuş. Ama bu ağlamalar öyle değil. Birkaç örnek vermek gerekirse; burnu akıyor bir feryat kopuyor aaaahhhhh burnum aktığğğğğ. Bağırma değil baya ağlama bu. Ya da dün parkta bir çocuk scootera bisiklet dedi bu çocuk neden doğrusunu bilmiyor diye ağlıyor, arabada giderken bir şey söylüyor sesten anlamıyoruz neden anlamadınız diye ağlıyor, birisi dışarda gülümsese konuşsa yine aynı tepki. Ama kendisi gidip koca insanlara laf atıyor selam veriyor ondan önce biri iletişime geçerse yandık. Yaratık görmüş gibi. Yani böyle aslında gayet normal söylenebilecek şeyleri yavrusunu kartal kapmış Fatma Girik dramasında aktarıyor bize. Onun dışında çok haşarı, beni yoran bir çocuk değil. Çoğu zaman çok anlayışlı, paylaşmayı çok seven, kendi kendine oyun kuran, yaşıtlarıyla oyun oynamayı seven bir çocuk. Konuşması da gayet iyi hani desem ki kendini ifade edemiyor o da yok. Ben huyu böyle deyip kabullenmeye çalışıyorum çoğu zaman ama mesela bugün senin tutumların yüzünden böyle bu çocuk yorumunu aldım. O zamanlar da acaba diyorum. Kış dönemi kreşe gitti bu arada öğretmenin de şikayeti ağlaması yönündeydi. 4 ay sonra doğum yapıcam bebekten sonra daha da artmasından ve idare edememekten korkuyorum. Akıl verin bu bacınıza ocağınıza düştüm.