- 24 Haziran 2020
- 368
- 839
- 33
- 29
- Konu Sahibi biraslankadini
- #1
Gerçekten nereden başlayacağımı bilmiyorum.
Eylül ayında ikinci yılını dolduracak bir evliliğim var. Bu süre içinde eşim 3 defa işten çıkartıldı.
6 aydır yeni bir işyerinde çalışıyor. Eve her gelişi mutsuz. Yorgun, bitkin ve hep şikayetçi.
Her gün en az bir saat ne kadar yorgun olduğunu anlatıyor. Artık sabrım tükendi.
İşten çıkarıldığı süreçlerde maddi zorluk yaşadık. Şuan çalıştığı yerde patronlarına sürekli bir posta koyma hâli var anlattığı kadarıyla.
Kibarca anlattım çalışması gerektiğini olmadı. Kavga ettim sinir krizi geçirdim olmadı. Çalışıyor ama sürekli şikayet ediyor. Bunu dinlemek bana çok yorucu geliyor. Ben de iş hayatı yaşamış bir insanım neyin nasıl olduğunu biliyorum. Bu kadar şikayet bana anormal geliyor.
Ne yapacağımı şaşırdım. Bir önceki konum çocuktu ama artık anladım neden çocuk istemediğini. Çünkü bana kalırsa sorumluluktan korkuyor.
Ben çalışmıyorum ama iş arıyorum. En son işten çıkarıldığında 10 ay işsiz kalmıştı. Evimiz kıra. O dönem benim çıkarıldığım işten aldığımız tazminatla ve ailemin desteğiyle gecindik ve kenarda para var diye rahattı. Herkesin yanında işten şikayet ediyor. İnsanlar bana onun için sorumsuz diyor ve ben arada kalıp üzülüyorum.
Ne yapmalıyım?
O 34 ben 25 yaşındayım ve kendisi tasarımcı.
Eylül ayında ikinci yılını dolduracak bir evliliğim var. Bu süre içinde eşim 3 defa işten çıkartıldı.
6 aydır yeni bir işyerinde çalışıyor. Eve her gelişi mutsuz. Yorgun, bitkin ve hep şikayetçi.
Her gün en az bir saat ne kadar yorgun olduğunu anlatıyor. Artık sabrım tükendi.
İşten çıkarıldığı süreçlerde maddi zorluk yaşadık. Şuan çalıştığı yerde patronlarına sürekli bir posta koyma hâli var anlattığı kadarıyla.
Kibarca anlattım çalışması gerektiğini olmadı. Kavga ettim sinir krizi geçirdim olmadı. Çalışıyor ama sürekli şikayet ediyor. Bunu dinlemek bana çok yorucu geliyor. Ben de iş hayatı yaşamış bir insanım neyin nasıl olduğunu biliyorum. Bu kadar şikayet bana anormal geliyor.
Ne yapacağımı şaşırdım. Bir önceki konum çocuktu ama artık anladım neden çocuk istemediğini. Çünkü bana kalırsa sorumluluktan korkuyor.
Ben çalışmıyorum ama iş arıyorum. En son işten çıkarıldığında 10 ay işsiz kalmıştı. Evimiz kıra. O dönem benim çıkarıldığım işten aldığımız tazminatla ve ailemin desteğiyle gecindik ve kenarda para var diye rahattı. Herkesin yanında işten şikayet ediyor. İnsanlar bana onun için sorumsuz diyor ve ben arada kalıp üzülüyorum.
Ne yapmalıyım?
O 34 ben 25 yaşındayım ve kendisi tasarımcı.
Son düzenleme:
bir tek o çalışmıyor herhalde, her şeye nazlanan erkekler de yani erkek mi ne bileyim.
