Selam. Daha önce ailemle ilgili 1-2 konu açmıştım Şimdi aşk hayatımla ilgili yargılamadan realist bir şekilde fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Hayatıma giren herkesi takıntı haline getiriyorum. Yani bu 1-2 sene değil senelerce sürüyor. 7 sene önce olan sevgilim kafamda takılıyken başkasına karşı bir şeyler hissediyorum ama o eski sevgilim takıntı olmaya devam ediyor, yeni sevgilimden ayrılınca o yeniside takıntı oluyor.Bu şekilde döngü devam ediyor, tren oluyor. Her konuştuğuma karşı geliştirmiyorum. Bir paylaşımda bulunduğum kişileri atlatamıyorum.Hep kafamın içindeler. Bu şey gibi değil 7/24 onlarla ilgili hayal kurmuyorum vaktim yok zaten ama kafamın içindeler. Yazıyorlar ,görüşmek istiyorlar. Görüşsem daha kötü olacak çünkü duygularım zaten var. Arkadaş olarak görüşsek bile çabukça duygularım yeniden alevlenip gelişiyor. Arkadaşlık bitiyor yakınlaşmaya başlıyoruz görüşmeyi bitiriyorum. En kötü hallerine kadar hayal ettim ama yok soğumuyorum bunlardan. Deccal midir nedir bunlar. Onları mı takıntı yapıyorum yoksa onlarlayken olan “beni”mi takıntı yapıp özlüyorum bilmiyorum. Yeni biriyle tanışsam bile hep onlardan bir parça bulmak istiyorum. En çok 16 yaşında olan sevgilime karşı özlem duyuyorum sevgimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama çok başka benim için. Zaten tüm sevgililerim ona benziyor.Ona karşı olan sevgimi biliyor, her sene hayatıma girmeye çalışıyor salmadı beni bir türlü. Son yazışında engelledim ama hala aklımda. Hepsi aklımda haha. O 16 yaşındaki erkek arkadaşım evliyken bile çağırsa giderim yani.Üniversite sıralamamı bile yoğun olarak onun gittiği okula göre yaptım. Sonuç aynı okuldaydık. Ben şimdi dondurdum tabi. Sanırım asıl aşık olduğum kişi o. Diğerleri ona benzediği için onlarda otomatik takıntı oluyor. Bu kişiyi nasıl unuturum. 7 senedir unutamıyorum.Bu deccal mi dediklerim toplam 4 kişiler.Bu durum normal mi sizce bu kadar takıntı geliştirmek duygusal olarak. Sizin de fikirlerinizi bekliyorum.Okuyanlara teşekkür ederim.