2 yaş ve 10 aylık mı?! Çıldırmış olmalısınız!
Bunu nasıl başarıyorsunuz peki? Lütfen tüyo verin. Benim bebeğim de 14 aylık bu arada.
Mesajı yeni farkettim pardon..
Ya yoruldum demiyorum mesela.
Örneğin kurallarım var.
Telefonumu elime alıp vakit geçirmek bile kurallarıma dahil..
Sabah çocuklarım 8 gibi uyanır (küçüğüm gece 2-3 kez kalkar)
Onlar uyanmadan 20 dakika önce veya beraber kalkarız.
Hemen kahvaltı faslı..
Daha sonra çocuklara oyuncak verir mutfak süpürme silme neyse koşa koşa yaparım.
Biraz onlarla vakit geçiririm sonra uyku vakti.
(İkisini aynı anda uyuturum ki bana da vakit kalsın)
Parka çıkılacaksa onlar uyurken kalan temizliğim hemen bir yemek yaparım biraz tv bakarım kahvemi içerim telefon felan..
Çıkarız parka uzun saatler dışarda kalırım eve geliriz bişeyler yediririm uygunsa hemen bir duş aldırırım sırayla hop yatağı.
Sonra yine zaman benim..
Bulaşık yıka evi topla biraz dinlen çay kahve tv..
Sonra uyku...
Direksiyon dersi alıyorum mesela.
Sabah alıyorum haftada 2 gün eşim bakar çocuklara.
1 yıl sonra büyüğüm 3 yaş olacak okula gidecek.
Bende plan yapıyorum kursa başlamak için..
Yurtdışındayım. O yüzden burda okula 2 sene gidip sonrasında meslek okuluna gitmek gibi bir hedefim var.
Kalabalık ile az vakit geçiririm zamanımın çoğu çocuklarım kalanı kendime.
Üstelik doğumdu felan hep yalnızdım kimsem yok :)
Ağladığım zamanlar olmuyor mu?
Elbette oluyor sonuçta beni de allah yarattı
Ağlamalarım azaldı..
Güçlüyüm dedikçe güçlendiğini farkettim.
Üstelik bu geçici bir süreç.
Hayatta her olay geçici değil mi zaten.
Ay bu kadar işim var nasıl yapacağım yorgunum demiyorum.
Kalkıyorum yapıyorum fırsatım varsa hemen kendimi keyiflendirecek birşeyler yaparak hem motive ediyorum hemde yaptığım işlerin ağırlığını düşünmemiş oluyorum..
Aklıma bu kadar geldi umarım yardımcı olacak bişeyler söylemişimdir.