Her 5 Yılda Bir Hayatımı Sorguluyorum

Meraba. Bende de yaşayamadigim hayatlarin hayali takintisi var. Her gece uyumadan bambaska hayatlarda hayal ediyorum kendimi. Mesela lise donemimden basliyorum şöyle yapsaydim, şöyle yapmasaydim diye diye bambaşka bir ben çıkarıyorum kendime. İşin ilginci 13 14 yaslarimdan beri var olan bu hayal kurma oyunu o zamanlar simdiki yaslarima yani gelecegime dair olurdu. Belki belirsizlik cazip geliyodu. Şuan ise evliyim, cocugum var. Bir meslegimde var, 2 yillik mezunum. Ama hic mutlu olmadim, mutlu degilim. Evliligimle ilgili sikintilarim oldu hâla da oluyor. Meslegim istedigim bir meslek degilsi sevmeyince de zaten hic basarili olamadim.

Suan 25 yasindayim etrafima arkadaslarima bakip imreniyorum. Kimisi erasmus yapiyo kimisi yuksek lisans. Ben erken evlenmeyi sectim okulumu 4 yillik kazanabilecekken bile isteye 2 yillik tercih ettim. Ama tüm bunlari da kabullendim. Bu sene bir aydinlanma geldi diyebilirim. Dgsye girecegim ilk etapta. Sonra kendim icin baska seyler planliyorum. Ama bu sebeple eşimden boşanma gibi bir istegim yok.
Bu arada kizimdan yana hic bir pismanligim yok yanlis anlasilmasin. O benim hayatimdaki tek iyikim..
 
2 yaş ve 10 aylık mı?! Çıldırmış olmalısınız! Bunu nasıl başarıyorsunuz peki? Lütfen tüyo verin. Benim bebeğim de 14 aylık bu arada.
Mesajı yeni farkettim pardon..
Ya yoruldum demiyorum mesela.
Örneğin kurallarım var.
Telefonumu elime alıp vakit geçirmek bile kurallarıma dahil..
Sabah çocuklarım 8 gibi uyanır (küçüğüm gece 2-3 kez kalkar)
Onlar uyanmadan 20 dakika önce veya beraber kalkarız.
Hemen kahvaltı faslı..

Daha sonra çocuklara oyuncak verir mutfak süpürme silme neyse koşa koşa yaparım.
Biraz onlarla vakit geçiririm sonra uyku vakti.
(İkisini aynı anda uyuturum ki bana da vakit kalsın)
Parka çıkılacaksa onlar uyurken kalan temizliğim hemen bir yemek yaparım biraz tv bakarım kahvemi içerim telefon felan..

Çıkarız parka uzun saatler dışarda kalırım eve geliriz bişeyler yediririm uygunsa hemen bir duş aldırırım sırayla hop yatağı.
Sonra yine zaman benim..
Bulaşık yıka evi topla biraz dinlen çay kahve tv..
Sonra uyku...

Direksiyon dersi alıyorum mesela.
Sabah alıyorum haftada 2 gün eşim bakar çocuklara.
1 yıl sonra büyüğüm 3 yaş olacak okula gidecek.
Bende plan yapıyorum kursa başlamak için..
Yurtdışındayım. O yüzden burda okula 2 sene gidip sonrasında meslek okuluna gitmek gibi bir hedefim var.

Kalabalık ile az vakit geçiririm zamanımın çoğu çocuklarım kalanı kendime.

Üstelik doğumdu felan hep yalnızdım kimsem yok :)
Ağladığım zamanlar olmuyor mu?
Elbette oluyor sonuçta beni de allah yarattı
Ağlamalarım azaldı..
Güçlüyüm dedikçe güçlendiğini farkettim.
Üstelik bu geçici bir süreç.
Hayatta her olay geçici değil mi zaten.

Ay bu kadar işim var nasıl yapacağım yorgunum demiyorum.
Kalkıyorum yapıyorum fırsatım varsa hemen kendimi keyiflendirecek birşeyler yaparak hem motive ediyorum hemde yaptığım işlerin ağırlığını düşünmemiş oluyorum..

Aklıma bu kadar geldi umarım yardımcı olacak bişeyler söylemişimdir.
 
Bazen ben de 5 yıl öncesine gitsem kocamla evlenir mıydım acaba diye kendimi sorgularken buluyorum. Her insanın hayatında olur böyle şeyler fazla üstüne düşme bence.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…