ezgi'm canım benim... birbirinize ait olduğunuz, ayrılmamanız gerektiği o kadar çok okunuyor ki yazdıklarından... dualarını bilmesem de amin diyorum. her şeyin en güzelini hak ediyorsun sen. ayrılışında bile bir asalet var... bizim için de çok değerlisin bunu sakın unutma...
Biliyorum Nilüm, sizde benim için değerlisiniz.. Dualarıma bir çok kişi ortak, herkes sağolsun..
Acının dili aynı.
Ağlayarak okudum.
Allah güç versin sabır versin. .
Amin, teşekkür ediyorum..
Canım benimm nolursa olsun Rabbim sabrını veriyor. Ne güzelki kötü ayrılmadınız birbirinizden nefret etmiyorsunuz. Dediğin gibi belki gün gelir yıllar sonra tekrar bir araya gelirsiniz.. Kayınvalidenin sana destek olması çok güzel bir şey ne kadar güzel bir anneymiş.
Son kez sarılamadım dedin ya bitirdin beni ezgicim bende en çok bunu isterdim heralde. Ama eminim biraz sakinleştikten durulduktan sonra biraraya geliceksiniz. Nolursa olsun okadar senenin hatrı var.
Allahım ikinizinde hakkında hayırlısını nasip eylesin tatlım benim..
Çok şükür, ne kadar şükretsem az geliyor bu sabrıma, gücüme..
Böyle iyi anmak daha mı kötü acaba, aklıma geldiğinde yüzümün gülmesi, ne bileiym bu çok daha can yakıcı sanıyorum..
Bir gün gelecek biliyorum, elbet bir gün..
Ne kadar yardımcı olur bilemiyorum yazacaklarım... Ama ben senin satırlarını okuyunca daldım bir an... İçimde bir yer serzendi.. Ama bu kez acıyla değil.. Unuttuğum bir şeyi hatırlatan cümlelerin teğet geçemedi beni, yazmak istedim..
Bundan dokuz sene evvel, başkalarının uzaktan bakması ile bile anlayabildikleri bir "aşkla" bağlı olduğum nişanlımdan ayrıldım... Sebepleri değil önemli olan.. Önemli olan nasıl bir aşk olduğu idi.. Nasıl elle tutulur ve nasıl güzel bir aşktı.. Suçluluk hissettiğimiz, sanki tüm dünyaya verilecek ya da verilmiş aşkı biz toplamışız gibi kaybetmekten korkarcasına saniyemizi bile birlikte değerlendirdiğimiz bir aşk... Ayrıldıktan sonra o kadar yandı ki içim.. "Kaç tür ateş yaratılmış" onu öğrendim.. Öyle içten cızırdadım ki kelimenin tam manasıyla, geceleri acıdan gözlerimi kapayamazdım... Hatta öylesi bir çözüm bulmuştum ki, belki deli olduğumu düşünürsün o yüzden yazmayacağım... O acıyla başedebilmek için en büyük korkumu depreştirirdim...
Bohçaların verilmesi... Çehizlerin yaklaşık bir dört ay kadar odamın içinde sandıklarla beklemesi... Alınmış gelinliğin geçen süre içerisinde tozlanarak beklemesi.. inadına ellememek... Zordu... Tüm bunları neden anlatıyorum biliyor musun?
Meğer bir basamak imiş o aşk... Meğer bir hediye imiş... Meğer gelip dokunan kanatlı bir melek imiş... Ve aslında gerçek değilmiş.. Çünkü gerçek olamayacak kadar güzel imiş... Meğer o aşk bugünlere gelişimde beni olgunlaştıran en güzel anı, en güzel hikaye imiş... Bu kadının temeli imiş o aşk... Üstüne kurduğum karakter binasının mimarı imiş... Beni eşime karşı sabırlı yapan, oğluma mükemmel bir anne olmamı sağlayan, bugün ki benim "kim" olduğuma dair en güzel cevap imiş...
Her bitişin gizlenen bir nedeni olduğunu öğretecek sana zaman.. Ve inan bana acısı geçecek... Öyle tuhaf ve güzel bir his kaplayacak ki onun yerini, geldiği vakit anlayacaksın.. Üstelik yeniden seveceksin.. Bu kez daha fazla çünkü olgunlaştırmış olacak seni.. Güven bana.. Belki evet, gözleri kapalı bir aşk olmayacak bu kez... Ama daha iyisi olacak.. Çünkü içinde ki bu ateş seni öyle temizleyecek ki... En derin yerde ki gizlenmiş günahına kadar... Öyle pişirecek ki seni, en olmamış yanların kadınlaşana kadar... Öyle hazırlayacak ki seni kaderinde bulunan kısmetine... Bir gün dönüp geçmişe gülümseyeceksin "İyi ki hayatımdan geçmiş, gönlüme misafir olmuş" diye...
Her bitişin gizlenen bir nedeni vardır... Ve her olanda bir hayır...
Bir gün yalnızca güzel bir "Anı" olacak...
Belki de "en güzel hikayen"...
Unutmayacaksın ve fakat acıtmayacak hatırladığında...
Ne demek istediğimi inan bir gün anlayacaksın...
O kadar dokundu ki yazdıkların... sadece yazmak istedim yaşamının belki de dokuz sene sonrasından...
Dün gece gelen bir mesajdı bu, 'her bitişin gizli bir nedeni var' diye..
Günlerdir biriken gözyaşlarımı biraz olsun atabildim içimden, yazdıklarınızı okuyunca.. Belki yıllar sonra hatırlayacağım söylediklerinizi..
Ama şimdi geçsin istemiyorum, farkında olmadan bu acı kemiriyor olsa da beni bitsin istemiyorum.. Yeniden sevmek, başkası tarafından sevilmek istemiyorum. Unutmak, unutulmak, telaşlarımızın arasında yok olmak istemiyorum.. Acısın içim, ama sadece o olduğu için..
Galiba unutmaktan korktuğum için kaldırmıyorum ona ait hiç birşeyi.. Herkes manyakmışım gibi bakıyor ama, böyle işte..
Bir şiir vardı ya, delirmemin bile senli bir sebebi olsun istiyorum, öyle birşey bu...
Kabullenmek çok önemli.
Bizler bazen çok sevdiğimiz için, çok ta sevildiğimizi düşünüyoruz.
Bazen yanılabiliyoruz.
Bakıyoruz işler olması gerektiği gibi gitmiyor, biz çok seviyoruz, her türlü zorluk ve engele göğüs geriyoruz lakin karşı tarafta bir yerlerde bir eksiklik var.
Zorluyoruz olmuyor..
Sabır ediyoruz, olmuyor..
Sevgi ve şevkatle yaklaşıyoruz, olmuyor..
Rest çekip tartışıyoruz, o da olmuyor.
Dedim ya, bir şeyler eksik..
Belki karşı taraf için o eksik "aşk" tır..
Belki bunu kabullenmemiz gerekiyordur..
"Yani sen elmayı seviyorsun diye, elmanın da seni sevmesi şart mı?"
Kabul etmesi çok güç, Ama çok ta önemli..
Kabullenmek, arınmanın ve iyileşmenin ilk ve çok önemli bir adımıdır.
Evet bir şeyler eksikti ama o aşkmıydı bilemiyorum.. Öyleyse bile benimki yetmez miydi ?
Kabullendim diyorum ama, sanırım farkında değilim daha..
seni tanıyanlar ne kadar şaşırdıysalar bende ınlar kadar şaşırdım. uzun zamandır görüşmüyorduk ama çok şey paylaştık ezgi..
İçimde tekrar beraber olacagınıza dair kocaman hisler var. bitemez bu kadar büyük aşk. Bitmemeli. duamda olacaksın.. Allah bu zor günlerinde sabır versin ve inşallah tekrar eski günlerinize dönersiniz.. Şaşkınımm çok
Teşekkür ederim Mercemim, seni gördüğüme sevindim..
Dualarında olacağımı çok iyi biliyorum, Allah razı olsun..
Bu konunun -bişey yazmasamda- gizli takipçisiydim. Her gün acaba bugün barıştılar mı diye açıp bakıyorum. Belki de böyle söyleyerek seni boş yere ümitlendiriyoruz ama ben de tekrar biraraya geleceğinize yürekten inanıyorum. Hem de bu sefer herşey eskisinden iyi olacak. Çünkü birbirinizin kıymetini çok daha iyi anlamış olacaksınız. Umarım Rabbim acılarının mükafatını verir, seni aşkına kavuşturur.
Bana da öyle geliyor bazen, Rabbim kıymetimizi anlamamız için ayrı koydu belki bizi, ders vermek istedi..
Değer çektiğim tüm acılar..
Kelimelerini yüreğimde hissettim,öyle içten cümleler ki bunlar.. Umarım Rabbim yardımcınız olur,umarım en hayırlısı ne ise o olur. Bu duyguyu az da olsa tahmin edebiliyorum,insanın canını ne kadar yakabileceğini de..
Teşekkür ederim, kimse yaşamaz umarım, hiç kimse..
