- Konu Sahibi MadamElifs
-
- #21
Zenginliğin de hayırlısını isteyin
Zenginliğin de hayırlısını isteyinÇok haklısınız. Bebeğimizin eşyalarını bağışladım. Hepsi mis gibi tertemizdi bu biraz iyi hissettirmişti. İnşallah dua ediyorum. Rabbim zenginlik versin muhtaç insanlara ve hayvanlara yardım edebilelim. Her şey ters gidiyor. Belki maddiyatımız çok daha iyileşir başka yaralara merhem olurum o zaman daha iyi hissederim.
Çok zor şeyler yaşamışsınız. Hala yas tutuyor olmanız normal. Belirli bir süre gerekecek size. Sonrasında yavaş yavaş toparlayıp yeniden döneceksiniz hayata. Belli ki çok güçlü bir kadınsınız öyle de devam edeceksinizdir. Şu an kötü hissediyor olmanız tükenmişlik hissi çok normal. Zaten böyle hissedip bunu yaşamıyor olmazsak yüzleşemeyiz acılarımızla. Bu bir süreç. Birde annelik karnımızda büyümesi ile başlıyor hem hissediyoruz hemde hormonlarla tüm düşüncelerimiz değişiyor.o yüzden eşiniz daha hızlı toparlamış olabilir. onun desteği ile sizde iyi olacaksınız. Diğer aile konusu için ise zaten uzak bir yaşamınız var çok da takılmayın ne yaptıklarına ve ne yapacaklarına. Siz kendi yolunuzda ilerleyin.Merhaba bacılarım.
Hayatımda her şey ters gidiyor. Daha eşimin ailesi beni tanımadan reddetti. Eşim tek başına gelip beni istedi. Evlendik. Eşim, çok iyi biridir. Her işe yardım eder. Tam olarak bulunmaz hint kumaşı diye tabir edebilirim. 10 senedir bir sadakatsizliğinede rastlamadım. Beni hep sevdi el üstünde tuttu. Belkide bu yüzden çoğu şeylere katlanıp delirmedim. Eşim her daim anne sözü dinleyen biri olmuş. Benim dövmelerim var diye tanımak dahi istemedi. Eşimde, annesini ilk kez dinlemedi ve evlendik.
Bir düğünümüz bile olmadı her şeyden mahrum kaldım. İlerleyen zamanlarda kayınvalidemle tanıştık. Beni daha önce tanımak istemediklerine pişman oldular. Yani sevdiler. Fakat başta nasılsa öyle gider derler ya bazı olaylar oldu yine konuşmuyoruz.
Evlendiğimizin ilk zamanları eşim işsiz kaldı. Çok zorluk çektik. Ailesi reddetmişti. Sonra işler düzeldi ev sahibi olduk. Hamile kaldım. Bebeğimizde anomali olduğunu öğrendik. Terminasyon kararıyla 31. Haftada vajinal ölü doğum yaptım. Bebeğimizin odasına kadar hazırdı. Dükkan açtık. Deprem oldu yıkıldı. Geri toparlandık. Depremden evimizde hasar görmüştü, yaptırdık. Sonra tekrar hamile kaldım. Bu kez bebeğim 33. Haftada geldi. Suyum çok fazla idi. İç organlarım ezilmişti. Suyumu çektiler. Doğum tetiklendi. Bu kez sezeryan oldum. Bebeğimiz doğduktan 3-4 saat sonra vefat etti. Ciğerlerdeki damarlar gelişmemişti. İç organlarım hasar gördüğü için çok acı çektim. Sezeryandan 10 gün sonra pospartum kanama geçirdim . 10 ünite kan takıldı. Ölümden döndüm. Sadece evlendikten sonraki kısımları anlattım. Artık yoruldum. Acılarımdan bebeğime bile ağlayamadım. Ağladığımda organlarım acıyordu. Şimdi doğumdan bu yana 48 gün geçti. Sezeryan yaram biraz toparlandı. Ama ruhum artık toparlanmayacak gibi. 2. Bebeğimizide kaybetmem tüm umutlarımı aldı. Eşim benle hep ilgilendi. Fakat artık gücüm kalmadı gibi hissediyorum. Allah inancım var. Eğer olmasaydı çoktan intihar ederdim. Hayattan zevk almıyorum. Her şeyin farkındayım delirmedim ama tükendim. Tekrar çocukta yapamam. İstemiyorum. Eşimde bana bırakıyor ama çocuk aşkı var. Kimin olmaz ki. Benim tamamen bitti. Çünkü çok acı çektim. Birde artık cinselliktende soğudum. Esasen alımlı bir kadınım. Gözükenle içim bir değil artık. Hem evliliğimde hem kendimde bir şeyleri nasıl toparlayacağım bilmiyorum. Her şeyden soğudum. Tek dayanağım eşimin sadakati, bana hep yardımcı olması. Birde şunu söylemek isterim ilk evlendiğimiz zamanlar kayınvalidem beş vakit namazlarında bize beddua ediyormuş. Beni tanıdıktan sonra tüm beddualarını geri almış. Ne bileyim, bunuda belirttim işte… Ne yapmam gerekiyor bilemiyorum düşüncelerinizi ve göstereceğiniz yolu merak ediyorum.
Benim hiç çocuğum olmadı, belki seni tam anlamıyla anlayamam. Ama denemeye devam et, pes etme, illa bir yerden sonra tutunacaksın. Mutlaka bir çıkış yolu vardır Elif.Çok haklısınız böyle yapmaya çalışıyorum. İnanın kendimi zorlayarak eşimle dışarı çıkıyoruz. Bir şeyler yapmaya çalışıyoruz kafa dağıtmaya çalışıyoruz. Fakat yalnız kalınca delircek gibi oluyorum. Yaşadıklarımı düşünmemeye çalışsamda olmuyor. Kalbim duracak gibi oluyor. Zaten eşimin ailesini geçtim artık. İşim yok
Aynen öyle o şekilde dua ediyorum. Bu zenginliğide belirttiğim gibi başka insanlara ve muhtaç hayvanlara faydam olsun diye istiyorum. Kendim için bir dileğim kalmadı. Bu şekilde iyi hissedeceğimi düşünüyorum. Dibi gördüm artık. Yada ben öyle sanıyorum. Allah beterinden korusun beni hepimiziZenginliğin de hayırlısını isteyin
Aynen öyle o şekilde dua ediyorum. Bu zenginliğide belirttiğim gibi başka insanlara ve muhtaç hayvanlara faydam olsun diye istiyorum. Kendim için bir dileğim kalmadı. Bu şekilde iyi hissedeceğimi düşünüyorum. Dibi gördüm artık. Yada ben öyle sanıyorum. Allah beterinden korusun beni hepimiziZenginliğin de hayırlısını isteyin
Amin inşallah. Dediğiniz doğru, kurban kestirmeyi düşünüyoruz. Hatta bir an önce kestirmeliyiz. Fakat son kaybımda çok maddi kaybımızda oldu. Başka şehirlere gitmek zorunda kaldık bebeğimizin takipleri için. Baya kayıplarımız oldu. Yani maddi manevi bittik.Uzun zamandır okuduğum en üzücü konulardan biriydi….. Hersey üst üste gelmiş maddi durumunuz varsa bjr kurban kestirin dağıtın derim.
Allah yardımcınız olsun
İnşallah öyle olsun, bu hayatta cehennemin bir yüzünü görmüş gibi oldum. Yada ben öyle sanıyorum. Allah kimseye yaşatmasın.Emin olun hayat hep kötü gitmez yaşadıklarınızla dibi görmüşsünüz diye düşünün artık yukarı çıkma vakti
Hiç saçma gelmedi tabiki spora gitmek istiyorum. İnşallah sağlığımı bir elime alayım. O yoluda deneyeceğim. İç organlarım zarar gördü demiştim ya, bu nedenle 30 gün sadece sırt üstü yattım. Zaten kaslarım inanılmaz zayıfladı ve üzüntüden sadece 10 günde 20 kilo vermiştim. Kan kaybıda olunca kan değerleri ve kas sorunları baş gösterdi. Yavaş yavaş iyi oluyorum inşallah bunuda yapacağımBenim hiç çocuğum olmadı, belki seni tam anlamıyla anlayamam. Ama denemeye devam et, pes etme, illa bir yerden sonra tutunacaksın. Mutlaka bir çıkış yolu vardır Elif.
Saçma gelecek belki ama bir kurs ya da spor salonu gibi devamlılığı olan bir şeylere mi yazılsan acaba? Her gün en azından yapılacak bir şey olur, kafanı meşgul eder.
Sen öyle sanıyorsun daha yaşayacağın göreceğin günler var Allah nasip ederse sen ümidini kesme Allaha dua et hep ve lütfen sana iyi gelmeyen insanlarla görüşme ailesi bile olsaAynen öyle o şekilde dua ediyorum. Bu zenginliğide belirttiğim gibi başka insanlara ve muhtaç hayvanlara faydam olsun diye istiyorum. Kendim için bir dileğim kalmadı. Bu şekilde iyi hissedeceğimi düşünüyorum. Dibi gördüm artık. Yada ben öyle sanıyorum. Allah beterinden korusun beni hepimizi
Allah razı olsun. Güçlü olmak… inanır mısınız 29 yaşındayım ama kendimi hep çocuk gibi hissederim yani o kadar kötü şeye rağmen sanki hala olgunlaşamamışım gibi.. işte bu noktada güçlü olmak zorunda kalmak bile beni yoruyor, yoruldum inşallah iyi olurum. Aile konusu zaten tersliklere örnek amaçlıydı o konulara detaylı girsem kafayı yemelik diyebilirim. Allah benim yaşadıklarımı kimseye yaşatmasın inşallah. Yazdığınız için çok teşekkür ederimÇok zor şeyler yaşamışsınız. Hala yas tutuyor olmanız normal. Belirli bir süre gerekecek size. Sonrasında yavaş yavaş toparlayıp yeniden döneceksiniz hayata. Belli ki çok güçlü bir kadınsınız öyle de devam edeceksinizdir. Şu an kötü hissediyor olmanız tükenmişlik hissi çok normal. Zaten böyle hissedip bunu yaşamıyor olmazsak yüzleşemeyiz acılarımızla. Bu bir süreç. Birde annelik karnımızda büyümesi ile başlıyor hem hissediyoruz hemde hormonlarla tüm düşüncelerimiz değişiyor.o yüzden eşiniz daha hızlı toparlamış olabilir. onun desteği ile sizde iyi olacaksınız. Diğer aile konusu için ise zaten uzak bir yaşamınız var çok da takılmayın ne yaptıklarına ve ne yapacaklarına. Siz kendi yolunuzda ilerleyin.
Çok haklısınız zaten eşimin ailesinden konuya girmemin sebebi tersliklere örnek amaçlıydı. Yani hep ters. Şu an zerre takmıyorum ama ilk zamanlar neler neler yaşamıştım.başınız sağolsun, ve geçmiş olsun bir an önce toparlanmanızı dilerim
umarım kızmazsınız ama bebeklerinizi kaybetmişsiniz, yemişim yani k.valideyi
sittin sene evvel dövmeye mi takmış, beddua mı etmiş
k.valideniiz tabir-i caizse ittir edin. kadının azcık müslümanlığı biracık insanlığı varsa 2 tane sabi hayatını kaybetmiş, oğlunun ciğeri yanmış siz dünyanın en kötü gelini bile olsanız, eşiniz onun evladı...
sizin asıl konunuz neden gebelikte bu sorunları yaşadığınız
gebelik şekeri yaşadınız mı?
bebeklere genetik test yapıldı mı?
kendinize gelin vücudu toparlayın eğer bebek düşünürseniz genetik testli tüp bebek düşünün bence.
Çok üzüldüm.Bebeklerinize Allah rahmet etsin.Bu Bebek istememe konusunda suanki psikoloji ile çok haklisiniz. Bir süre kendinizi toparlayın. Ondan sonra anomali sebeplerine göre tüp Bebek vs tercih edebilirsiniz.Merhaba bacılarım.
Hayatımda her şey ters gidiyor. Daha eşimin ailesi beni tanımadan reddetti. Eşim tek başına gelip beni istedi. Evlendik. Eşim, çok iyi biridir. Her işe yardım eder. Tam olarak bulunmaz hint kumaşı diye tabir edebilirim. 10 senedir bir sadakatsizliğinede rastlamadım. Beni hep sevdi el üstünde tuttu. Belkide bu yüzden çoğu şeylere katlanıp delirmedim. Eşim her daim anne sözü dinleyen biri olmuş. Benim dövmelerim var diye tanımak dahi istemedi. Eşimde, annesini ilk kez dinlemedi ve evlendik.
Bir düğünümüz bile olmadı her şeyden mahrum kaldım. İlerleyen zamanlarda kayınvalidemle tanıştık. Beni daha önce tanımak istemediklerine pişman oldular. Yani sevdiler. Fakat başta nasılsa öyle gider derler ya bazı olaylar oldu yine konuşmuyoruz.
Evlendiğimizin ilk zamanları eşim işsiz kaldı. Çok zorluk çektik. Ailesi reddetmişti. Sonra işler düzeldi ev sahibi olduk. Hamile kaldım. Bebeğimizde anomali olduğunu öğrendik. Terminasyon kararıyla 31. Haftada vajinal ölü doğum yaptım. Bebeğimizin odasına kadar hazırdı. Dükkan açtık. Deprem oldu yıkıldı. Geri toparlandık. Depremden evimizde hasar görmüştü, yaptırdık. Sonra tekrar hamile kaldım. Bu kez bebeğim 33. Haftada geldi. Suyum çok fazla idi. İç organlarım ezilmişti. Suyumu çektiler. Doğum tetiklendi. Bu kez sezeryan oldum. Bebeğimiz doğduktan 3-4 saat sonra vefat etti. Ciğerlerdeki damarlar gelişmemişti. İç organlarım hasar gördüğü için çok acı çektim. Sezeryandan 10 gün sonra pospartum kanama geçirdim . 10 ünite kan takıldı. Ölümden döndüm. Sadece evlendikten sonraki kısımları anlattım. Artık yoruldum. Acılarımdan bebeğime bile ağlayamadım. Ağladığımda organlarım acıyordu. Şimdi doğumdan bu yana 48 gün geçti. Sezeryan yaram biraz toparlandı. Ama ruhum artık toparlanmayacak gibi. 2. Bebeğimizide kaybetmem tüm umutlarımı aldı. Eşim benle hep ilgilendi. Fakat artık gücüm kalmadı gibi hissediyorum. Allah inancım var. Eğer olmasaydı çoktan intihar ederdim. Hayattan zevk almıyorum. Her şeyin farkındayım delirmedim ama tükendim. Tekrar çocukta yapamam. İstemiyorum. Eşimde bana bırakıyor ama çocuk aşkı var. Kimin olmaz ki. Benim tamamen bitti. Çünkü çok acı çektim. Birde artık cinselliktende soğudum. Esasen alımlı bir kadınım. Gözükenle içim bir değil artık. Hem evliliğimde hem kendimde bir şeyleri nasıl toparlayacağım bilmiyorum. Her şeyden soğudum. Tek dayanağım eşimin sadakati, bana hep yardımcı olması. Birde şunu söylemek isterim ilk evlendiğimiz zamanlar kayınvalidem beş vakit namazlarında bize beddua ediyormuş. Beni tanıdıktan sonra tüm beddualarını geri almış. Ne bileyim, bunuda belirttim işte… Ne yapmam gerekiyor bilemiyorum düşüncelerinizi ve göstereceğiniz yolu merak ediyorum.
Çok çok üzüldüm bende sizin kadar ileri aylarda olmasada kayıplarım var hem de tüp bebekle yani acılar ikiye katlanıyordu Allah kuluna kaldırayamacağı yükü vermez sadece sabırlı olmak gerekiyor biraz. Bundan sonraki süreç te bir doktorla ilerleyin Birdaha acı yaşamayınMerhaba bacılarım.
Hayatımda her şey ters gidiyor. Daha eşimin ailesi beni tanımadan reddetti. Eşim tek başına gelip beni istedi. Evlendik. Eşim, çok iyi biridir. Her işe yardım eder. Tam olarak bulunmaz hint kumaşı diye tabir edebilirim. 10 senedir bir sadakatsizliğinede rastlamadım. Beni hep sevdi el üstünde tuttu. Belkide bu yüzden çoğu şeylere katlanıp delirmedim. Eşim her daim anne sözü dinleyen biri olmuş. Benim dövmelerim var diye tanımak dahi istemedi. Eşimde, annesini ilk kez dinlemedi ve evlendik.
Bir düğünümüz bile olmadı her şeyden mahrum kaldım. İlerleyen zamanlarda kayınvalidemle tanıştık. Beni daha önce tanımak istemediklerine pişman oldular. Yani sevdiler. Fakat başta nasılsa öyle gider derler ya bazı olaylar oldu yine konuşmuyoruz.
Evlendiğimizin ilk zamanları eşim işsiz kaldı. Çok zorluk çektik. Ailesi reddetmişti. Sonra işler düzeldi ev sahibi olduk. Hamile kaldım. Bebeğimizde anomali olduğunu öğrendik. Terminasyon kararıyla 31. Haftada vajinal ölü doğum yaptım. Bebeğimizin odasına kadar hazırdı. Dükkan açtık. Deprem oldu yıkıldı. Geri toparlandık. Depremden evimizde hasar görmüştü, yaptırdık. Sonra tekrar hamile kaldım. Bu kez bebeğim 33. Haftada geldi. Suyum çok fazla idi. İç organlarım ezilmişti. Suyumu çektiler. Doğum tetiklendi. Bu kez sezeryan oldum. Bebeğimiz doğduktan 3-4 saat sonra vefat etti. Ciğerlerdeki damarlar gelişmemişti. İç organlarım hasar gördüğü için çok acı çektim. Sezeryandan 10 gün sonra pospartum kanama geçirdim . 10 ünite kan takıldı. Ölümden döndüm. Sadece evlendikten sonraki kısımları anlattım. Artık yoruldum. Acılarımdan bebeğime bile ağlayamadım. Ağladığımda organlarım acıyordu. Şimdi doğumdan bu yana 48 gün geçti. Sezeryan yaram biraz toparlandı. Ama ruhum artık toparlanmayacak gibi. 2. Bebeğimizide kaybetmem tüm umutlarımı aldı. Eşim benle hep ilgilendi. Fakat artık gücüm kalmadı gibi hissediyorum. Allah inancım var. Eğer olmasaydı çoktan intihar ederdim. Hayattan zevk almıyorum. Her şeyin farkındayım delirmedim ama tükendim. Tekrar çocukta yapamam. İstemiyorum. Eşimde bana bırakıyor ama çocuk aşkı var. Kimin olmaz ki. Benim tamamen bitti. Çünkü çok acı çektim. Birde artık cinselliktende soğudum. Esasen alımlı bir kadınım. Gözükenle içim bir değil artık. Hem evliliğimde hem kendimde bir şeyleri nasıl toparlayacağım bilmiyorum. Her şeyden soğudum. Tek dayanağım eşimin sadakati, bana hep yardımcı olması. Birde şunu söylemek isterim ilk evlendiğimiz zamanlar kayınvalidem beş vakit namazlarında bize beddua ediyormuş. Beni tanıdıktan sonra tüm beddualarını geri almış. Ne bileyim, bunuda belirttim işte… Ne yapmam gerekiyor bilemiyorum düşüncelerinizi ve göstereceğiniz yolu merak ediyorum.
Allah sizden de razı olsun bir nebze faydam olduysa ne mutlu. İstediğiniz zaman mesaj atın lütfen her zaman dertleşmek dinlemek isterim. Dualarım sizinle.Allah razı olsun. Bunları okuyunca biraz içim ferahladı. Ne diyeceğimi bilemiyorum. İnanın nerdesiniz bilmiyorum ama kardeşimden yakın hissettim. Çok çok teşekkür ederim. İnşallah o ferahlık erken vakitte gelir bana ve eşime. Artık ne yapacağımı ve ne düşüneceğimi şaşırdım. Bu hayatta başka insanlara ve muhtaç hayvanlara faydalı bir birey olmak istiyorum sanırım. Böyle iyi hissedeceğim gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?