Herkese teşekkür ederim. Ne evlenmeden çocuk yaptığımız kalmış, ne millete uyuz bulaştırdığımız kalmış, ne düşüncesizliğimiz kalmış. Orada yoğun bir anksiyete geçirip buraya yazma ihtiyacı hissetmiştim sadece, destek de beklemedim sadece yazmak, anlatmak istedim bu kadar kötü tepkiler beklememistim. Hamileliğimi gizlemedim ben ailemden ya da çevremden zaten, bilmesini istediğim herkese söyledim çünkü ayıp bir şey yapmadık. Evliydik, düğünümüz olmamıştı sadece. Her şey hazırlandıktan sonra düğünü de erteleyemezdik çünkü zamanı geçtikçe stresi artıyor, daha çok geriliyorduk. Tedavimizi olduk, uyuzumuzu atlatıp gittik. Düğün sırasında hiçbir kanama, kahverengi akıntı, ağrı falan da olmadı. Sağlıksız bir gebelik olsa yattığım yerde de düşerdi (ki stres ve üzüntüden yattığım halde ne kanamalar yaşadım) bunu her doktor söylüyor. Gelinliğimi zaten bebeğe göre seçtim, leğen kemiğinin altındaki bebeğe yüksek belli, ayarlanabilen gelinlik korsesi nasıl zarar versin? Doktorlara, gelinlikçilere danıştım, bebeğimi de kendimi de sıkmayan hafif, sade bi gelinlik giydim. Bebeğim de ben de gayet sağlıklıyız, öncesinde ve sonrasında muayenelerimizi olduk. Korona da kapmadı kimse. O kanamaların tek sebebi stresmiş, bebeğin, gebeliğin en büyük düşmanı da yine stres. Düğün sonrası her şey normale döndü. O sıralar okusaydım bu yazılanları muhtemelen depresyona girip çok daha kötü bir duruma gelirdim. Sizden ricam sadece büyük konuşmayın ve günah almayın, hamileliğimin en stresli döneminde, en üzüntülü halimde topa tutmuşsunuz beni. Ben de hep "ilk aydan asla çocuk yapmam" diyordum, oluyormuş. Hayat böyle. Kimi yıllarca ister olmaz, kimi korunduğu halde olur. Korunma yöntemleri de %100 garanti vermiyor, korunduğu halde hamile kalan bir sürü kadın var. Allah isteyen herkese istediği vakitte nasip etsin.