- 29 Haziran 2014
- 2.568
- 1.628
- 133
- 35
Ben varım
Hafta içi iş, hafta sonu temizlik, iş bitince kitap, santim kımıldamıyorum evden. Üç hafta önce Ağaçlar ayakta ölür ün hatrına tiyatroya gittim. Pandemi ardından ülke ekonomisi hepsi üst üste gelince böyle oldu sanırım. Bir haftadır sabahları kalkınca 15 dk egzersiz yapıyorum, enerjim biraz toparlandı sanki, belki baharla biraz daha motive oluruz
Evliliğe gelinceeee ne kadar geç o kadar iyi
Evlilik sorumluluğu benim kaldırabileceğim bir şey değil az çok farkındayım. Bu şekilde yaşamaya alışmışken ayak uydurabileceğimi sanmıyorum. Sanırım yaşımdan ve son iki senedir salgının beni iyice içine kapanık biri haline getirmesinden dolayı yaşıyorum bu durumu.Her şey kısmet
Biraz sosyalles cik gez en güzel zamanların bence
Amaaan birde basın göğe mi erecek otur premses gibi ananin dizinin dibinde yaa
Akşam eve gelince yemek yerken Müge anlı Esra Erol vs seyrediyorum ben deTek değilmişim. 25 yaşındayım ve tüm hayatım ev iş okul üçgeninde geçiyor. Isim homeoffice olduğu için okul tatilse mesela haftalarca evden cikmadigim oluyor. Annem sağolsun iş yaptırmıyor seninki gibi. Açıkçası hiç ev toparlama temizlik falan da yapasim gelmiyor. Daginikliktan rahatsız olmayan biriyim. Ve yaş geçiyor. Ne gezmek istiyorum ne eğlenmek. Telefonda takılıp gerçek kesit Esra Erol falan izliyorum bostayken. Aşk desen hiç yok. Berbat bir ilişki tecrübem oldu ve kimseye güvenmediğim için ilk ve son olarak kaldı. Kimseyi sevmek içimden gelmiyor. Insanlar nasıl flört edip sevgili olup sonra evleniyorlar anlayamıyorum. Halimden memnunum ama böyle de gitmez. Nolacagiz bilmem
Açıkçası evli arkadaşlarımdan hiçbir zaman beklentim olmadı. Hatta çoğu zaman bakıyorum gerçekten güçlü kadınlar olduklarını düşünüyorum. Yüklendikleri sorumluluklar, içinde bulundukları durumlar, tempoları vs. ben olsaydım sanırım bu kadar becerikli olamazdım diyorum. Düşününce bile yoruluyorumbiz evliler de bekarlara ne akıl vereceğimizi şaşırdık, kafaya takma gez toz desek suç, yanımıza çağırsak ee hep çocuklayız mecburen çocuk muhabbaeti oluyor.Etrafımda bekar erkek olsa tanıştırcam ama yok yani naapalım ne akıl verelim nasıl yaklaşalım..bence bazı bekar arkadaşlarımın terapiye ihtiyacı bile var inanın yanlış anlaşılmayayım diye söylemiyorum bile...bekarların duyar kasmaları artık bana sıkıntı veriyor kusura bakmayın,kişisel de algılamayın ama böyle
Merhaba; öncelikle şunu söylemek isterim ki; tabi ki de geç falan kalmadınız. Ben 38 yaşında evlenmiş biriyim. Dolayısıyla 38 yaşıma kadar bekar ve çalışan bir kadın olarak mutlu bir şekilde hayatımı idame ettirdim. Ben de fırsatım varken ailemle yaşamayı tercih ettim; çünkü sağolsunlar; ailem asla kısıtlayıcı bir aile olmadı. Bu yüzden de çok gerek görmedim ayrı yaşamayı. Ama isterdim tabi ayrı yaşamayı da; o ayrı :)) size evlenin demiyorum kesinlikle ama hayatınıza kafa dengi olan biri girerse bunu lütfen değerlendirin. Birlikte yaşayabilirsiniz ya da evlenebilirsiniz. Bu sizin bileceğiniz bir iş. Ama hem uzun zaman bekar yaşamış, her deneyimi yaşamış hem de kimilerine göre geç sayılabilecek bir yaşta evlenmiş biri olarak iyi ki evlenmişim diyorum. Çünkü zamanında ve doğru biriyle evlendiğini düşünüyorum. Size tek eleştirim şu olabilir; ev-iş şeklinde giden bir hayatın tam bir hayat olduğunu düşünmüyorum. Hayatta yaşanacak o kadar çok deneyim ve paylaşılacak o kadar çok şey ve gezilecek o kadar çok yer var ki... Lütfen hayatı kaçırmayın... Eve kapanmak için çooook gençsiniz :)) ve inanın hayatınızı paylaşacak o kişiyi buldugunuzda - evde oturarak olmaz:) - ne demek istediğimi anlayacaksınız :))) umarım her şey gönlünüzce olur...30 yaşıma geldim. 10 seneye yakındır oldu atanalı. Çok şükür kendi aracımı aldım, ekonomik olarak bir sıkıntı yaşamıyorum, ailemle yaşıyorum. Ev işi vs. görmüyorum bile. Annem sağ olsun hiçbir iş yaptırmıyor. Ben de haliyle aşırı alıştım bu tembelliğe. Ev iş-iş ev. Eve gelip yemek yiyip yatıyorum telefon elimde geziniyorum öyle nette. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Dışarı çakmak, gezmek gibi hiçbir şey yapasım yok. Yalnızlıktan, tek takılmaktan asla sıkılmayan biriyim. Bu halimi bozmak istemesem de artık etrafıma baktığımda çoğu arkadaşımın artık birer aile kurduğunu görüyorum. Evlilik için geç kalmış gibi hissediyorum. Sanki sevilme hissini artık hiç yaşamayacak gibi hissediyorum. Sessiz kendi halinde hep kadın arkadaşlarımla takılıyorum zaten işte de. Dert mi arıyorum bilmiyorum ki. 30 yaş sendromu varsa şu an onun tam içerisindeyim gibi. Dertleşmeye ihtiyacım var. Hepinize şimdiden teşekkür ediyorum.
Güzel yorumunuz için teşekkür ediyorum. Dilerim çok mutlu olursunuz bir ömür boyu. Haklısınız her cümlenizde. Yapı gereği içe kapanık biriyim ancak bu şekilde sürmemesi gerek. Giden zaman geri gelmiyor ne yazık ki. Tüm önerilerinizi dikkate alacağım.Merhaba; öncelikle şunu söylemek isterim ki; tabi ki de geç falan kalmadınız. Ben 38 yaşında evlenmiş biriyim. Dolayısıyla 38 yaşıma kadar bekar ve çalışan bir kadın olarak mutlu bir şekilde hayatımı idame ettirdim. Ben de fırsatım varken ailemle yaşamayı tercih ettim; çünkü sağolsunlar; ailem asla kısıtlayıcı bir aile olmadı. Bu yüzden de çok gerek görmedim ayrı yaşamayı. Ama isterdim tabi ayrı yaşamayı da; o ayrı :)) size evlenin demiyorum kesinlikle ama hayatınıza kafa dengi olan biri girerse bunu lütfen değerlendirin. Birlikte yaşayabilirsiniz ya da evlenebilirsiniz. Bu sizin bileceğiniz bir iş. Ama hem uzun zaman bekar yaşamış, her deneyimi yaşamış hem de kimilerine göre geç sayılabilecek bir yaşta evlenmiş biri olarak iyi ki evlenmişim diyorum. Çünkü zamanında ve doğru biriyle evlendiğini düşünüyorum. Size tek eleştirim şu olabilir; ev-iş şeklinde giden bir hayatın tam bir hayat olduğunu düşünmüyorum. Hayatta yaşanacak o kadar çok deneyim ve paylaşılacak o kadar çok şey ve gezilecek o kadar çok yer var ki... Lütfen hayatı kaçırmayın... Eve kapanmak için çooook gençsiniz :)) ve inanın hayatınızı paylaşacak o kişiyi buldugunuzda - evde oturarak olmaz:) - ne demek istediğimi anlayacaksınız :))) umarım her şey gönlünüzce olur...
Güzel yorumunuz için çok teşekkür ediyorum. Önerilerinizi dikkate alacağım.Kızlar gerçekten nasip işi bazen. Ben evliliği hiç düşünmezdim. Çatır çatır kendim yerdim paracıklarımıBir anda eşimle tanıştım ki tanıştığımızda da evlenme fikri yoktu kafamda. Zamanı gelince bir anda oluyor.
Ayrıca bu gezmeme işi pandemi ile eve alışmakla alakalı. Eskiden gezmeden duramazdım. Bana artık saçma geliyor dışarıda kahve çay içmek. Ne bileyim. Yoruluyorum hemen
Onun yerine mesela her sene 2-3 kez büyük tatil yapmayı alışkanlık haline getirdim. Merak ettiğim bir yer seçiyorum. 1 hafta talan ediyorum. Evlendikten sonra kız arkadaşlarımla gittiğim oldu tatile elbette ama sevgiliyle beraber gezmek daha tatlı geliyor bana. O yüzden hayatınızda biri yokken kız kıza gezmeleri, tatil planlarını daha sık yapın derim
En önemlisi ki tüm bekar arkadaşlarıma tavsiye ediyorum güzel markalardan evladiyelik çantalar, montlar, ayakkabılar alın. Tabiki evlendikten sonra da alıyorsun ancak benim sevgilim mesela kendine pahalı birşey almaz, ne gerek var sen al felan diyor. Ben de vicdan yapıp yaa bu da olmayıversin diyorum kendi kendine.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?