şu son yazdığından sonra emin oldum, bu adamla olmaz. mümkünü yok ya. saçma sapan savunmalar bir de kendisi çok mantıklı olduğuna inandırıyordur söylediklerinin.
nasıl ayrılıcam demişsin ya, ben kendi yaptığımı söyleyeyim. kendimden 9 yaş büyük biriyle 2 seneye yakın birlikteliğim oldu. son 2-3 ay ben de senin gibi uyandım duruma. dedim bu adam kaç yaşında, işi yok henüz. erkek dediğin işi yoksa ve o yaştaysa internetten mi iş arar allahaşkına? benim ailemin durumu gayet iyidir, bana her ay yetecek parayı yolluyorlar(henüz öğrenciyim, okulumu uzattım.) dedim ki bu paradan ben ona da yediriyorum da, kimin parasını kime yediriyorum ya? çok seviyormuş, tabi güzel sözler vs gırla. ama şüphe bir kere girince beyne kemirip duruyor insanı. ben düşüne düşüne kendi kendime soğumaya başladım. babamın karşısına çıkardığımı düşündüm, babam adam yerine koymazdı ki. eğitimi benden çok düşük, aile yapısı benden düşük, kafa yapısı benden düşük, 32 yaşına gelmiş hayat kuramamış vs vs. böyle böyle derken bunların gururları çok öndedir ya. ben gururuna dokunacak bir kaç şey söyledim birgün. o gece aramadı ulaşamadım, ertesi sabah aradım beni bu ilişkide tutamazsın artık falan leş leş konuşmalar. içimden derin bi oh çektim kurtuldum diye. kapattım telefonu. bitti gitti işte. seviyor muydum, çok seviyordum her şeyi göze almıştım. ama mantığım devreye girince gözümdeki perde kalktı..
