Politik ve hatta profesyonel olmak diye birsey vardir is hayatinda. Yani duygularini isine katmamak, insanlarla mumkun mertebe sorunlu iliskiler yasamamaya calismak. Sevmesen de nefret de etsen, bunu ise yansitmamak, saygiyi elden birakmamak, vs.
Is arkadaslarinin yaptigi iki yuzlulukten ziyade bu bence. Senin yaptigin sey biraz profesyonelligin disina cikiyor. Senin o kisiyi sevip sevmemen onemli degil sonucta. Nasil belli ediyorsun bilmem, surat mi asiyorsun, ters mi konusuyorsun, iletisim kurmaniz gerektigi halde konusmuyor musun bilemem ama butun bunlarin is yerinde olmamasi lazim. Benim de sevmedigim calisma arkadaslarim ve hatta ustlerim de var yani. Sanirim karsilikli olarak hoslanmiyoruz, ama yuzumuze karsi yine hep guleryuzlu ve saygiliyiz. Tutup da birbirimize "senden hoslanmiyorum" mesaji vermenin o isyerinde yeri yok. Ortlaliga negatif enerji yaymaya da gerek yok. Isimizi dogru duzgun yapip, birbirimizi sevmesek de anlasarak calisip evimize gidiyoruz. Profesyonel is yasami politik olmayi gerektirir bana kalirsa.
Isyerindeki dedikodulara da guvenme derim. Bugun onun dedikodusunu yaparlar, yarin bir bakarsin, seni gonderiyorlar is yerinden.
