Arkadaşlık kurmak ve sürdürmek biraz çaba istiyor. Davetle falan olmuyor pek, resmi kalıyor o şekilde kurulan arkadaşlıklar. Sık sık aramanız, sormanız, mesajlaşmanız, görüşmeniz, eşleri aradan çıkararak iletişim kurmanız gerek. Bunlar yoksa istediğiniz kadar davet edin, iyi ağırlayın, güzel zaman geçirin “kocamın arkadaşının eşi”nden öteye gidemezsiniz.Kızlar hiç arkadaşım yok ve ben bunu nedense son zamanlarda çok kafaya takmaya başladım. 5 senedir evliyim çocuğum yok ve atanmaya çalışıyorum. Kendi arkadaşlarımla bağım kalmadı bizde beş altı sefer eşimin arkadaşları ve eşleriyle görüştük. Kimisini evde yemekte ağırladım kimisini çay kahvede ağırladım kimileriyle pikniğe gittik. Görüşmelerimiz sırasında son derece güzel vakitler geçirdik samimi olarak söylüyorum. Güleryüzlü ve dikkatli davrandım her zaman. Karşılıklı kadınlarla enerjimiz tuttu ne ben kötü bir tavır takındım nede karşıdan öyle tavırlar gördüm. Ama nedense sonrasında hiçbir şekilde bir iletişim olmadı. Mesela ben evime çağırdığım kişilerden bir davet dönütü almadım. Sonuçta yemekte ağırlamışım en azından bir çaya kahveye davet edilmedim. Bir kaçını ben aradım plana davet ettim davetime icabet edilmedi. Sonrasında yine hiç aranmadım. Ama bu böyle böyle bütün görüştüğümüz kişilerde oluyor. Tanıdıklarıma bakıyorum herkes dört beş çift görüşüyor vakitler geçiriyor organize oluyor ama ben nerde hata yapıyorumda bu iletişimin devamı gelmiyor üzülmeye başladım. Öz eleştiri yaptığımda herhangi bir eksiklikte göremiyorum kendimde. Neden böyle oluyor çok üzülüyorum…
Arkadaş edinmek zor oluyor bazen. Kurs ortamı, iş,okul vs bir şekilde tanışılır ama kalıcı arkadaşlıklar, dostluklar kurmak büyük emek ve sabır ister. Bir de onlarla eşleriniz olmadan kadın kadına görüşmeyi deneyin. Mesela arama ,mesajlaşma arttırılabilir. Öyle ayda 1 eve yemeğe davet etmek yetersiz kalır. Herkes kendi hayatıyla uğraşıyor. Ben de mesela arkadaşlarımın çoğu evlenince yalnız kaldım. Kimisi şehir dışına taşındı. Birkaç arkadaşım var fakat öyle çok sık görüşmüyoruz , telefonda konuşuyoruz.Kızlar hiç arkadaşım yok ve ben bunu nedense son zamanlarda çok kafaya takmaya başladım. 5 senedir evliyim çocuğum yok ve atanmaya çalışıyorum. Kendi arkadaşlarımla bağım kalmadı bizde beş altı sefer eşimin arkadaşları ve eşleriyle görüştük. Kimisini evde yemekte ağırladım kimisini çay kahvede ağırladım kimileriyle pikniğe gittik. Görüşmelerimiz sırasında son derece güzel vakitler geçirdik samimi olarak söylüyorum. Güleryüzlü ve dikkatli davrandım her zaman. Karşılıklı kadınlarla enerjimiz tuttu ne ben kötü bir tavır takındım nede karşıdan öyle tavırlar gördüm. Ama nedense sonrasında hiçbir şekilde bir iletişim olmadı. Mesela ben evime çağırdığım kişilerden bir davet dönütü almadım. Sonuçta yemekte ağırlamışım en azından bir çaya kahveye davet edilmedim. Bir kaçını ben aradım plana davet ettim davetime icabet edilmedi. Sonrasında yine hiç aranmadım. Ama bu böyle böyle bütün görüştüğümüz kişilerde oluyor. Tanıdıklarıma bakıyorum herkes dört beş çift görüşüyor vakitler geçiriyor organize oluyor ama ben nerde hata yapıyorumda bu iletişimin devamı gelmiyor üzülmeye başladım. Öz eleştiri yaptığımda herhangi bir eksiklikte göremiyorum kendimde. Neden böyle oluyor çok üzülüyorum…
Aynen benim liseden arkadaslarimla zamanla.zamanla.iletisim kopukluğu olduİnsanlar belli bi yaştan sonra arkadaş edinemiyor. Mesela ben şuan 2 yada 3 arkadaşım var ama onların hepsi liseden kalma arkadaşlarım sonrasında hiç arkadaş edinmedim hala daha edinemem mesela ne bilim gereksizde geliyor bu yaştan sonra kimin çayı kaç şeker içtiğini öğrencek enerjim yok maalesef. Sanırım gençken edindiğimiz arkadaşlıklar yanımıza kâr kalıyor sonrasında kimseyle arkadaş olamıyorsun.
Bu sık sık arama ,sorma işi tek taraflı olmuyor.Ben mesela diyelim bir kişiden arkadaşlık enerjisi almışsam, en çok iki kez üst üste arar,sorarım normal şartlarda.Geri dönüş olmuyorsa ,asla zorlamam, zorlayamam.Ben bi kere dediysem bi şey yapalım diye,o da demeli sonra.Arkadaşlık kurmak ve sürdürmek biraz çaba istiyor. Davetle falan olmuyor pek, resmi kalıyor o şekilde kurulan arkadaşlıklar. Sık sık aramanız, sormanız, mesajlaşmanız, görüşmeniz, eşleri aradan çıkararak iletişim kurmanız gerek. Bunlar yoksa istediğiniz kadar davet edin, iyi ağırlayın, güzel zaman geçirin “kocamın arkadaşının eşi”nden öteye gidemezsiniz.
Şu an en sık görüştüğüm arkadaşlarımla son 3 sene içinde tanıştım. Eski kızkardeşlerime yenileri eklendi. Arkadaş edinmenin yaşı olmaz.İnsanlar belli bi yaştan sonra arkadaş edinemiyor. Mesela ben şuan 2 yada 3 arkadaşım var ama onların hepsi liseden kalma arkadaşlarım sonrasında hiç arkadaş edinmedim hala daha edinemem mesela ne bilim gereksizde geliyor bu yaştan sonra kimin çayı kaç şeker içtiğini öğrencek enerjim yok maalesef. Sanırım gençken edindiğimiz arkadaşlıklar yanımıza kâr kalıyor sonrasında kimseyle arkadaş olamıyorsun.
Bence üzülme benimde yok ama ben senin gibi yapmadım tabi kimseyi cagirmadim benim arkadaşlarım vardı yakın liseden bir kaç defa öyle gorustuk sonrasında onlarda bitti oturduğumuz.yerde vardı onlarda farklı bir ilçeye taşındık ve görüşme sonrasında bir kaç defa oldu dahada olmadı ve disindigimiz ilcede biriyle tanıştım evlendim ve 6 senedir evliyim ve 6 senedir kendi ailem ve kocamın ailesi dışında kimseyle konuşmuyorum ve hiç bir yasitim yok 6 senedir konuştuğum arkadaşım yok bı grup arkadaşım vardı onlarla sadece WhatsApp üzerinden ama yani arkadaşlık yok o kadar kimseye bir derdimi anlatamiyorum geçen bı derdim vardı gittim tanımadığım birine anlattım aslında uzaktan tanıyorum o kişiye ağladım aileme şöylenecek.bir dert degildi öyle dahada gorusmedim onla da üzme kendini anlayacağım ikbillah arkadaşın olcak diye bı durum yok bence benim fikrim e evet olsa derdini paylasirsi. Konuşursun anlasirsin ama olmazsada yapacka bir şey yok bencede üzülmene degmezKızlar hiç arkadaşım yok ve ben bunu nedense son zamanlarda çok kafaya takmaya başladım. 5 senedir evliyim çocuğum yok ve atanmaya çalışıyorum. Kendi arkadaşlarımla bağım kalmadı bizde beş altı sefer eşimin arkadaşları ve eşleriyle görüştük. Kimisini evde yemekte ağırladım kimisini çay kahvede ağırladım kimileriyle pikniğe gittik. Görüşmelerimiz sırasında son derece güzel vakitler geçirdik samimi olarak söylüyorum. Güleryüzlü ve dikkatli davrandım her zaman. Karşılıklı kadınlarla enerjimiz tuttu ne ben kötü bir tavır takındım nede karşıdan öyle tavırlar gördüm. Ama nedense sonrasında hiçbir şekilde bir iletişim olmadı. Mesela ben evime çağırdığım kişilerden bir davet dönütü almadım. Sonuçta yemekte ağırlamışım en azından bir çaya kahveye davet edilmedim. Bir kaçını ben aradım plana davet ettim davetime icabet edilmedi. Sonrasında yine hiç aranmadım. Ama bu böyle böyle bütün görüştüğümüz kişilerde oluyor. Tanıdıklarıma bakıyorum herkes dört beş çift görüşüyor vakitler geçiriyor organize oluyor ama ben nerde hata yapıyorumda bu iletişimin devamı gelmiyor üzülmeye başladım. Öz eleştiri yaptığımda herhangi bir eksiklikte göremiyorum kendimde. Neden böyle oluyor çok üzülüyorum…
Tabi ki tek taraflı olmaz. Ama şu an kendime en yakın hissettiğim insanlardan biri daha birkaç gün önce “ben kolay arkadaş edinebilen ya da sürdürebilen bir insan değilim. Sen iletişimi bu kadar yakın tutmasan ben beceremezdim” dedi. Bazı insan da kötü niyetinden değil de beceriksizliğinden ya da çekingenliğinden yapamıyor. Diğer tarafın ateşleyici olması gerekebiliyor.Bu sık sık arama ,sorma işi tek taraflı olmuyor.Ben mesela diyelim bir kişiden arkadaşlık enerjisi almışsam, en çok iki kez üst üste arar,sorarım normal şartlarda.Geri dönüş olmuyorsa ,asla zorlamam, zorlayamam.Ben bi kere dediysem bi şey yapalım diye,o da demeli sonra.
Kızlar hiç arkadaşım yok ve ben bunu nedense son zamanlarda çok kafaya takmaya başladım. 5 senedir evliyim çocuğum yok ve atanmaya çalışıyorum. Kendi arkadaşlarımla bağım kalmadı bizde beş altı sefer eşimin arkadaşları ve eşleriyle görüştük. Kimisini evde yemekte ağırladım kimisini çay kahvede ağırladım kimileriyle pikniğe gittik. Görüşmelerimiz sırasında son derece güzel vakitler geçirdik samimi olarak söylüyorum. Güleryüzlü ve dikkatli davrandım her zaman. Karşılıklı kadınlarla enerjimiz tuttu ne ben kötü bir tavır takındım nede karşıdan öyle tavırlar gördüm. Ama nedense sonrasında hiçbir şekilde bir iletişim olmadı. Mesela ben evime çağırdığım kişilerden bir davet dönütü almadım. Sonuçta yemekte ağırlamışım en azından bir çaya kahveye davet edilmedim. Bir kaçını ben aradım plana davet ettim davetime icabet edilmedi. Sonrasında yine hiç aranmadım. Ama bu böyle böyle bütün görüştüğümüz kişilerde oluyor. Tanıdıklarıma bakıyorum herkes dört beş çift görüşüyor vakitler geçiriyor organize oluyor ama ben nerde hata yapıyorumda bu iletişimin devamı gelmiyor üzülmeye başladım. Öz eleştiri yaptığımda herhangi bir eksiklikte göremiyorum kendimde. Neden böyle oluyor çok üzülüyorum…
Evet ,haklısınız.Yalnız sürekli tek tarafın ateşlemesi ,bir süre sonra vazgeçirir her şeyden.Misal; ben ablamı ,bir ararım ,iki ararım ,hadi ablam der üç ararım ama geri dönüşler spesifik hiç bir neden olmadan, geç ve nadir oluyorsa ,akrabalık ilişkileri bile zayıflayabiliyor .Tabi ki tek taraflı olmaz. Ama şu an kendime en yakın hissettiğim insanlardan biri daha birkaç gün önce “ben kolay arkadaş edinebilen ya da sürdürebilen bir insan değilim. Sen iletişimi bu kadar yakın tutmasan ben beceremezdim” dedi. Bazı insan da kötü niyetinden değil de beceriksizliğinden ya da çekingenliğinden yapamıyor. Diğer tarafın ateşleyici olması gerekebiliyor.
Aradığım yorumAynıyız. En son biriyle bi sebepten papaz oldum. Ben seninle anlaşmak zorunda değilim dedi. O zaman bana dank etti. Ne kadar uğraşmıştım halbuki iyi anlaşalım diye. Kimse benimle anlaşmak zorunda değil. Benim hissettiğim şeyleri karşı taraf bi sebepten hissetmiyor demekki. Yaptığım iyilikler ve enayilikler yanıma kar kaldı. Şu an herkese mesafeliyim. Çünkü anlaşmak isteyen anlaşıyor. Bakıyorum mesela bana karşı açık ararlarken ve devamlı laf sokarken başkasıyla tatlı tatlı konuşuyorlar. Anlaşmak istemeyen ağzınla kuş tutsan bi bahane buluyor. Ben de çok üzülüyorum içten içe. Anlaştığım insanlar var fakat uzaktalar.
İnsanlarla anlaşmak için devamlı kendi kişiliğimden ödün vermişim bu zaman kadar.Alttan almışım. İnsan yerine konulmasam da bir şekilde tevil etmişim o davranışı.Beni aptal yerine koymuşlar onu farkettim. Şimdi kendime değer vermeye çalışıyorum. Sabredeyim derken semer vurulan eşeğe dönüşmemek önemli.
Tavsiyem size dönüş yapmayan kimseye ikinci şansı vermeyin. Arkadaşlık gönül işidir. Evinize çağırdınız sıra onlarda. Çağırmadılar mı o zaman bu ilişkiyi yürütmeyin. Yürütmek için çabalamayın.
Devamlı kendinize yatırım yapın.
Aptal yerine koyulmak,alttan almak, kişiliğinden ödün vermek, hep verici olmak, alma verme dengesini de bozuyor. İlişki dinamiğini etkiliyor kız erkek fark etmeksizin. Bu sorun bende de var ne yazıkki. Arkadaşlarımın bir sorunu olsa hep destek olurum konuşurum dinlerim. Ama aynı değeri göremiyorum sanki. Son cümlede yazdığınız gibi KENDİNE YATIRIM yapmak çok kıymetli. Kendimizi sevip değer verirsek, öncelik sırasına kendimizi koyarsak daha iyi hissedeceğimizi düşünüyorum.Aynıyız. En son biriyle bi sebepten papaz oldum. Ben seninle anlaşmak zorunda değilim dedi. O zaman bana dank etti. Ne kadar uğraşmıştım halbuki iyi anlaşalım diye. Kimse benimle anlaşmak zorunda değil. Benim hissettiğim şeyleri karşı taraf bi sebepten hissetmiyor demekki. Yaptığım iyilikler ve enayilikler yanıma kar kaldı. Şu an herkese mesafeliyim. Çünkü anlaşmak isteyen anlaşıyor. Bakıyorum mesela bana karşı açık ararlarken ve devamlı laf sokarken başkasıyla tatlı tatlı konuşuyorlar. Anlaşmak istemeyen ağzınla kuş tutsan bi bahane buluyor. Ben de çok üzülüyorum içten içe. Anlaştığım insanlar var fakat uzaktalar.
İnsanlarla anlaşmak için devamlı kendi kişiliğimden ödün vermişim bu zaman kadar.Alttan almışım. İnsan yerine konulmasam da bir şekilde tevil etmişim o davranışı.Beni aptal yerine koymuşlar onu farkettim. Şimdi kendime değer vermeye çalışıyorum. Sabredeyim derken semer vurulan eşeğe dönüşmemek önemli.
Tavsiyem size dönüş yapmayan kimseye ikinci şansı vermeyin. Arkadaşlık gönül işidir. Evinize çağırdınız sıra onlarda. Çağırmadılar mı o zaman bu ilişkiyi yürütmeyin. Yürütmek için çabalamayın.
Devamlı kendinize yatırım yapın.
Aile içinde hiç bakmam aramış aramamış kısmına. Özellikle kardeşlerimde. Evin en küçüğü olduğumdandır belki bilmiyorum.Evet ,haklısınız.Yalnız sürekli tek tarafın ateşlemesi ,bir süre sonra vazgeçirir her şeyden.Misal; ben ablamı ,bir ararım ,iki ararım ,hadi ablam der üç ararım ama geri dönüşler spesifik hiç bir neden olmadan, geç ve nadir oluyorsa ,akrabalık ilişkileri bile zayıflayabiliyor .
Her ilişki dinamiği birbirinden farklıdır elbet, ama siz ablanız ya da farklı bir yakın akrabayı , 3 sefer 4 sefer üst üste gayet sıcak bir şekilde aradıysanız, üstüne üstlük aranızda gerçekten bir şey geçmediyse, ve o sizi çok nadir arayıp soğuk ton dönüyorsa ,benim bunu sürdürmem bir yerde kendi kul hakkıma girer ve saygınlığımı yitiririm kendime karşı bonus olarakda.Almadan vermek Allah a mahsustur derler eskiler.Şimdikiler alma _verme dengesi diyorAile içinde hiç bakmam aramış aramamış kısmına. Özellikle kardeşlerimde. Evin en küçüğü olduğumdandır belki bilmiyorum.
Arkadaştada kötü niyet ya da görüşmek istememe gibi bişeyler sezmediysem çok takmam. Yani 2 sene görüşmediğim ama görüşünce kaldığım yerden devam edebildiğim arkadaşlarım da var, burda daha önce komiklik olsun diye söylediğim ve çok ses getiren her gün saat kaçta tuvalete girdiğini bildiğim arkadaşım da var, bütün hafta hiç iletişim kurmayıp her hafta sonu görüştüğüm arkadaşım da var.
Benim kendime saygımı, kendimi sevmemi hiçbir şey etkilemiyor neyse kiHer ilişki dinamiği birbirinden farklıdır elbet, ama siz ablanız ya da farklı bir yakın akrabayı , 3 sefer 4 sefer üst üste gayet sıcak bir şekilde aradıysanız, üstüne üstlük aranızda gerçekten bir şey geçmediyse, ve o sizi çok nadir arayıp soğuk ton dönüyorsa ,benim bunu sürdürmem bir yerde kendi kul hakkıma girer ve saygınlığımı yitiririm kendime karşı bonus olarakda.Almadan vermek Allah a mahsustur derler eskiler.Şimdikiler alma _verme dengesi diyor.Kısaca tüm ilişkilerde ,tek taraflı ya da tek tarafın daha yoğun olan çabası ,eninde sonunda kötü hissettiriyor insanı kendine.
Arkadaş işleri de kısmet bence ya.Kızlar hiç arkadaşım yok ve ben bunu nedense son zamanlarda çok kafaya takmaya başladım. 5 senedir evliyim çocuğum yok ve atanmaya çalışıyorum. Kendi arkadaşlarımla bağım kalmadı bizde beş altı sefer eşimin arkadaşları ve eşleriyle görüştük. Kimisini evde yemekte ağırladım kimisini çay kahvede ağırladım kimileriyle pikniğe gittik. Görüşmelerimiz sırasında son derece güzel vakitler geçirdik samimi olarak söylüyorum. Güleryüzlü ve dikkatli davrandım her zaman. Karşılıklı kadınlarla enerjimiz tuttu ne ben kötü bir tavır takındım nede karşıdan öyle tavırlar gördüm. Ama nedense sonrasında hiçbir şekilde bir iletişim olmadı. Mesela ben evime çağırdığım kişilerden bir davet dönütü almadım. Sonuçta yemekte ağırlamışım en azından bir çaya kahveye davet edilmedim. Bir kaçını ben aradım plana davet ettim davetime icabet edilmedi. Sonrasında yine hiç aranmadım. Ama bu böyle böyle bütün görüştüğümüz kişilerde oluyor. Tanıdıklarıma bakıyorum herkes dört beş çift görüşüyor vakitler geçiriyor organize oluyor ama ben nerde hata yapıyorumda bu iletişimin devamı gelmiyor üzülmeye başladım. Öz eleştiri yaptığımda herhangi bir eksiklikte göremiyorum kendimde. Neden böyle oluyor çok üzülüyorum…
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?