Erkek arkadaşımın ağzından bu güne dek kavgamız esnasında kötü birşey duymadım.
Tek bir kelime hariç oda "lan ".
İlişkinin en başında demiştim ki bu kelimeden nefret ediyorum bana bunu asla söyleme.
Defalarca ağzından kaçırdı. Her kavgada bir kez söyledi nerdeyse. Ve en son bir daha asla demem üzerine bugün yine dedi. Ve bunun yanında başka argo kelimelerde.
Çok problemli ve zor bir dönemden geçiyor. Elimden geldiğince destek olmaya çalışıyorum. En büyük destekçim sensin der.
Erkek arkadaşımın arkadaş grubu var. İçlerinden biri çift ve nişanlı. Çocuğun evinde bu akşam iftar yapacaklarmış erkek arkadaşımdan da tatlı yapmasını rica etmişler.
Bu nişanlı kızın bir arkadaşı var. Aynı ortama gireriz ama pek sevdiğim biri sayılmaz. Erkek arkadaşım iftara gideceğiz tatlı yapacağız felan deyince üzüldüm açıkçası. Ne bileyim ondan uzağım ve yaz boyu görüşemeyeceğiz. Olayın duygusallığıyla konuştum.
Ya o Didem de olursa dedim. Sonra git tabi topluca yemek daha sevap felan dedim. Kızla çok kez aynı ortamda ben yokken bulundu. Rahatsız olmadım. Kızdan hoşlanmıyorum. Sevgilim benden uzaktayken onun olduğu bir ortamda tatlı yapmasını bensiz gülmesine üzüldüm. Gerçekten üzüldüm. Çocukça diyebilirsiniz ama düşünün bana hak vereceksiniz.
Sonra başladı saldırmaya. Yazdıklarını okudukça bu kim dedim.
Sen iki tane erkek arkadaşınla oturup iftar yaptın ben gavat miydim da izin verdim. Kıskançlıksa bu ben değilim değil mi. Lan Didem kim onu mu kıskanıyorsun diye konuşmaya başladı. Bende söylediğin kelimenin anlamını biliyor musun dedim.
G.vat ne demek bi bak anlamına dedim.
Ve bunu içinden gelerek söyledi eminim. Küfürden nefret ederim. İlk defa duydum ondan böyle bir söz.
Ben arkadaşlarımla iftar yaparken mecburi yapmıştım yani planlı birşey değildi. Öyle olması gerekiyordu.
Çok ağırıma gitti bu söz.
Sevgiliyken bunu diyen ileride ne demez ki.
Ve biliyorum tanıyorum onu önceden olsa kırıcı birşey söylese hemen pişman olurdu telafi etmeye çalışırdı.
Biliyorum zor bir zamanda ama söylediği de hazmedilecek birşey değil.
Gerçekten kıskanmadım. Sadece üzüldüm çünkü biz görüşemiyoruz bir süredir ve ben şu zor zamanlarında yanında olmaya çalışıyorum. Kahrını çekiyorum. Seve seve çekiyorum hemde. Onu çok seviyorum fakat bu söz çok çok çok ağır.
Affedilir mi bilmiyorum.
Lan demesini affetmiştim daha sonra yine söyledi.
Şimdi affetsem ki öyle bir aman aman pişmanlık görmeden affetmem.
Çok ağırıma gitti kızlar
Not : o kızla arasında birşey olmaz olamaz adım gibi biliyorum
Tek bir kelime hariç oda "lan ".
İlişkinin en başında demiştim ki bu kelimeden nefret ediyorum bana bunu asla söyleme.
Defalarca ağzından kaçırdı. Her kavgada bir kez söyledi nerdeyse. Ve en son bir daha asla demem üzerine bugün yine dedi. Ve bunun yanında başka argo kelimelerde.
Çok problemli ve zor bir dönemden geçiyor. Elimden geldiğince destek olmaya çalışıyorum. En büyük destekçim sensin der.
Erkek arkadaşımın arkadaş grubu var. İçlerinden biri çift ve nişanlı. Çocuğun evinde bu akşam iftar yapacaklarmış erkek arkadaşımdan da tatlı yapmasını rica etmişler.
Bu nişanlı kızın bir arkadaşı var. Aynı ortama gireriz ama pek sevdiğim biri sayılmaz. Erkek arkadaşım iftara gideceğiz tatlı yapacağız felan deyince üzüldüm açıkçası. Ne bileyim ondan uzağım ve yaz boyu görüşemeyeceğiz. Olayın duygusallığıyla konuştum.
Ya o Didem de olursa dedim. Sonra git tabi topluca yemek daha sevap felan dedim. Kızla çok kez aynı ortamda ben yokken bulundu. Rahatsız olmadım. Kızdan hoşlanmıyorum. Sevgilim benden uzaktayken onun olduğu bir ortamda tatlı yapmasını bensiz gülmesine üzüldüm. Gerçekten üzüldüm. Çocukça diyebilirsiniz ama düşünün bana hak vereceksiniz.
Sonra başladı saldırmaya. Yazdıklarını okudukça bu kim dedim.
Sen iki tane erkek arkadaşınla oturup iftar yaptın ben gavat miydim da izin verdim. Kıskançlıksa bu ben değilim değil mi. Lan Didem kim onu mu kıskanıyorsun diye konuşmaya başladı. Bende söylediğin kelimenin anlamını biliyor musun dedim.
G.vat ne demek bi bak anlamına dedim.
Ve bunu içinden gelerek söyledi eminim. Küfürden nefret ederim. İlk defa duydum ondan böyle bir söz.
Ben arkadaşlarımla iftar yaparken mecburi yapmıştım yani planlı birşey değildi. Öyle olması gerekiyordu.
Çok ağırıma gitti bu söz.
Sevgiliyken bunu diyen ileride ne demez ki.
Ve biliyorum tanıyorum onu önceden olsa kırıcı birşey söylese hemen pişman olurdu telafi etmeye çalışırdı.
Biliyorum zor bir zamanda ama söylediği de hazmedilecek birşey değil.
Gerçekten kıskanmadım. Sadece üzüldüm çünkü biz görüşemiyoruz bir süredir ve ben şu zor zamanlarında yanında olmaya çalışıyorum. Kahrını çekiyorum. Seve seve çekiyorum hemde. Onu çok seviyorum fakat bu söz çok çok çok ağır.
Affedilir mi bilmiyorum.
Lan demesini affetmiştim daha sonra yine söyledi.
Şimdi affetsem ki öyle bir aman aman pişmanlık görmeden affetmem.
Çok ağırıma gitti kızlar
Not : o kızla arasında birşey olmaz olamaz adım gibi biliyorum