Yazınızdan bana geçen hissiyat şu; yaşadığı toplumun dinamiklerinden bihaber, sadece kendi doğrularını yaşayan, okumuş ama eğitimden gerekeni yeterince alamamış z kuşağı gibi geldiniz.
Siz İsviçrede yaşıyor olabilir misiniz? Kanada ya da avrupanın kuzeyindeki ülkelerden birinden mi düştünüz anadoluya?
Biz ortadoguda yaşıyoruz hanimefendi. Burda 10 kardeşten sadece bir tanesi okutulur o da erkek olduğu için. Kız kısmının ne işi var okulla filan.
Kadınların şikayet etmeye hakkı var mı sizce? Birçoğu gençliğinde yaşadığı zorbalığı bile bugün idrak edebilecek kadar "farkında" olamadan gelmiş bu yaşlara.
Şimdi çoğu 50lerin sonuna yaklaşmış. Tamamı antideprasan kullanan, mutsuz ve yaşından büyük gösteren zavallı kadınlar. Var mı annesi 55 60 üstü olup da antidepresan kullanmayan? Annesi mutlu olan var mi gerçekten?
Siz bırakın da bari şikayet etmeye hakları olsun. Bari onu almayin ellerinden?
Size ne şartlarda okuma imkani verildi, anneniz neleri feda etti kimbilir.
Empati yapmaya çalışın onlarla. Siz de eminim okurken zorlanmissinizdir, hepimiz farklı farklı şartlarda yaşıyoruz ve birimizin hayati için doğru olan diğeri için doğru olmuyor.
Ben atanamamış bir ögretmenim. Çok çaba verdim, çok emek harcadım. Ben bu ülkenin binlercesi gibiyim. Benim gibi binlerce insana rastlarsınız. Okumuş çalışmış emek vermiş ve sonunda arzu ettiği olmamış ne çok insan var farkında mısınız.
İşsizliğin tavan yaptığı, gençlerin mutsuz ve umutsuz olduğu bir ülkede yaşıyorsunuz. Gerçek hayatları daha iyi analiz etmek zorundasınız.
55 yaşından sonra kadınlar ne gibi is yapsın mesela? Çocuk bakabilir mi, çoğu için cevap hayır. Lif örmek demişler. Gözleri yakını bile görmeyen 60 yaşında bir kafina lif ör, göz nuru dok. Bir hiç parasina sat diyorsunuz. Olur mu? Benim vicdanım izin vermez.
Annem 65 yaşında. Hiçbir zaman maaşlı bir işte çalışmamış ama parasızlığın ne olduğunu bilmez. Şimdi kira geliri var. Ama olmasaydı da çalış demezdim.
Ben küçük bir yerdeyim. Özel okul sayısı az. Çalışmıyorum. Kira gelirim var ailemden az da olsa. Ama bana ne önerirsiniz mesela. Bulasikcilik yapabilirim ama bu benim psikolojimi nasıl etkiler bunu düşünemezsiniz mesela. Empati yapmak zordur çünkü.
Bırakın şikayet etsinler. Bari buna hakları olsun. Bu kadarını çok görmeyin onlara. Annenize imkanınız varsa yardım edin. Yoksa bari dinleyin, o kadar.
Kendi hayatınız üzerinden degerlendirme yaparsanız daima yanılırsınız.
Siz hatırladığım kadarıyla ogretmendiniz. Eğitim verdiğiniz her çocuk çok çok farklı hayatlardan ve imkanlardan geliyor okula. Lütfen her birinin hikayesine uygun olan şekilde yaklasın onlara. Imkani olmayana özel ders önermeyin mesela, anne babası ayrı olanin anne babasını birlikte veli görüşmesine davet etmeyin. Bu gibi incelikler sizi her insan için özel ve güzel kılar.