33 yaşındayım bekarım, çok da mutluyum. Asıl hayatıma saçma sapan birileri girince mutsuz oluyorum. Hayat çok güzel ve değerli, onu bir şeyleri bekleyerek heba etmemeli. Evli olup ne dertler ne kahırlar çeken tanıdıklarım var, çocuğu olmaz dert, kv-kp- elti görümce dert, parasızlık dert, aldatılan var, psikolojik ve fiziksel şiddet gören var, var da var. Dert bitmez arkadaşım, dert her daim var. Bildiğim en değerli şey "huzur". Her durumda huzur istiyorum hayattan.Huzurluysam mutluyum.Allah kötü insanlarla karşılaştırmasın.
Çocukları çok seviyorum ama hiç sahip olamayabilirim, sahip olup kaybedebilirim de, hangisi daha zor? Rabbim herkese bir kader yazmış neden isyan edeyim?
Yalnız kalmayı kafanıza dert etmeyin. Çoluğu çocuğu olup evinde tek başına ölen ve cesedi günlerce sonra bulunan da var, çocukları tarafından terkedilen beş parasız ortalarda bırakılan da...
Bir arkadaşımın ananesi var, 45 yaşında dul kalmış. 6 tane çocuğu hepsi kendi hayatlarını kurmuş toruna karışmış. Kadın şu an 90 kusur yaşında 45 senedir yapayalnız yaşıyor.Ayda yılda bir hatırlayıp giderlerse insan yüzü görüyor.
Hayat herkese başkadır. Önemli olan tek şey vardır, faydalı olmak. Belki bir çocuk esirgeme kurumuna gidip gönüllü annelik-ablalık yapabilirsiniz. Yeterince sabaatkarsanız ne büyük bir iyilik yapacağınızı düşünün. Şahsen ben ciddi ciddi düşünüyorum. Ya da engellilere yardım dernek ve kuruluşları var. Neden olmasın? Evliyken uğraşamayacağımız bir çok iyilik fırsatımız var. Belki bu kader hepsinden hayırlıdır :)))
Çocukları çok seviyorum ama hiç sahip olamayabilirim, sahip olup kaybedebilirim de, hangisi daha zor? Rabbim herkese bir kader yazmış neden isyan edeyim?
Yalnız kalmayı kafanıza dert etmeyin. Çoluğu çocuğu olup evinde tek başına ölen ve cesedi günlerce sonra bulunan da var, çocukları tarafından terkedilen beş parasız ortalarda bırakılan da...
Bir arkadaşımın ananesi var, 45 yaşında dul kalmış. 6 tane çocuğu hepsi kendi hayatlarını kurmuş toruna karışmış. Kadın şu an 90 kusur yaşında 45 senedir yapayalnız yaşıyor.Ayda yılda bir hatırlayıp giderlerse insan yüzü görüyor.
Hayat herkese başkadır. Önemli olan tek şey vardır, faydalı olmak. Belki bir çocuk esirgeme kurumuna gidip gönüllü annelik-ablalık yapabilirsiniz. Yeterince sabaatkarsanız ne büyük bir iyilik yapacağınızı düşünün. Şahsen ben ciddi ciddi düşünüyorum. Ya da engellilere yardım dernek ve kuruluşları var. Neden olmasın? Evliyken uğraşamayacağımız bir çok iyilik fırsatımız var. Belki bu kader hepsinden hayırlıdır :)))
Son düzenleme: