Konu cok ilginç geldi bana.. Özgüven sorunu var bu kesin ama dısarıdan hiç tanımadıgınız insanların bile yorum yapması cok enteresan geldi gercekten.. Durusunuzda da bir problem var sanırım.. dik duruş özgüven göstergesidir. Buna dikkat edin.. Kendini sevme kendine deger verme meditasyonlarına bakabilirsiniz Youtubedan.. Faydası olacaktır.
o kadar şuursuz bir topluluk haline geldik. 
Kimse kimseyi bu kadar değersiz hissettiremez, yüreğini örseleyemez. O akrabanıza kızamadım bile demişsiniz; aksine öyle bir haddini bildirmeliydiniz ki, ağzını açamamalıydı bir daha. Otobüsteki herhangi biri bile hakkınızda yorum yapıyor, sessiz kalmamalısınız, lütfen bir dahakine haddi olmadığını ve susmasını söyleyin insanlara. Sadece bunu söyleyin.
Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Horlanan çocuklar da bu oluyor bende benzer şeyler yaşadım. Pskologun faydasini gorebilirsin. Imkanınız kisitliysa Tuna Tuner Aşkım Kapismak vb videolari iyi gelecektir. Kimseyi büyük görme sen ki uni yi dereceyle bitirmissin değerini farkında olduğunu her gün söyle kendine ki iyice içselleştir.Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Öncelikle patavatsız ve kötü niyetli insanların sözlerine gülüp geçmeyecek, gereken cevabı vereceksiniz ki bir daha size birşey söyleme hakkı bulmasınlar kendilerinde.Siz susarsanız insanlar size yüklenir,söylediklerine ilk siz inanmışsınız, onlar söyledikçe ve siz cevap vermedikçe söylemeye devam edecekler, hatta bunun dozunu artıracaklar, sizde inanıp iyice dibe gideceksiniz.Kimsenin size böyle davranmasına izin vermeyin, önce kendiniz kendinize değer verin.Şöyle düşünün mesela o yapılan size değil çocuğunuza yapılsa nasıl bir tepki verirsiniz onu korumak için?kendinizi de aynen öyle koruyun.Zamanla sizde durumu aşarsınız ve insanlarda bir daha bu saygısızlığı yapmazBeni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zira
Siz kendinizi gerçekten sevin, iyi davranın etrafıniza o enerjiyi verin. Bakin o zaman göreceksiniz ki Insanlar da size karşı kendilerine çeki düzen verecekler.
Sizin kendinizi nasıl gördüğünüz, önemli. Siz kendinizi nasıl görürseniz herkes te öyle görür aslında. Ünüversiteye dereceyle girmişsiniz. Kaç kişi, yapabilşyor ki bunu. Tebrik ederim harika birşey. Memusunız işiniz var. Sağlıklı mısınoz tamamdır. Hayatın tadını çıkaracaksınız. Kimseye de ispatlamak zorunda değiliz kendimizi. Hayat akıyor zaman hzılı geçiyor. Sizi eleştiren insanlar, onalrın istediği hibi olsanız madalya da takmazlar zaten. Kendinizi ait hissetmediğiniz, ortamlar hepimizin zaman zaman yaşadığı bir durum. Ben benzer ortamlarda O an eşlik edebildiğim kadar eşlik ederim ama sıkılırımda mutlaka. Ama nasılsa geçici. Eleştirileri çok ciddiye almak veya umursamamak bizim tercihiniz oluyor aslında genelde. Ve ciddiye aldıkça etkilenip elimiz ayağımız dolaşıyor ve beceriksizim glaiba durumu olabiliyor. Zeki ve başarılı birisiniz daha ne olsun. Hayatın tadını çıkarınBeni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zira
Size yaptıkları gibi siz de onlara acımasız davranıp verin ağızlarının payını hiçbir lafın altında kalmayın anneniz bile olda kimsenin sizi aşığalamaya hakkı yok bırakın ailenize kızmayı bundan sonra kimsenin sizi böyle kırmasına müsade edecek kadar yüz vermeyin herkese haddini bildirinBeni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zira
Biliyor musunuz eşim de ilk başta bana sürekli akıl vermeye çalışıyordu ama sonra beni anlamaya başlayınca yaptığım yemeği yaptığım temizliği gördükçe vay be sen ne kadar yeteneklisin diyor. Hatta bazen şöyle der. İnsanların anlayamayacağı kadar iyisinBir gün birisini bozun yapın bunu. O akrabanız mesela ne cüretle öyle bir cümle kurabilir.
Yapabiliyorsanız psikolojik destek alın, maddi manevi imkan yoksa İnternetten uzman videoları izleyin, beden dili özgüven hakkında.
Eşiniz nasıl bu konuda?
Siz değerlisiniz bence boşboğaz insanların cümleleri ile kendinizi yargılamayın.
Aileniz çok hatalı davranmış bunun bedelini daha fazla ödetmeyin kendinize. Susmayın, pısmayın
kişinin tavrı bu akrabadan kaçsa yarın komşusu ya da arkadaşı yapacak tayin istiyorum taşınmak istiyorum vs de dememiş konu sahibi böyle bir fikir vermek nerden aklınıza geldi şaşırtıcı bir yorum.
"Hayat kadınlarına benziyorsun."lafını babanız mi dedi?İnşallah yanlış anlamışımdır.Bu ülkede memur olmak birçok insanın hayali,iyi bir yardım alarak alabilirsiniz İnşallah bu durumu.Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zira
