- 12 Temmuz 2020
- 269
- 570
- 33
- Konu Sahibi Zahmet olmazsa
- #81
Çok şey söylemek istiyorum ama kalpleri kırılmasın diye gülerek cevap veriyorum. Gülerek derken laf sokma falan yapmıyorum zaten yapamam daSizin tepkiniz ne oldu ikisine de?

Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Çok şey söylemek istiyorum ama kalpleri kırılmasın diye gülerek cevap veriyorum. Gülerek derken laf sokma falan yapmıyorum zaten yapamam daSizin tepkiniz ne oldu ikisine de?
Çünkü insanlar bana küçücük bir iyilikte bulunsa bile teşekkür üstüne teşekkür ederim ve zahmet oldu derim yani küçük bir mesele olsa bile. Değişmek istiyorumneden "zahmet olmazsa" kullanıcı adı mesela?
niye zahmet olsun?
özgüven kazanmakla ilgili videolar izleyin. sınır koymak, hayır diyebilmek bunlar önemli konular.
Yumuşak,naif bir insansındır ezik derler,doğruları pat pat söylersin saygısız derler,mesafeli ya da seviyeli bir insansındır aaa bu da çok soğuk ya derler..yani kısaca derler de derler...Hayatımızdaki insanların patavatsızlığını düşünüp içerleyip kendimizi üzecek kadar uzun bir yaşamımız yok.Kim olursa olsun kim ne derse desin sen kendini biliyorsan gerisinin bir önemi olmamalı bence..Aileniz belki sevgiyi göstermeyi bilmiyordur anne babalarından öyle görmüşlerdir mutlaka..Bakın işte ne güzel bir anne olmuşsunuz.."Nasıl bir anne olmamanız gerektiğini" kendi yaşadıklarınızdan ortaya çıkartmışsınızÜzgünüm ama öyleyim çok yumuşak kalpli çok sade çok düz biriyim.
İyide başkasının kalbini düşünüp kendi kalbinizi neden kırıyorsunuz? Size rahatsızlık veren birşeyi görmezden geliyorsunuz. Kendinize değer verin kimse sizden üstün veya aşağıda değil. Siz bunu kendinize yaparsanız başkalarında üzgünüm ama acımaz size. Kimseye acımayın, illa laf söylemek zorunda değilsiniz kalkın o ortamdan gidip ya da yüzünüzü asın olmadı o lafı söyleyen kişinin samimi olduğu birine rahatsız olduğunuzu dile getirin emin olun bu şekilde yerine ulaşacaktır.Çok şey söylemek istiyorum ama kalpleri kırılmasın diye gülerek cevap veriyorum. Gülerek derken laf sokma falan yapmıyorum zaten yapamam da![]()
Yalnız değilsin. Buna emin ol.Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
inanin insanların bazıları tanımadiklarina bile tavsiye vermeden duramıyor. sizinle ilgili değil herkese öyleler. sadece diğer insanlar sizin gibi takmıyor. tanıdıklarınız konusunda ise profesyonel yardım alın eğer siz çok rahatsizsaniz bu durumdan.Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
O yaptığın emoji var ya, öyle dudağını sağ üstten kaldırıp gözlerini tek tarafa alta belertiyosun, buna sen kimsin köpek bakışı diyoruz, sen kimsin köpek diyemiyosan hıh yapıp, omzunu atıp kalkıp uzaklaş oradan, dur halletcem ben senin olayıÇok şey söylemek istiyorum ama kalpleri kırılmasın diye gülerek cevap veriyorum. Gülerek derken laf sokma falan yapmıyorum zaten yapamam da![]()
Tamamen yaydığın enerji ile alakalı bu bence... kibar naif denen insanlardanım
Yüzüme şöyle davranan çıkamaz net diyorum
Kendine gel biraz,kalp kırmaksa olay sonunda o kalbi kır tık ağzına lafları,demiyorum ki mahalle karısına dön
Ama bir eşiğin olsun mutlaka
Yapamıyorsan yardım al
Tanımadığım birine şöyle şöyle yap demek ne kadar etkili olur bilemem ama en basitinden kendinle ilgilenmek kendini sevmeye başlayabilmek,olduğu gibi kabul etmek ve degistirebildiklerini değiştirmeye kalkışabilmek yani tamamen kendinin yolculuğuna başlayabilmek çok önemliPeki o enerji nasıl değişir ?
herkes kendine baksın. niye birileri sizi beğensin ki siz kendinizi beğenin yeterBeni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Aslında kendi başımıza çözemediğimizin sorunlar için farkındalık ve yardım almam gerekir düşüncesi birçok kişinin hayatını yoluna koyacaktır. Nasıl organik sorunlarımız olduğunda doktora gidiyorsak düşüncelerimizle ilgili ve psikolojimizle ilgili sorunlar için de Psikiyatriste/Psikoloğa gitmeliyiz. Herşeyi tek başımıza halledemeyiz, insanız ve acziyetlerimiz var. Çoğu düşünce ve davranış bozukluğu çocukluk travmaları ile ilgili. Bunların onarılması daha huzurlu bir hayata adım atmamızı sağlar.Demeyin demişsin ama sorunun kesinlikle özgüven, kendinden emin olma hissi her zaman insanın yüzüne ve beden diline yansır. iyi bir psikolog bul, onunla görüş bence buna ihtiyacın var. Tek başına halledemediğin belli, üstüne yapışan bu histen acilen kurtulman lazım
Eşiniz sizi sevıyor mu .Sız her seyı basarmışsınız .Ozguven eksıklıgı ıcın paranız da var gıdın terapıye .Kutluyorum sızı .Memur deılım .Arabada suremıorum .Çocugumda yok .Sadece ozguvenım varBeni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah