Uzuuun aradan sonra merhaba herkese.
Boşandım.
Kuş gibi hafifim (12 kilo verdim.Spora gidiyorum:)
Kuş gibi özgürüm (Akşam oğlumla gönlümce oynayıp, onu yatırınca kitabımı yazıyorum,okuyorum.)
Bebekler gibi huzurluyum (Aniden baskın basanındır yapacak tatminsiz ve seviyesiz insanlar çoook uzaktalar)
Liseliler gibi müzik severim (Çok sevdiğim halde niyeyse hiç alamadığım Jaz cd leri almaya başladım.Kendi arşivimi yapıyorum)
Kokoşlar gibi bakımlıyım (Gece başımda bigudiler yüzümde maskeler kahvemi yapıp internette moda takibi yapıyorum)
Amatörler kadar fotoğrafçıyım (Çektiğim anlık kareleri instagramda efekt kullanarak paylaşıyorum. Mini bir hayran kitlem bile oluştu)
Ve Vefa sadece bir semt adı değil benim için. Vefalıyım.
"O" nun için en güzelini diliyorum.
Çok pişman. Mesaj kutum dolu. Telefonumda yüzlerce cevapsız arama. Ama "ben büyüdüm" sen de büyü. Tez vakitte "adam" ol emi? dedim.
Ve kendime karşı dürüstüm.
Benimle olan ilişkisini "sosyal yük" olarak görmeyen biri ile devam edeceğim artık. Hayatı çekilecek kahır değil dolu dolu yaşanacak şans olarak gören biriyle. Netim. Kendime net!
Sonuç: Dizi gibiydi geçen senem. Şimdi bakınca acılar bile keyifliymiş.