Howl'un Kitap Kulübü 🏰

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Uçurtma Avcısı

Okurken defalarca iç yanması ve sinir yaşasam da bırakmayıp hemencecik bitirdiğim kitap olur kendisi.
Gerçekten anlatıldığı kadar, hatta daha da fazla hüzün barındıran satırlara sahip...
Okurken defalarca çocuk olmak bu kadar sancılı olmamalı, böylesine acı ile yoğrulmamalı bir çocuk dedim.
Ötekileştirmek, aşağılanmak ve malesef millet ayrımı kan donduran boyutta idi.
Savaşlar her devirde oluyor, hakim olma, üstün gelme çabası çok korkunç şeyler yaptırıyor insana...
Ama dostluğu da o kadar güzel işlemiş ki...
O satırları okurken sıcacık oldu kalbim.
Ama çok acıydı işte... Çoktan da öte çok.
Ama okunmalı işte.. Bilinmeli ve belki de daha fazla çocuğa ulaşılmalı... Daha fazla çocuk kalbine dokunulmalı diye düşünüyorum..
 
Kuyucaklı Yusuf

Sabahattin Alinin yine o farklı kalemi ve betimlemeleri daha ilk sayfalardan hissettiriyor kendini...
Küçücük bir cocuğun en acı dolu anında bile çok güçlü durmasını şok geçirerek okudum başlarda.
İlerde çok mu gerekiyor o dirayet diye defalarca sorguladım satırları.
Yani insan hep mi güçlü görünmek zorunda? İnsan dediğimiz varlık ağlamayı da bilmeli.
Ama o evde yaşananları okuyunca iyiki güçlü kalmış Yusuf diyorum.
Babanın rolünün önemini, annenin aslında bir evladın hayatını nasıl da mahvettiğini dehşet içinde okudum.
Ama şunu da düşündüm. Bir erkek sadece seviyorum, karın doyuruyorum diye düşünememeli.. Eşinin ruhunu da doyurmalı, onun gözlerindeki bütün duyguları hissetmeli.
Ben sevdim kitabı ve okunmalı...
 
Uçurtma Avcısı benim de listemde. Ama kalbimi çok acıtacakmış gibi hissettiğimden, kaçıyorum. Zamanı geldi mi biraz daha beklemeli miyim, bilemedim gitti
 
Uçurtma Avcısı benim de listemde. Ama kalbimi çok acıtacakmış gibi hissettiğimden, kaçıyorum. Zamanı geldi mi biraz daha beklemeli miyim, bilemedim gitti
Ruh haline göre zamanını kendin belirle ama ne zaman okursan oku kalbin çok acıcak. Ama acıması gerek işte... Kitabı hissetmek gerek.. Ne zaman okursun bilmem ama mutlaka oku
 
Ben o kitapta çok dehşete kapıldım.. Yaşananlar, kızlara yapılanlar... Keşke çok önce ulaşabilsek sevdiklerimize...
Bende aynı hislerle okumuştum, adına yakışır huzursuzluk kaplamıştı bedenimi okurken.
Ne yazık ki ulaşamıyoruz, yetişemiyoruz..
En çok da böyle hikayelere canım yanıyor, o topraklarda doğmuş olan günahsız çocukların, kadınların bu denli acıya mahkum edilmesi..
İnsanın insana yaptığı zulümden ötesi yok gerçekten, çok güzel anlatıyor bunu kitapta.
 
İçimdeki müzik

Nasıl tatlı bir kitap... Nasıl da umut aşılıyor insana. Engelli dediğimiz kişilere sımsıkı sarılmak istedim o an. Onları anlamamı sağlayan satırlarla dopdolu bir kitap...
Meğer engelli diye yetersiz gördüğümüz, belki bize göre şiddet gösteriyor diye bildiğimiz kişilerin, belki de dile getiremediği duygularını söyleyiş biçimi o hareketleri.
Ve azim bambaşka bişey... Pes etmemek.
Bir de şunu düşündüm engelli kişilerin ailelerine ulaşmak, destek olmak gerekiyor.
 


C Calcifer bir kitabım kaldı yorumlanacak. Huzursuzluk. Onu da yorumlucam inşallah iyiki yaptım bunu, teşekkür ederim
 
Malesef ki insan insana... İbn Arabinin baştaki sözleri nasıl güzel özetlemiş herşeyi değil mi
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…