İçim deşiliyor,acıdan ölüyorum..

çocuğuyla boşanma sürecine giren en yakın zamandan bir örnek vereceğim size, belki arkadaşlar yazmıştır.
E Eylulm var mesela... konularını okuyun lütfen... eşi yaşayamadıklarını öne sürerek ayrılmak istedi... (Eylul özür dilerim yarana tuz basmış gibi oldum sanırım. ama dik duruşlu bir tavır deyince aklıma sen geldin... etiketledim ben de...)

şu hayatta herşey biz insanlar için... bunda da mutlaka bir hayır vardır deyip yolunuza bakmalısınız...
zira sizin tutunmanız gereken ve size tutunan bir bebeğiniz var..
annem olmasaydı harap haldeydim diye bir cümle kurmayın lütfen..
siz kadınsınız... bu dünyadaki en güçlü varlık kadın.. bi de siz annesiniz.. kombo güç demek bu :)

şöyle düşünün mesela, gözünüze sokula sokula aldatıldığınızı mı öğrenmek isterdiniz?
ya da şiddet görmek, evinizden atılmak... neler okuyoruz burada.. neler görüyoruz tv'de haberlerde...

eşinizin neden böyle davrandığını anlamak , değiştiren şeyi çözmek, bulmak istemenizi anlıyorum ama bulamıyorsunuz.. ve bu sizi daha çok yaralıyor...

bir toprağı kazdığınızda altından çıkan pislikleri mideniz kaldırabilecekse o toprağı kazın...
 
Öncelikle Allah yardımcınız olsun.Çocuğunuzun babaya ihtiyacının olması yazınızı okurken beni daha çok üzdü.Çocuk olmasa cok rahat bosanır kendinize yeni bir hayat kurabilirdiniz ama çocugunuz baba sevgisine ve ilgisine ihtiyacı olduğu bir dönemde.Sizin güçlü bir kadın olduğunuzu hissettim nedense ya da yavrunuz için güçlü olmak zorundasınız belli ki babanın boşluğununu da siz dolduracaksınız hayat malesef bazen böyle acımasız olabiliyor
 
Sizi çok iyi anlıyorum durumumuz aynı değil ama bir noktada birleşiyoruz benin eşimde son 2 haftadır çok kötü davranıyor bana hakaretlerini söylesem ağzınız açık kalır onu boşayacağım için susup sabrediyorum şimdilik ve artık beni sevdiğini de düşünmüyorum 2 haftadır susuyorum susmasam döver bile beni en sonunda şöyle mesaj attım hayatında hoşlandığın başka biri varsa dürüstçe şöyle seni affeder yoluma bakarım ama bana bu sekilde eziyet etme yüreğinde azıcık merhamet varsa dedim ondan sonra bir tık iyi davranmaya başladı ama ben onu sevmiyorum hala ayrılmayı düşünüyorum...kızım babası gelince üzerine atlıyor her kapı calista baba diyor burdan gidince ne yapicam diye düşünüyorum benim yanımda olan bir ailemde yok içim yanıyor desiliyor aynı sizin gibi 2 gün sonra sınavım var ona girdikten sonra psikologa gidip görüşü cem mantıkli karar veremiyorum gelecek beni korkutuyor ama bu küfürler ve mutsuzluk içinde büyütemem bebeğimi size dua edicem rabbin gönlünuzu ferahlatsin sizde bana dua edin nolur
 
Nedense yılbaşında yaptığı şey kafamı çok kurcaladı, bana denenmişsiniz ve sanki ikna etmişsiniz gibi geldi,Balkona çıktı yokluğunun farkedilip edilmeyeceğini ve bu durumda tavrınızı sorguladı. Bu davranış çok garip gelse de nasıl bir ruhiyatta buna gerek duydu,bilemiyorum belkide ben çok kurdum ama sıkıntısı sizi kaybettiğini düşünmüş ve bebeği buna sebep görmüş olabilir....tabi bunlar varsayım...
 
Onu ben de çok düşündüm ve sorguladım.Saçmalığın zirvesiydi.Yanında telefon yoktu,saatin onikiyi geçtiğinden de emindi.Mutfağa gittim camdan gözledim ne yapıyor diye oturdu sigara içti 5 dk sonra geri geldi.

Bu olaydan önce eşime o kadar çok sabrettim,adım attım ve çabaladım ki artık böyle saçmalıkları tolere edemeyecek hale geldim.Öyle saçmalıyor ki anlamlandırmaya çalışmaktan yoruluyor insan.

En son ayrı olduğumuz dönemde çocuğu görmeye gelmişti,araba eşimde kaldı.Benim de arabada tezimle ilgili fotokopiler vardı.6 ay uğraşsam onları zor toparlarım.Bir de altın zincirim vardı.Onları almak için kendi anahtarımla açtım ve aldım.Alırken beni görmüş.Beni savcıya verecekmiş,onun malından bir şey almam suçmuş Nasıl alırmışım ama yine de çocuğunun nanesiymişim yetkili mercilere şikayet etmemiş.

O araba benim de malım ve bende anahtarı var.Hiç demiyor ki biz boşanmadık bu araba onun da malı içinden bir şey almak neden şikayet konusu olsun.Tam bir manyak oldu.
 
Hastane ortaminda bi 10 yilim gecti sana şu kadarini diyeyim aldatan doktor kirk metre öteden belli olur biliriz yani aldatma meyili olduğunu bikere susmazlar ve parfümü koridora gelmeden anlaşılır surekli telefonla uğraşırken yakalarsiniz diger erkeklerde de muhtemelen durum ayni ama ben az cok o grubu biliyorum hastalarinda 2. Bi telefon numarasi hemsirelerle ve hastane personeliyle gereksiz bi samimiyet mutlaka olur. Esinizin size söyelmedigi baska bi sıkıntısı var gibime geliyor.
 
erkekler baba olunca değişiyor mu? soğuyor mu kadından? sorumluluk mu korkutuyor onları? hiçbişey eskisi gibi olmaz diye mi düşünüyorlar?
 
Kıskanç mısınız,hani bunaltacak derece?
 
Bence artık ne oldu da böyle oldu ile kafanızı kurcalamayın. Cunku ortada anlamlı hiç bir şey yok ve bu sizi daha çok yıpratıyor.
Yaşadıklarınız gerçekten cok zor.
Ben olsam adım adım ne yapacağımı planlamaya bakardım.
Öncelik çocuk ile ilişkisi.
Belki hala sizi yük olarak gördüğü için Ümit vermemek için falan kaçınıyordur.
Bir avukat ile görüşüp davanızı acın.
Boşanma sürecine girdiğinizde avukatınız aracılığı ile eşiniz ve siz bir çocuk psikologu ile görüşme talep edin, öncesinde sonrasında konuşmanıza gerek yok, buluşun orada, çocuk hakkında nasıl yol izleyeceğinizi, çocugun babasına olan ihtiyacını belki başka ağızdan duyarsa toparlar...
Sonra bu iş bitince bence eşiniz de daha çok rahatlayacak.
Bir de aile de iki bipolar teshisi var, eşinizin de hastalıkları varmış, başka bir boyuta geçmiş olabilir, tedaviyi kafasına göre kesmiş olabilir... bunlar da hep ihtimal... bu durumda çocukla da saglıklı ilişki mümkün olmaz. Belki hukuki surecte bununla ilgili değerlendirme talep edilir.
daha fazla yıpranmamak adına sureci başlatın derim.
prometheus
 

konuyu okuduğumda aklıma hiç aldatma gelmedi. direk ailede bipolar gibi bir hasta var mı diye soracaktım cevabı vermişsiniz. konu sahibi ben psikoloğum burdan okuduğum kadarıyla eşinin ruhsal bir hastalığı var ve depresyondan ciddi birşey bu. şizofreni için test yapıldı mı hiç mesela? eşini düzeltmek senin işinden çıkmış tedaviye ihtiyacı var ondan sonra evliliğinizi yürütebilr misiniz iyiye gider mi şu aşamada yorum yapamam. ama en azından boşansanız bile normal bir baba gibi kızıyla ilgilenecek hale gelebilir.
 

Söylediklerinin aynısını terapistim de söylemişti.Eşimin annesi çok ilgisizdir çocuklarına karşı,evlendikten sonra kıymete bindiler orası ayrı tabii.Eşim ilkokuldan beri ailesinden uzakta akrabalarının yanında veya yurtlarda kalarak geçirmiş çocukluğunu.Ailesine onu bıraktıkları için çok büyük öfkesi vardı ama yine de beni ezer onlara toz kondurmazdı.Belki ben anne olunca çocuklukta yaşadığı travmalar su yüzüne çıkmış olabilir.

Terapist eşimle de görüşmek istedi ama o kabul etmedi.
 
prometheus .!.:
Hayır her kadın kadar kıskancım öyle aşırı kıskanç olmayı gerektirecek bir durumum olmadı,buna gerek kalmadı zaten.
Genişletmek için tıkla...
o zaman tek seçenek psikolojik sıkıntılarla ilgili bir durum gibi geliyor.
Sizi çok iyi anlıyorum aslında bir kadın olarak sebepsiz bir ayrılık,sebebini bildiğim bir ayrılıktan daha acı verir.Belirsizlik çok zordur çünkü size göre yaşanılan sıkıntının suçlayıcı bir ögesi ,eylemi yoktur....
Ama şunu da unutmayın bir bebeğiniz var size göre adil olmayan bir hayat yaşayacak baba ilgisinden mahrum!
Bu hayatı ona reva gören bir babanın kendine de hayatında ki insana da hayrı olmaz....Bunları bilinçsizce ,sadece ruhsal sıkıntılarından dolayı yaşattığını düşünüyorsanız pes etmeyin tam tersiyse sadece bu tavrına ve onsuz bir hayata kendinizi alıştırın....
 

O zaman seni bulmuşken hemen sorayım:

Eşimin Nasıl davrandığını tanımlamak gerekirse kullanacağım kelime "anlamsız" olur.Yani neyi neden yaptığına asla anlam veremezsiniz.Tıpkı yılbaşındaki olay gibi.Biberonla tuvalete girmesi gibi.Sebepsiz öfkelenmesi gibi.Ciddi şekilde psikolojik baskı kurar ve pes ettirir.Aşırı bir umursamazlık var.Akşam eve geldiğinde bir kolumun olmadığını görse senin kolun nerede demez.Veya gece saat on ikide giyinip süslenip çıksam sen nereye gidiyorsun diye sormaz.Ben de beni umursamadığı ve tek kelime konuşmadığı için ailemin yanına gittim 10 gün 12 saatlik mesafeye.Giderken eşime haber verdim tamam dedi.Çocukla beni havaalanına kendisi bıraktı.Döndüğümde ise sudan bir sebeple kavga çıkardı,benim ailem değil senin ailen çocuğu 10 gün fazladan gördü dedi evi 1 ay terk etti.Üzülmesinler diye o Zaman aileme de duyurmadım ve çocukla perişan oldum tek başıma.Asla baş edilmiyor asla.
 
Allah yardımcınız olsun , gerçekten nasıl bu kadar değişti bende anlamadım .
Ama birde şu yönden bakın, evinizde kalmaya devam edip size de çocuğunuza da işkence yapıyor olabilirdi . Şimdi evladınız hiç bir kötü olaya şahit olmadan büyüyor . Babası yok ama anneannesi hep yanında .
Size merhametsiz davranacağına olmasın , uzak kalsın daha iyi
 
Şuan tüm yorumları okuyunca bende kesinlikle psikolojik bir rahatsızlığı olduğunu düşündüm . Bence ona bi psikoloğu yönlendirin , kendisi terapi olduğunu bilmesin .
 
Acaba çocuğun kendisinden olmadığını mi düşünüyor?
 
Başka kadın var gibi değil de psikolojisinde bir şey var gibi geldi. Yazmıştım ki sadece konuyu okuyunca, yorumlara bakınca iyice suphelendim. Yardım alması lazım nasıl bı doktor tedaviden kaçar çok sacma ya.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
NOLUR SEVGİLİMLE İLGİLİ SORUNLARIMIZ İÇİN GÖRÜŞLERİNİZE İHTİYACIM VAR
2 3 4
Yorumlar
76
Görüntüleme
12K
af000
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…