Arkadaşlar merhaba,ben 8 yıllık evliyim 33 yaşındayım.1,5 yaşında bir çocuğum var.Hamile kaldığım güne kadar eşimle çok güzel giden bir evliliğim vardı.Arada bazı küçük sorunlar hariç evliliğimizde sorun yaşamadık.Hamile kaldığımdan itibaren eşim beni yok saymaya ve görmezden gelmeye başladı.Hamileyken 1 gün bile yüzüme bakmadı,beni yok saydı,anlayamadığım şekilde soğuk,uzak ve merhametsizce davrandı.O eski sıcak ve sevgi dolu Ada'm gitti,yerine bencil,saygısız,hakaretler eden,aşağılayan bir mahluk geldi.Dünya yansa yıkılsa,ölsem umurunda olmuyordu.Benimle hiçbir yere gitmek ve hiçbir şey yapmak istemiyordu.Acıdan ve kederden öleceğimi sandım.Sebepsiz yere küstü,iletişimi kesti.Çocuk doğduktan sonra bile yüzüme bakmadı,bir kere bile öpmedi.Çocukla ilgilenip seviyordu ama bana gelince dişlerinin arasından konuşuyor ve gerçekten takmıyordu iletişimimiz sıfırdı.Gece gündüz işiyle ilgileniyordu,geç saatlerde geliyordu.Çocuğun bütün sorumluluğunu bana bıraktı.Ciddi bir ihtiyaç olsa bile defalarca söylemeden yapmıyordu.Sebepsiz kavgalar,tavırlar,soğukluk,uzaklık..Anlamak için müneccim olmaya gerek yok hayatında başka biri var diye düşündüm.Hamilelğimin 7.ayında,çocuk 8 aylıkken ve nihayet 2 ay önce son kez sebepsiz yere terk etti.Mecbur annemi çağırdım kendim çalışmaya başladım..
Arkadaşlar bu Ada'm Nasıl bu kadar değişti aklım hafsalam almıyor.Beni çocuğunu ne olursa olsun kimseye muhtaç etmez dediğim Ada'm,gözümün içine bakan ,sokaktaki kimsesiz canlıya,yaşlıya,ihtiyaç sahiplerine bile cebindeki tüm parayı veren,merhametli adam 1 aydır çocuğunun ihtiyaçlarını sormuyor,tek bir ekmek alıp gelmiyor.5 kuruş paran var mı diye sormuyor.Haftada 1 gün gelip kızını görüyor2 saat yüzeysel bir şekilde.Çocuk bu arada yürümeye başladı,bir sürü yeni dişi çıktı yavrumun.Başkalarının kucaklarındaki çocukları görüp seven insan kendi çocuğundaki değişiklikleri umursamıyor bile.Çocuğum yarım yarım konuşmaya başladı,öyle tatlı oldu ki ben işteyken annemi kaç kere arıyorum,soruyorum.Babası ise merak edip sormuyor bir fotoğrafını bile istemiyor.Ben bana yaptığı psikolojik işkenceleri çok çektim.Hakaretlerini yok saymalarını hatta başkasına aşık olması ihtimalini bile düşündüm,zaten ayrılacağım.Arkadaşlar bu Ada'm Nasıl böyle oldu?Son iki haftadır pazar günleri de çocuğu görmeye gelmiyor.Aramıyor,çocuğun sağlığını sormuyor.Bu çocuğa deli gibi isteyerek tedavi görerek sahip olduk biz.Ayrılmaktan ziyade çocukla iletişimini kesiyor olmasına kahroluyorum.O aşık,karısına çocuğuna canını verecek karakterde Ada'm nereye gitti?Başka bir kadın bu kadar mı aklını başından aldı?Evladı silmek bu kadar kolay mı?Dün kapı çaldı,yavrum baba baba diyerek kapıya koştu.Anneme belli etmedim ama yüreğim kalbim cayır cayır yandı,öldüm acıdan arkadaşlar ya..Tamam ayrılacağız da evladını,daha süt kokan şu çocuğu Nasıl silkeleyip başından attı?
Çocuğuyla ayrılan kadınlar Nasıl güçlü olabildi,Nasıl dimdik durabildi arkadaşlar ben de öyle olmak istiyorum.Nasıl acıdan ve kahırdan ölmediler,Nasıl çocuklarına baktıklarında teselli olabildiler öğrenmek istiyorum..Bana yardım edin etimden et kopuyor,ciğerim deşiliyor.Hiçbir sebep göstermeden çekip gidiyor,suçluyor beni ve bizi umursamıyor.Çocuğu kucağıma verdi,kendi hayatına bakıyor,artık evlendiğim Ada'mı tanıyamıyorum.
Maddi durumumuz çok çok iyi,sağlık problemi,bir üzüntü vs gibi bir şeyimiz yoktu.Hamile kalana kadar birkaç aşılabilir sorun haricinde problem yaşamadık.Biz niye böyle olduk arkadaşlar ölüyorum ben!!Ölüyorum ve Nasıl iyileşeceğimi bilmiyorum.O cıvıl cıvıl,akıllı,mantıklı kadın gitti yerine 70 yaşında bir nine geldi.
Master mezunuyum,çok şükür işim ve Kazancı'm var ama kendimi işime bile veremiyorum.Annem olmasa halim harap çocuğuma bakacak gücüm bile yok.
Bana bir şey söyleyin ne olur ben acıdan ve kahırdan ölüyorum..