İçim hep buruk

Kesinlikle psikolog ile görüşmek öyle önemli ki. Keşke maddi açıdan herkesin çok rahat ulaşabildiği bir meslek grubu olsalar da herkes faydalanabilse. Bu durumun çocukluktan gelen birçok sebebi olabilir. Ben birkaç seans terapi alabildim onda mesela annemin ben 11 aylıkken, beni emzirdiği sırada zihinsel engelli olan ablam için farklı şehirde hastaneye gitmek için dayımlara bırakmış bir süre. Bunu terk edilme olarak görmüşüm ve şu hayatımda ilişkilerimi terk edilmeye yönelik yaşıyormuşum. Ve daha birçok şey öğrendim. Bende kronik olarak mutsuz, hep olumsuz düşünen bir insan olup çıkmışım aşmaya çalışıyorum. Çok önemli bir şey psikoloji. Aynı zamanda bir arkadaş aile dizimi sen bahsetmiş bunu da araştırmanızı öneririm mutlaka.
Keşke benimde sizin gibi tramvam olsa ama çocukluktan beri o kadar zorluk çektim ki inanın sayısını bile unuttum
Şimdi hiç aklıma gelmesede fiziken ve ruhen acısını bilmeden de olsa çekiyorum
Evet çok pahalı terapiler ve benim buna pek gücüm yok belediyeninkini araştırıcam
 
İşte psikolojik hastalıkların laneti de bu. Kimse fizyolojik bi rahatsızlığı; ne bileyim mesela sürekli ağrıyan başını ya da aksayan bacağını kendi varlığının, kişiliğinin bi parçası olarak görmez. Ortada düzeltilmesi gereken bi işlev bozukluğu olduğunu 5 yaşındaki çocuk da bilir 75 yaşındaki adam da. Ama kronik mutsuzluğu, günlük hayatımızı etkileyen korkuları, kaygıları çok kolay içselleştirip sanki olağan bi parçamızmış gibi ben de böyleyim işte diye sahiplenebiliriz. Sorunu tanımlaması gereken mekanizma sorunun kendisi olunca, bi de üstüne çevrenizde de yaşadığınız durumun sinyallerini fark eden kimse yoksa ya da daha kötüsü bilmeden/bilerek sorunu körüklüyorlarsa çözümsüzlük duygusu kaçınılmaz malesef. Halbuki bu da bi işlev bozukluğu, bi sebepten vücudunuzun bir parçasının yapması gereken şeyi yapamaması ya da hatalı çalışması hali ve düzeltilebilir. Siz doğru tıbbi desteğe ulaşın yeter.
Evet malesef o kadar zor bir çocuk olmama rağmen o kadar sıkıntı çekmeme rağmen annem bir kere bile tedavi etmeye çalışmadı aklına bile gelmedi doğrusu bu zamana kadar benimde aklıma gelmedi çünkü ailemde psikologa filan giden hiç yok yani bu tür şeyleri tanımazlar bile
Herşey paraya bakıyor malesef mecburen belefiyeninkine bakıcam
 
Ben şöyle düşünüyorum. Burası cennet değil. İmtihan dünyası. Çokta takmıyorum sağlık problemleri dışında hiç birşeyi kafama. Hayatımda problemli bir tip varsa hemen çıkarıyorum. Ne yaşarsam yaşayayım bir daha yaşama şansım olmayabileecgini biliyorum ve tadını çıkarıyorum.
Bazen bende böyle düşünüyorum ama nereye kadar bir yerden sonra kafayı tırlatıyor insan
 
Aynen oyle cok doğruanlamissiniz . Baba eril figur bizimhayat enerjimizi temsil eder size enerji veren eril guc hayati boyunca mutsuz iken siz nasil mutluluk sacabilirsiniz ? Belki aşamadigi bir travmasi vardi belki ask acisi cekiyordu belki baska seyler . Bilemiyoruz . Aile dizimine gidin ve bulun . Üçe bese bakmayin . Enerjetik alanimiz kirli ise aile travmalarimiz var ise malesef yol alamiyoruz hayatta
Babamı bulmaya gerek yok aslında çünkü ne olduğu belli
Babam çocukken çok işkence görüp dışlanmış ailesi tarafından hatta amerikalı bir doktor babamı gözünden 18 saat ameliyat etmiş çünkü babaannem babamın gözüne çatalı saplamış yani o kadar işkence görmüş
Babası tarafından silahla taranmış ve ölümden dönmüş aradan 20 sene geçmesine rağmen gece sıçrayarak uyanır
Yolda yürürken bir bakarım ki kendi kendine söyleniyor konuşuyor daha neler neler
Babamı düzeltemeyiz ki 30 senedir psikolojisi düzelmedi adamın bu saatten sonra da düzelmez kendi bile diyor son nefesimde bile asla gözümün önünden gitmez diyor
Gram sevgi görmemiş halada öyle sevgi nedir bilmez
Babam düzelmez hayatta terapiyede asla yanaşmaz zaten bendemi böyle olucam acaba
 
Kendinizi tanımak ve dinlemek yerine dış odaklısınız.
Mutsuzluğun asıl kaynağı budur, depresyonun da.
Çünkü dış uyaranlarla o kadar ilintisiniz ki sizi yaralayabiliyor.
Kendinizle kalıp zırh kuşansanız, mermi işlemez halbuki.
Nasıl yani tam anlayamadım neden öyle düşündünüz
 
Babamı bulmaya gerek yok aslında çünkü ne olduğu belli
Babam çocukken çok işkence görüp dışlanmış ailesi tarafından hatta amerikalı bir doktor babamı gözünden 18 saat ameliyat etmiş çünkü babaannem babamın gözüne çatalı saplamış yani o kadar işkence görmüş
Babası tarafından silahla taranmış ve ölümden dönmüş aradan 20 sene geçmesine rağmen gece sıçrayarak uyanır
Yolda yürürken bir bakarım ki kendi kendine söyleniyor konuşuyor daha neler neler
Babamı düzeltemeyiz ki 30 senedir psikolojisi düzelmedi adamın bu saatten sonra da düzelmez kendi bile diyor son nefesimde bile asla gözümün önünden gitmez diyor
Gram sevgi görmemiş halada öyle sevgi nedir bilmez
Babam düzelmez hayatta terapiyede asla yanaşmaz zaten bendemi böyle olucam acaba
Babanızın degil sizin gitmeniz gerekiyor . Şoyle dusunun siz ana rahmine duserken babanızdan fiziksel dna ile beraber onun ruhsal dnasida aktarildi . Babanizin yasadiklarini okuyunca anladımki cok ACİL aile dizimine gitmelisiniz ve bu travma dramatik bagi kesmelisiniz . Yani bir nevi ondan aldığınız mutsuzluk dna nizi temizliyorsunuz gibi düşünün
 
Aile dizimjne gittiniz mi ? Bu kronik mutsuzlugun spesifik bir sebebi yoksa ailenizin epigenetik alanindan cekmis olabilirsiniz
Bunun hakkında bir kitap vardı ama adını hatırlamıyorum 🤦🏻‍♀️
Mutluluk bence kişinin kendi ile alakalı. Kiminin önüne dünyaları sersen mutlu olmaz, kimi ufak şeylerden mutlu olmayı becerir. Ben hep şu tabloyu düşünürüm. Çok mu hayal diye.
Babanız bu kadar sevgisiz bir insandı madem neden evlendi? Anneniz içinde çok kötü bir durum.
 
Ayrica burasi imtihan dünyası sozunu cok acimasizca buluyorum dunyaya aci cekmeye gelmedik ölümden baska herseye care var. Allah bizi bir duruma sokup hadi kulum çık bakalim der cozumu de vardir . Cozumu bulun belki de imtihaniniz bu mutsuzluk zincirini kirmaktir
 
Bunun hakkında bir kitap vardı ama adını hatırlamıyorum 🤦🏻‍♀️
Mutluluk bence kişinin kendi ile alakalı. Kiminin önüne dünyaları sersen mutlu olmaz, kimi ufak şeylerden mutlu olmayı becerir. Ben hep şu tabloyu düşünürüm. Çok mu hayal diye.
Babanız bu kadar sevgisiz bir insandı madem neden evlendi? Anneniz içinde çok kötü bir durum.
Kitabin adıseninle başlamadı. Haklisiniz lakin bahsettiğiniz karakterden gelen birnevi simarik huysuzluk mutsuzluk durumu . Sebepsiz mütsuzluk sebepsiz intihar hissi sebepsiz bereketsizlik aslinda cok daha gerilerden geliyor
 
Kavga dövüş ve sıkıntıyla geçti ama aileme sorsanız prensesler gibiymişim
hln09 hln09 olayı özetlemiş zaten. Babanızın travmaları ve size yaşattıkları ayrıca siZe aktardığı genetik yapısı yüzünden böyle hissediyorsunuz. Şöyle bir söz var, bilmem hiç duydunuz mu: Benim kaderim annem doğduğunda yazılmaya başladı.

Bu mutsuzluktan kurtulmak aile dizimi ile mümkün. Bu terapi ile bu bağları silebiliyorsunuz. Ve evet devlet hastanesine gitseniz ilaç tedavisi verilecek. Bir işe yaramayacak.
 
Kitabin adıseninle başlamadı. Haklisiniz lakin bahsettiğiniz karakterden gelen birnevi simarik huysuzluk mutsuzluk durumu . Sebepsiz mütsuzluk sebepsiz intihar hissi sebepsiz bereketsizlik aslinda cok daha gerilerden geliyor
Evet aynen. Bu kitap 😍
Konu sahibi Böyle psikoloji kitapları okuyup, iç dünyasını da anlamlandırmalı bence.
Ben kısmen katılıyorum. Benim Kp ve Kv korkunç despot, nemrut insanlar. Ama eşim bilakis hiçbir şeyi ciddiye almayan, eğlenmeyi seven bir insan. Birazda kişiyle alakalı. Yetişkin olduğumuzda yaptığımız tercihlerde bizim perspektifimizi belirliyor.
 
Malesef hayat insanı zorluyor heleki boşanmak çok ağır bir durum Allah yardımcınız olsun
Peki gördüğünüzde geçtimi
Ne yazık ki tamamen geçmedi, eskiye nazaran daha iyiyim o kadar canım acımıyor artık ama dediğim gibi içim buruk üzgünüm , bana yaptığı haksızlık, terk edişi derinden yaraladı beni .
 
Bunun hakkında bir kitap vardı ama adını hatırlamıyorum 🤦🏻‍♀️
Mutluluk bence kişinin kendi ile alakalı. Kiminin önüne dünyaları sersen mutlu olmaz, kimi ufak şeylerden mutlu olmayı becerir. Ben hep şu tabloyu düşünürüm. Çok mu hayal diye.
Babanız bu kadar sevgisiz bir insandı madem neden evlendi? Anneniz içinde çok kötü bir durum.
Yani o zamanlar erken evlenmişler babam daha çocukmuş evlendiğinde yani ne olduğunu bile anlamadan evlenmiş
Annemde öyle annem 17 yaşındaymış ve anneme evde kalmış diyorlardı (doğum zihniyeti)o derece evlilik yaşı erkendi
Annem zaten çok pişman Babamda pek mutlu değil
 
X