• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İçimdeki iyi niyeti nasıl bitiririm

Ahuzarr

Ahuzarr

Üye
Kayıtlı Üye
12 Şubat 2025
575
662
18
Merhaba, kendimi bildim bileli insanlar karşı iyi niyetliyimdir. Birinin bişeyi olur yardım ister hemen yardım ederim.Ama iş bana gelince benim insanlara verdiğim değeri kimsede göremiyorum. Alma verme dengesini pek sağlayamıyorum.Kuzenimle aram çok iyi değildir hata beni pek sevmez. Bugün doğum yaptı eşinden başka kimse yoktu yanında. Kuzenimin annesi hastaydın yoğun bakımda yatıyor. Eşinin ailesiyle de pek arası yok. Bugün gittim yardımcı oldum elimden geldiğince bebeği falan işitme testine götürdüm. Şuan düşünüyorum da hastaneden çıktıktan sonra da eskisi gibi olucak yaptığımdan pişman değilim ama insan sorguluyor. İnsanlara karşı elimden geldiğince merhametli ve iyi niyetli davranmaya çalışan biriyim. Kuzenim değil bir başkası da olsa yaparım yaptığım şeyleri insanlar için değil Allah rızası için yapıyorum. Bir arkadaşım çok safsın demişti insanlar senin yaptığın iyilikleri hak etmiyor demişti.Aslında sorum şu nasıl kendi sınırımı çizebilirim?Neden herkes işleri olunca ilk beni çağırıyor gerçekten çok mu safım ?
 
Aynı durum bende de var maleser .Bana da arkadaşlarım safsın hatta afedersin ama enayisin der.Bir güler yüze her şeyi unutmaya meyilliyim amaa malesef bu sadece kendine zarar. Ben birine bi iyilik yaparken şöyle düşünüyorum artık ben buna layık olduğum için yapıyorum karşıdaki değil
 
Mizaç bu değişmen çok zor ama kırıldığını düşün seni seven biri öyle davranmaz soğurum ben içimden gelmez iyilik yapmak bence anca aklına getirince değişme ihtimalin var
 
takikgirl .!.:
Aynı durum bende de var maleser .Bana da arkadaşlarım safsın hatta afedersin ama enayisin der.Bir güler yüze her şeyi unutmaya meyilliyim amaa malesef bu sadece kendine zarar. Ben birine bi iyilik yaparken şöyle düşünüyorum artık ben buna layık olduğum için yapıyorum karşıdaki değil
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten bazen keşke soğuk biri olsaydım diyorum.kimseye hayır diyemiyorum gerçekten kötü bir şey.Bu huyumu nasıl değiştiricem yada değişirmiyim bilmiyorum.Annemde hep öyle der sen yap karşındaki değer bilmese de Allah görüp biliyor .
 
Duygu1908 .!.:
Mizaç bu değişmen çok zor ama kırıldığını düşün seni seven biri öyle davranmaz soğurum ben içimden gelmez iyilik yapmak bence anca aklına getirince değişme ihtimalin var
Genişletmek için tıkla...
Bi arkadaşım seni birileri çok kırdığı zaman anlayacaksın içindeki iyi niyet kalmıycak demişti. Ben insanları kendi içimde affedip yola devam ediyorum
 
O iyiliğin verdiği huzur hiç bir şeyle ölçülmez. Beklentisiz yap. Allah rızası için..sen kendi değerini bil. Diğerleri çok ta önemli değiller
 
Benim eşimde öyle. Ve bu huyu onu evet merhametli iyi birisi yapıyor ama çoğu insan kullanıyor. Kendini kullandırtmak ta kendi kul hakkına giriyor. O yuzden kendinizi torpuleyin.
 
Lioo .!.:
Benim eşimde öyle. Ve bu huyu onu evet merhametli iyi birisi yapıyor ama çoğu insan kullanıyor. Kendini kullandırtmak ta kendi kul hakkına giriyor. O yuzden kendinizi torpuleyin.
Genişletmek için tıkla...
Fazla iyi niyet gerçekten de bi süre sonra kula hakkına giriyor. Yorum için teşekkürler 💙
 
Bende öyleyim hatta o kadar öyleyim ki insanlar beni sahte sanıyor iyiligin altında kötülük arıyor. Ama kendime son darbede söz verdim insanlar kötüler ve gerçekten bazı insanlara değmiyor.Hem sen iyi olunca sana hiç çekinmeden hertürlü işlerini yaptırma veya saygısız davranma cesaretinde bulunuyorlar
 
Elaemi .!.:
Bende öyleyim hatta o kadar öyleyim ki insanlar beni sahte sanıyor iyiligin altında kötülük arıyor. Ama kendime son darbede söz verdim insanlar kötüler ve gerçekten bazı insanlara değmiyor.Hem sen iyi olunca sana hiç çekinmeden hertürlü işlerini yaptırma veya saygısız davranma cesaretinde bulunuyorlar
Genişletmek için tıkla...
Kendi ailemde olmak üzere ne olursa ilk önce bana söylüyorlar her işlerine koşuyorum. Bir şeyi sürekli yaptığımız zaman sanki bizim görevimizmiş gibi davranıyorlar.Dediğiniz gibi bazı insanlara değmiyor. Teşekkür ederim yorum için 💐
 
Merhabalar. İçinizden gelen veya gelmeyen şeyler bazen öyle bir anda değişmezler, zaman gerekir. ancak davranışlarımızı değiştirmek daha kolaydır. Yani içinizdeki o fazla iyi niyetli veya biraz saf ses hemen susmayabilir ama dediklerini yapmak veya yapmamak sonuçta sizin tercihiniz:) ben olsam içimden geleni veya düşüncelerimi değiştirmek için doğrudan onların kendilerine değil öncelikle onların ışığında yaptığım davranışlara odaklanır ve kendime bu davranışları değiştirmeyi telkin ederim. Örneğin: "Şuan içimden bu kişinin şu işine koşmak geliyor ancak kendimi kullandırmış ve/veya gereksiz bir fedakarlık yapmış olacağım. O halde içimdeki sesi dinlememeyi ve bu davranışı yapmamayı seçebilirim." şeklinde. Bu yaklaşımla, önce zorlanarak da olsa ufak ufak birkaç davranışınızı değiştirilebilirseniz, bu size bir başarmışlık hissi ve özgüven verir. "Kendi sınırlarımı koruyabildim, kendimi kullandırmadım" der ve iyi hissedersiniz. Ve insanlar kendilerine iyi hissettiren şeyleri genelde yapmaya devam etme eğilimindedir (edimsel öğrenme ilkelerine göre; organizma bir davranışı gerçekleştirdiğinde istediği bir sonucu elde ederse o davranış pekişir. Ve benzer farklı davranışlara genellenmesi de daha kolay olur). Bir süre sonra bakarsınız ki benzer durumlarda başka davranışlarınızı daha kolay değiştirebiliyorsunuz ve yine bir süre sonra artık içinizden gelen de bu olmuş.
Bu arada ne olursa olsun kuzeniniz konusunda tebrik ederim, sonuç olarak cidden ihtiyacı olan birisine yardımcı olmuşsunuz. Ama bu konuyu bir kenara koyarsak bildiğiniz gibi iyilik yapmak başka; kendisini kullandırmak, sınırlarını koruyamamak veya gereksiz fedakarlık yapmak başka şeyler. Tavsiyelerim tabiki ikinci durum içindi:)
 
Eskiden arkadaşlarım bana Çok safsın, fazla iyi niyetlisin derdi. Gerçekten de öyleydim. Yok canım, o öyle demek istememiştir, Kesin yanlış anlamışızdır deyip iki güler yüze hemen kanar, yumuşardım. Ama şimdi fark ediyorum ki hata etmişim. İlk yanlışı gördüğün anda silmek gerekiyormuş. Süreç uzadıkça acısı da iki katına çıkıyor.

Üniversitede bir arkadaşım bana hep sorardı Neden herkes sana gelip derdini, sırrını anlatıyor. Sanırım o zamanlar fazla açık ve iyi bir insandım. Ama artık eskisi gibi değilim. Bencilleştim. Gerçekten kimseyi sevdiğimi düşünmüyorum. Zaten çevremde pek insan da kalmadı. Çıkarıma uyuyorsa yapma eğilimindeyim artık. Ailen bile olsa bir noktadan sonra enayi yerine konulabiliyorsun. Bu yüzden herkese karşı sınır koymak şart. Tabii yine insan benliğini silemiyor, ama en azından onları min. seviyeye indirmeye çalışıyorum.
 
Ahuzarr .!.:
Merhaba, kendimi bildim bileli insanlar karşı iyi niyetliyimdir. Birinin bişeyi olur yardım ister hemen yardım ederim.Ama iş bana gelince benim insanlara verdiğim değeri kimsede göremiyorum. Alma verme dengesini pek sağlayamıyorum.Kuzenimle aram çok iyi değildir hata beni pek sevmez. Bugün doğum yaptı eşinden başka kimse yoktu yanında. Kuzenimin annesi hastaydın yoğun bakımda yatıyor. Eşinin ailesiyle de pek arası yok. Bugün gittim yardımcı oldum elimden geldiğince bebeği falan işitme testine götürdüm. Şuan düşünüyorum da hastaneden çıktıktan sonra da eskisi gibi olucak yaptığımdan pişman değilim ama insan sorguluyor. İnsanlara karşı elimden geldiğince merhametli ve iyi niyetli davranmaya çalışan biriyim. Kuzenim değil bir başkası da olsa yaparım yaptığım şeyleri insanlar için değil Allah rızası için yapıyorum. Bir arkadaşım çok safsın demişti insanlar senin yaptığın iyilikleri hak etmiyor demişti.Aslında sorum şu nasıl kendi sınırımı çizebilirim?Neden herkes işleri olunca ilk beni çağırıyor gerçekten çok mu safım ?
Genişletmek için tıkla...
Ben bu durumu yetiştirilmeye bağlıyorum. Eğer rahatsız edecek boyutta ve şikayetçi iseniz birşeyler yanlış belli ki. Fedakar kişilik ile kendinizi iyi hissediyor olabilirsiniz. Böyle davranmadığınızda içinizde birşeyler sürekli yapmanızı söylüyor olabilir. Bence psikoterapi deneyin. Hem uzman görüşü almış olursunuz hemde bundan rahatsızlık duyuyorsanız artık temeline inip esas sorunu çözersiniz.
 
Ahuzarr .!.:
Merhaba, kendimi bildim bileli insanlar karşı iyi niyetliyimdir. Birinin bişeyi olur yardım ister hemen yardım ederim.Ama iş bana gelince benim insanlara verdiğim değeri kimsede göremiyorum. Alma verme dengesini pek sağlayamıyorum.Kuzenimle aram çok iyi değildir hata beni pek sevmez. Bugün doğum yaptı eşinden başka kimse yoktu yanında. Kuzenimin annesi hastaydın yoğun bakımda yatıyor. Eşinin ailesiyle de pek arası yok. Bugün gittim yardımcı oldum elimden geldiğince bebeği falan işitme testine götürdüm. Şuan düşünüyorum da hastaneden çıktıktan sonra da eskisi gibi olucak yaptığımdan pişman değilim ama insan sorguluyor. İnsanlara karşı elimden geldiğince merhametli ve iyi niyetli davranmaya çalışan biriyim. Kuzenim değil bir başkası da olsa yaparım yaptığım şeyleri insanlar için değil Allah rızası için yapıyorum. Bir arkadaşım çok safsın demişti insanlar senin yaptığın iyilikleri hak etmiyor demişti.Aslında sorum şu nasıl kendi sınırımı çizebilirim?Neden herkes işleri olunca ilk beni çağırıyor gerçekten çok mu safım ?
Genişletmek için tıkla...
Şöyle bir soru sormak istiyorum , sizden açıkça yardım ve destek mi istiyorlar yoksa zor durumdayım ne yapsam , yardım edenim yok mu diye ortaya mı söylüyorlar?
 
Ben de böyleyim ve genellikle hep iş hayatımda, özel hayatımda herkes gelip en anlatılmaz sırlarını bana anlatırdı, ben de saf saf dinleyip yol gösterirdim, ya da dinlerdim sadece. Bu da kullanılmak bana göre. Sonra bu durumun psikolojimi bozduğunu farkettim, beni çöp kutusu gibi görüp sırf dertlerini döken insanlardan uzaklaştım, görüşmüyorum. Ya da aradı diyelim ki bişeyi bahane edip kapatıyorum hemen telefonu.

Bir de ben de artık biraz diğerleri gibi çıkarımca hareket ediyorum, karşındakinin karakterine göre davranıyorum. Sonsuz güvendiğim biriyse onun her derdine koşarım ki öyle sadece bir arkadaşım var, zaten kendime benzetirim onu da. Eskiden maddi olarak da çok kullanıldığım için biri bişey isteyince hemen hazırda bi bahanem oluyor😂 O kişi istediği iyiliği haketti mi diye düşünüyorum aslında üzücü ama durum bu. Yani biraz alma verme dengesini ayarlamak gerek. Yoksa üzülürsünüz.
 
Psikologhanim93 .!.:
Merhabalar. İçinizden gelen veya gelmeyen şeyler bazen öyle bir anda değişmezler, zaman gerekir. ancak davranışlarımızı değiştirmek daha kolaydır. Yani içinizdeki o fazla iyi niyetli veya biraz saf ses hemen susmayabilir ama dediklerini yapmak veya yapmamak sonuçta sizin tercihiniz:) ben olsam içimden geleni veya düşüncelerimi değiştirmek için doğrudan onların kendilerine değil öncelikle onların ışığında yaptığım davranışlara odaklanır ve kendime bu davranışları değiştirmeyi telkin ederim. Örneğin: "Şuan içimden bu kişinin şu işine koşmak geliyor ancak kendimi kullandırmış ve/veya gereksiz bir fedakarlık yapmış olacağım. O halde içimdeki sesi dinlememeyi ve bu davranışı yapmamayı seçebilirim." şeklinde. Bu yaklaşımla, önce zorlanarak da olsa ufak ufak birkaç davranışınızı değiştirilebilirseniz, bu size bir başarmışlık hissi ve özgüven verir. "Kendi sınırlarımı koruyabildim, kendimi kullandırmadım" der ve iyi hissedersiniz. Ve insanlar kendilerine iyi hissettiren şeyleri genelde yapmaya devam etme eğilimindedir (edimsel öğrenme ilkelerine göre; organizma bir davranışı gerçekleştirdiğinde istediği bir sonucu elde ederse o davranış pekişir. Ve benzer farklı davranışlara genellenmesi de daha kolay olur). Bir süre sonra bakarsınız ki benzer durumlarda başka davranışlarınızı daha kolay değiştirebiliyorsunuz ve yine bir süre sonra artık içinizden gelen de bu olmuş.
Bu arada ne olursa olsun kuzeniniz konusunda tebrik ederim, sonuç olarak cidden ihtiyacı olan birisine yardımcı olmuşsunuz. Ama bu konuyu bir kenara koyarsak bildiğiniz gibi iyilik yapmak başka; kendisini kullandırmak, sınırlarını koruyamamak veya gereksiz fedakarlık yapmak başka şeyler. Tavsiyelerim tabiki ikinci durum içindi:)
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle yorumunuz için teşekkür ederim. Tavsiyeleriniz dikkate alıcam. Şuan 21 yaşındayım ve acaba ilerde de mi böyle olucak hep ben mi fedakarlıklar yapıp kendimden ödün vericem diye düşünüyorum.Çocukken ihtiyacım olduğunda kimse yanımda olmamıştı. Düşünüyorum da aslında ben insanların bana nasıl davranmasını istediğim gibi onlara öyle davranıyorum. İçimdeki o boşluğu doldurmaya çalışıyorum. İnsanlara ne kadar yardım etsem o kadar sevilirim diye düşünüyorum.Önceden bunu sorgulamazdım ama görüyorum ki her şeye koştuğum zaman insanların benden beklentisi daha fazla oluyor, yaptığım şeyler görevimiş gibi görünüyor.
 
Adaisy .!.:
Eskiden arkadaşlarım bana Çok safsın, fazla iyi niyetlisin derdi. Gerçekten de öyleydim. Yok canım, o öyle demek istememiştir, Kesin yanlış anlamışızdır deyip iki güler yüze hemen kanar, yumuşardım. Ama şimdi fark ediyorum ki hata etmişim. İlk yanlışı gördüğün anda silmek gerekiyormuş. Süreç uzadıkça acısı da iki katına çıkıyor.

Üniversitede bir arkadaşım bana hep sorardı Neden herkes sana gelip derdini, sırrını anlatıyor. Sanırım o zamanlar fazla açık ve iyi bir insandım. Ama artık eskisi gibi değilim. Bencilleştim. Gerçekten kimseyi sevdiğimi düşünmüyorum. Zaten çevremde pek insan da kalmadı. Çıkarıma uyuyorsa yapma eğilimindeyim artık. Ailen bile olsa bir noktadan sonra enayi yerine konulabiliyorsun. Bu yüzden herkese karşı sınır koymak şart. Tabii yine insan benliğini silemiyor, ama en azından onları min. seviyeye indirmeye çalışıyorum.
Genişletmek için tıkla...
Şuan bende öyleyim hep insanlara güler yüzlüyüm birinin bir derdi sıkıntı olursa bana anlatır. Gerçekten insanlar karşı o kadar iyi niyetliyim ki kötü bişey yaşasak bile kendi içimde affedip yola devam ediyorum.Belkide zamanla sizin gibi değişirim. Yorum için teşekkürler 💙
 
dionysosss .!.:
Ben bu durumu yetiştirilmeye bağlıyorum. Eğer rahatsız edecek boyutta ve şikayetçi iseniz birşeyler yanlış belli ki. Fedakar kişilik ile kendinizi iyi hissediyor olabilirsiniz. Böyle davranmadığınızda içinizde birşeyler sürekli yapmanızı söylüyor olabilir. Bence psikoterapi deneyin. Hem uzman görüşü almış olursunuz hemde bundan rahatsızlık duyuyorsanız artık temeline inip esas sorunu çözersiniz.
Genişletmek için tıkla...
Yorumunuz için teşekkür ederim.Böyle hissetmeye devam edersem bir uzmana danışıcam.
 
Bigjetplane .!.:
Ben de böyleyim ve genellikle hep iş hayatımda, özel hayatımda herkes gelip en anlatılmaz sırlarını bana anlatırdı, ben de saf saf dinleyip yol gösterirdim, ya da dinlerdim sadece. Bu da kullanılmak bana göre. Sonra bu durumun psikolojimi bozduğunu farkettim, beni çöp kutusu gibi görüp sırf dertlerini döken insanlardan uzaklaştım, görüşmüyorum. Ya da aradı diyelim ki bişeyi bahane edip kapatıyorum hemen telefonu.

Bir de ben de artık biraz diğerleri gibi çıkarımca hareket ediyorum, karşındakinin karakterine göre davranıyorum. Sonsuz güvendiğim biriyse onun her derdine koşarım ki öyle sadece bir arkadaşım var, zaten kendime benzetirim onu da. Eskiden maddi olarak da çok kullanıldığım için biri bişey isteyince hemen hazırda bi bahanem oluyor😂 O kişi istediği iyiliği haketti mi diye düşünüyorum aslında üzücü ama durum bu. Yani biraz alma verme dengesini ayarlamak gerek. Yoksa üzülürsünüz.
Genişletmek için tıkla...
Demeki sert bir kayaya çarpmam gerekiyor ki içimdeki iyi niyet yok olsun. Arkadaşım arar saatlerce konuşur ben konuşmaya başlayınca hemen işim var sonra konuşuruz der. Gerçekten alma verme dengesini ayarlamak çok önemli. Yorum için teşekkürler 💙
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
Bitti ! Ayrılık Acısı
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
1K
intense27
intense27
K
Kayınvalidem sürekli laf sokuyor artık napacağımı bilmiyorum, çok sıkıldım
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
4K
Patianne
P
S
İc döküş, pismanlik.
Yorumlar
14
Görüntüleme
918
Mutlusirin777
M
A
Eşimin bahis bağımlılığı var, ne yapmalıyım?
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
4K
svlay
S
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
6K
Acelya A
Acelya A
Back
X