Merhaba kk yine ben,yine ben
Benim annem ve babam ayrı, yaklaşık 2,5 yıldır babamı hiç görmedim,telefon ile dahi konuşmadım..
Bu durum hepimiz için en iyisi ama, bazen insan tuhaf oluyor işte..
Babam öyle bir insandır ki, hala ailede kimse onunla ilgili kötü bişey söyleyemez, yaptıklarını unutamaz..
Göğsünde uyutmuş beni bebekken.. biraz büyüdüğümde hatırlıyorum,her gün parka giderdik.. sırtında tasırdı,,gece ben uyumadan uyumazdı,masallar anlatırdı, oyunlar oynardık..
Ama bir yandanda, onun bize ve en basta kendine yaptıkları..
Yaşadığımız şehrin sayılı ailelerinden, maddi durumu cok iyiyken herşeyi tüketmesi, ve bütün bunlara ragmen hala bizi düşünmemesi, seneler sonra bile ben gezer tozarım ev almamki yatırım yapmamki demesi..
Hikayemin öyle ayrıntıları varki aslında..
Ben tüm yaşadıklarımdan sonra, tek basıma cevreye karsı cok güçlü olsamda, insanlara karşı cok ürkek ve önyargılıyım, kendimi geri çekiyorum, özellikle bunlar aklımda daha belirgin ise..
Dün akşam özel ders vermek için bir aile ile görüştüm.. 2 çocukları var, daha cok genç bir çift..
küçük kızları 4 yasında, büyük 11 yasında
Anne ev hanımı, ev çok güzel, düzenli, tertemiz..
Baba belli işten yeni gelmiş ve kızını kucagından indirmedi , eşi ile aşkım, hayatım diye konuşan bir insan.. Hayran kaldım.. ve cok ayıp, cok ayıp biliyorum ama o kucaktaki 4 yasındaki kız cocugunu kıskandım..
Annemi düşündüm..
Benim meleğimi, ömrünü tek basına geçirmek zorunda kalan..
Özel şirketlerde mahvolan, sonra biraz rahatlayan, ama gitgide yıpranan annemi..
Hayat çok zor, büyümek iğrenç bişey..
Ve cok ilginç ki, ben aslında hayatımın 1 dksını bile hiç bişeye değişmem..
Benim annem ve babam ayrı, yaklaşık 2,5 yıldır babamı hiç görmedim,telefon ile dahi konuşmadım..
Bu durum hepimiz için en iyisi ama, bazen insan tuhaf oluyor işte..
Babam öyle bir insandır ki, hala ailede kimse onunla ilgili kötü bişey söyleyemez, yaptıklarını unutamaz..
Göğsünde uyutmuş beni bebekken.. biraz büyüdüğümde hatırlıyorum,her gün parka giderdik.. sırtında tasırdı,,gece ben uyumadan uyumazdı,masallar anlatırdı, oyunlar oynardık..
Ama bir yandanda, onun bize ve en basta kendine yaptıkları..
Yaşadığımız şehrin sayılı ailelerinden, maddi durumu cok iyiyken herşeyi tüketmesi, ve bütün bunlara ragmen hala bizi düşünmemesi, seneler sonra bile ben gezer tozarım ev almamki yatırım yapmamki demesi..
Hikayemin öyle ayrıntıları varki aslında..
Ben tüm yaşadıklarımdan sonra, tek basıma cevreye karsı cok güçlü olsamda, insanlara karşı cok ürkek ve önyargılıyım, kendimi geri çekiyorum, özellikle bunlar aklımda daha belirgin ise..
Dün akşam özel ders vermek için bir aile ile görüştüm.. 2 çocukları var, daha cok genç bir çift..
küçük kızları 4 yasında, büyük 11 yasında
Anne ev hanımı, ev çok güzel, düzenli, tertemiz..
Baba belli işten yeni gelmiş ve kızını kucagından indirmedi , eşi ile aşkım, hayatım diye konuşan bir insan.. Hayran kaldım.. ve cok ayıp, cok ayıp biliyorum ama o kucaktaki 4 yasındaki kız cocugunu kıskandım..
Annemi düşündüm..
Benim meleğimi, ömrünü tek basına geçirmek zorunda kalan..
Özel şirketlerde mahvolan, sonra biraz rahatlayan, ama gitgide yıpranan annemi..
Hayat çok zor, büyümek iğrenç bişey..
Ve cok ilginç ki, ben aslında hayatımın 1 dksını bile hiç bişeye değişmem..