Merhaba ,
içimi dökmek istedim siz benim yaptığım hataları yapmayın diye,taviz vermeyin diye.
çok sevdik hayatımın aşkı dedim güvendim bağlandım herkes duydu aileler öğrendi.
hatta 1 yıl içinde söz düşünüyorduk.
o benden başka bi şehre gitmek zorunda kaldı okulu bittiği için.
sorunlar başladı.
güvensizlikler,ölmüş babamın üstüne yemin ettirmeler,aşırı kıskançlıklar.
sonra 2 gün önce buraya geldi,benim yaşadığım şehre.
eve geldik biraz konuşuruz düzeltiriz diye düşündük.benim gönlümü almaya geldi diye seviniyordum aslında ilk geldiğinde o da normaldi.
sonra benim facebook mail hesabımı telefonumu karıştırdı arkadaşıma sinirle mutsuzlukla bişeyler anlatmıştım "ayrılmak istiyorum güvensizliklerinden bıktım sırf eskinin hatrına sabrediyorum" tarzında.canım burnuma gelmişti şüphelerinden ağır laflarından.
hepsini okudu.
sakince durdu sırf gitmemem için.
sonra birden bana çok şiddetli bi şekilde ve aşırı bi kaba kuvvetle 4 5 kez vurdu. titriyordum resmen şok olmuştum.
sonra deli gibi ağlamaya başladı kaybetme korkusu bana bunları yaptırdı yazıklar olsun sana benden bukadar mı soğudun falan filan.
işte o an gözümde bitti sevgim nefrete dönüştü,sırf bi an önce gitsin diye affetmiş gibi yaptım.
su an onu affettim sanıyo.
o dehşet anları gözümün önünden gitmiyo ,kendimi hiçbukadar aciz hissetmedim.21 yaşındayım sen kimsin ki, ölmüş babam bi gün olsun bana kıyıp ta bir tokat dahi vurmadı.işte bu en çok zoruma giden.
utanmadan Kuran'ı Kerimi buna karıştırdı.Nisa süresinin 34.ayeti varmış "eşlerinize öğüt verin yola gelmiyorlarsa dövün" bunu öne sürdü.
Ne deyim ki yazıklar olsun.
emin olmayın kızlar yıllar geçti diye ilşkinizden emin olmayın..
hayat bana, bunu yaptıracak şimdi...Kişiliğimi daha fazla yerler altına almıcam.