Bu ihanet midir degil midir bilmiyorum ama, gecen hafta bikac gun yegenime baktim (5 aylik) kizim da yaklasik 6 yasinda.
Cocuk okuldan gelmis heyecanla bana bisey anlatmaya calisiyor, bebek altini kirletmis agliyor o esnada... buyugu odev getirmis, kucugu mama bekliyor vs vs ben istemeden buyugu ihmal ettim, biseyler anlatirken lafini böldüm, uyku saatini geciktirdim, hatta 2 gun yikayamadim, eşim de evde yoktu onun etkisi sanirim, o evde olsa biriyle o biriyle ben ilgilenirdik.
Neyse Velhasıl zaten olmayan 2. Cocuk fikrimi tamamen pekistirdim. Birden cok cocugu olup hepsine ayni anda yetişen, tum talep ve ihtiyaclarini karşılayabilen annelere de tekrar saygi duydum. Ama kesinlikle zor, hem de cok zor.