Hanımlar, kendimden düşününce kardeslerimle çok güzel çocukluk geçirdik. Yeri geldi kavga ettik ağladık saç baş giriştik

hatta tek çocuk olsaydım keske ben diye çok ağladığımı bilirim

tek çocuk olan arkadasınız için de kardesi olsun diye dua edip ağladığımızıda bilirim ben kardeslerim ve o

Her sye bize 3kardeş olmamıza ragmen bir tane alınırdı maddiyat yoktu maalesef. Ama inanın simdi iyi ki de öyle olmus diyorum o yokluk bile simdiki çocukların anlayamayacağı bir erdem... Kıymet bilirdik. Birbirimizin kıymetini pek bilmezdik ( zamanla anlaşılıyormus kıymet

) ama yinede kardeslik bagımız vardı ezdirmezdik birbirimizi başkalarına... Annem ve babam aramızdaki o bağı çok kuvvetli örmüşler sağ olsunlar.

Zamanla kardesim var iyi ki diyorsunuz bence bu zaman insana bunu dedirtiyor ama kesinlikle aile ortamı ve anne baba, akraba ile çok alakalı çocukların birbirine düşkünlüğü saygısı sevgisi...
Ben büyüğüm benden küçük 2kız kardesim var 3kızız...
Bu sayfada okumustum sanırım "Kardes, anne babanın çocuguna bırakacağı en kıymetli mirastır." diye... Bu çok dogru... Bunu da babamın basından bri olay geçmşti yogun bakımda yatıyordu biz 3ümüz ve annem birbirimize sarıldık... İyi ki varlar dedim. Böyle zamanlarda anlasılıyır kıymet. Rabbim yokluklarını göstermesin... Çocukluktan su 30yaısma kadar güzel anılarla hatırlıyorum ikisini de

Benim bir kızım var 3yaşında ona o kadr düşkün ki ikiside... Teyzeleri var kızımın çok şükür

biraz bu konularda geleceği düşünmek lazım diye düşünüyorum. Bende 2. fikrine o kadar uzaktım ki yani birisi doğırsa benim yerime ve 3yasına getirip verse o zaman olabilirdi 2.çocuk hatta mükemmel olurdu

her seyi bastan almak ve yanında bir çocugunda olması cabası.. Bu düşünce yoruyor insanı bence