diğer arkadaşlara ders olması açısından çok önemli paylaştıklarınız. ne kadar süredir tanıyordunuz acaba 2. eşinizi? özellikle çocuk konusunda çok dikkatli olun, acele etmeyin arkadaşlar...
seninki benden de kısa sürmüş daha kolay atlatırsın belki de arkadaşım. konular aynı olunca çok topicte karşılaşıyor insan
bu topicte de yazmışımdır önceleri, 1 yıl sürdü benim de, ama sonra uzun bir süre güvenemedim kimselere ta ki onunla tanışıncaya kadar, sabrıyla bekledi sağ olsun, güvenimi kazana kazana, hayat arkadaşımı buldum ve yıllardır birlikteyiz, ama evlilik için çok ağır adım atıyorum ister istemez, güven sorunum kalmadı çok şükür ama tadını çıkarmak istiyorum gencecik yaşta yaşayamadıklarımı yaşamak istiyorum.
asla güvenemem demeyin arkadaşlar, kendimize yaptığımız en büyük kötülük, ben ön yargılarımdan az da olsa sıyrıldığım bir dönemde tanıdım onu ve her yıl daha da güven sorunumu aştım. aksi takdirde bu yıllarımı yaşamayacak, 1 yıllık bir evliliğin esiri olarak heba edecektim hayatı kendime. iyi erkekler de, erkek aileleri de var, çok şükür ki var!
cok sevındım allah bozmasın mutlulugunuz.. bzılerede nasıp etsın ınsallah... anne olmak ıstıyorum
( mutlu olmak ıstyıyorum ıns ıyı ınsanlar cıkr karsımıza
bak artık gülebiliyorum bu konulara, sakın yanlış anlama, ama artık ne içimi acıtıyor, ne de duygulandırıyor bu konu, sanki ben yaşamamışım gibi geliyor. ayrılıklar yeniyken hiç geçmeyecek gibi geliyor ama geçiyor boşuna dememişler zaman her şeyin ilacı. tek gereken sabırlı olmak ve de aceleyle birilerine kapılmamak.
bazen bende guluyorum.. anlatırken falan vay be dıyom ene yasamısım ben dıe
