- 18 Eylül 2014
- 8.450
- 29.963
- 798
Kafam çok bozuk, neyin doğru neyin yanlış olduğunu çoğu zaman kestiremez oldum.
Çocukla 2. evlililiği yapmak o kadar zor ki kızlar, olmuyor olmuyor bu seferde farklı sıkıntılar baş göstermeye başladı..
Ben hiç mutlu olamayacak mıyım şu dünyada, piskolojik olarak hiç iyi değilim. Yaşama sevincim kalmadı
Kendinizi boş yere üzmeyin. Çocuğunuz olmasa bile yeni eşinizin kafa yapısı böyle olacaktı. Yani çocuğunuz var diye değil bu sorunlar.
Diyorsunuz ki "al elinde kır bakalım böyle yapacak mı" diyor diye. Bu anlayıştaki bir erkeğe siz bir değil 10 çocuk yapsanız aynı üzüntüyü yaşayacaksınız.
O yüzden çocukla evlilik yaptığım için böyle oldu diye düşünmeyin. Çocuğunuzun ona baba demeye mecburiyeti yok, oraya babası olarak gelmedi zaten. Ailenizin reisi olarak geldi, size koca olarak geldi. Zaten ergenlik döneminde bir çocuğun üstüne bu kadar gitmek doğru değil. Eşiniz iletişim yolunu kendisi bulacaktı.
Benim de 2 kızım var, evlenmeye korkuyorum. Sadece kendime koca olmayacak çünkü evleneceğim kişi, kızlarıma evde "örnek, erkek modeli" olacak. Baba olmayacak. O yüzden gerçekten ruhsal olarak "sağlıklı" bir erkekle karşılaşmam gerek. Kızlarım bazen bana soruyor, anne sen birine aşık mısın diye. Şu anda hayır diyorum ama olabilirim ve evlenebilirim. O zaman biz ona baba mı diyeceğiz diyorlar, hayır diyorum, sizin babanız var. Zamanı gelsin, siz ne demek istediğinize karar verirsiniz diyorum.
Eşinizin kızdığı nokta başka, kızgınlığını yönelttiği nokta başka.