Evlilikleri her şeye rağmen sürdürmek diye bir şey yok. Saygı ve sevgi varsa yürütülür. Yoksa illa da boşanmış olmak istemiyorum diye o sağlıksız evlilik devam ettirilmez.
Evlilik kumar gibi bir şey, o kişiyle beraber yaşamayınca, beraber zorluklarla karşılaşmayınca nasıl biri olduğu anlaşılmıyor.
Ne yazık ki erkeklerin çoğu da kadınlar kadar olgun, fedakar, aklını kullanabilen kişiler olmuyor. Yoksa kadınlar kolay kolay yuvalarını yıkmıyorlar, ama bazı erkekler onu bile beceremiyorlar.
Ben kendi adıma tekrar evlenmek istiyorum. Hayat tarzım nedeniyle beraber yaşamak, seviyeli birliktelik vs bana göre değil. Evleneceğim.
Eğer ki aradığımı bulamazsam (ki bunlar da saygı, anlayış, merhamet o kadar) boşanırım, tekrar evlenirim. 3-5-7 sınırım yok. Doğru insanı bulana kadar.
Bulamazsam da bekar ölürüm, mutsuz evlilik devam ettirmekten kat kat iyi.
. Ne kadar normal hayatın varmış bu adam hayatına girene kadar.
Çok güldüm yazdığınıza
Yani bugün evleneyim desem biriyle tanışmam, nişan nikah derken o evliliğin yürümemesi, yürümediğini kabullenmek, boşanma süreci derken seneleri alacak zaten. 60 yaşından sonra da ben evlenmem zaten. 3-5-7 teorik olarak mümkün olamaz yani 
O işin kinayesi idi. Orada demek istediğim şey, "evliliğimde mutsuz oldum diye evliliğe küsmeyeceğim, hep umutlu olacağım" idi.
en azından güldürmüşüm sizi buda bişey
