Selam hanımlar, ay valla çok kızgınım.
Bütün gece dışarıda alkol eşliğinde(konuyu daha iyi yorumlamanız adına söylüyorum) insani bir şekilde birbirimize dair rahatsız olduğumuz konulardan bahsetmemizin akabinde eve geldik ve bingoo!!! “anneanneye gidicem, orada uyuyacağım” diye ağlayan bir adet evlat ile karşılaştık.
İyi dedik tamam çocuğu götürelim madem, ama tabi benim eş rahat durur mu?!! Bütün gece konuşulanların üstüne arabada bana “ ne oldu sen de mi anana gitmek istiyorsun?” dedi ve şalterler bende attı. Çocuğu kaptığım gibi indim arabadan ve hiç durur muyum?! an itibariyle ‘anamın’ evindeyim. (5.5 yıllık evliliğimde bir ilk bu ve hiç olacağını düşünmezdim)
Kendimi o kadar kötü hissediyorum ki kızlar...özellikle oğlum ister istemez etkilendi bu durumdan ve acayip suçlu hissediyorum kendimi bu durum sebebiyle. İkinci olarak bu ananın evi meselesi çok canımı sıktı, kimse benimle böyle konuşamaz ne münasebet!! Üçüncüsü annem ağlıyor evde kadıncağız çok etkilendi(ikimizde bu karakterde insanlar değiliz, şok oldu)
Başkalarının konularında edebiyat parçalıyorum ancak anlık ruh halimle berbat yazdım farkındayım. Öncelikle konumu okuyup gözlerini kanatanlardan sonra da konusuna ironiyle karışık yorum yazdıklarımdan özür dilerim.
+100000000E daha kötü ya :)
Çocuğa bir şeyleri alıştırmanın da zamanı var.
Bu kendi tutturdugunda, ailesi ile gece yemekten donerken, yada anneannesinin uykuya gectigi saatte degil, adam akilli planli olur.
Sizin kontrolunuzde, pijamalarını kendi hazırlayarak yada.en sevdiği oyuncağını yanina alarak vs.
Tabiki çocuk psikilogu değilim de garip geldi bana.
Neyse konu da bu değildi.
Konuya gelince, zaten gergin.olan ortamda alışkanlık dışına çıkmama taraftarıyım.
Sizin o an çocuğun anneanneye alismasindan daha oncelikli durumunuz gerginliği.ortadan kaldırmak yada konuşulanları sindirmeye vakit tanımak olmalıydı.
Üst üste gelince, beklenen olmuş.
Bence sabaha eşiniz bir adim atarsa siz de uzatmayın.
Gerçekten bana yol veren bir adama ne demeliydim sizce?Herşeyi bu kadar abartır mısınız?
Herşey bahsettiğiniz gibi olması gerektiği şekilde gerçekleşseydi burada olmazdım değil mi :))) ama buradayım maalesef, geçmiş olsun.
çocuk neredeydi ki?
Çok ciddi mi söyledi bunu sanki çocuktan etkilenmiş de o an da sanada takılmış gibi geldi? Tam olarak neler gecti arabada aranızda anlatırmısın.Gerçekten bana yol veren bir adama ne demeliydim sizce?
Bütün gece dışarıda alkol eşliğinde
arabada bana
Işte süreçleri yönetebilmek değil mi zaten önemli olan?
Alternatif senaryoları gözden geçirin, bir dahaki sefere nasil davranacagiz konusunda ders olur.
Yada yarın uyandığınızda ne yapacağınız.
eger bu gece o patlama öyle yada böyle olacaktı diyorsanız, yapacak bir şey yok:)
Alkolluyken 3 yasinda bir cocukla arabaya binmeniz en dehset verici olan sey bu konuda. Ananin evi lafi degil bence.
Ben yaşanılanları savunmuyorum. Zira savunulacak bir yanı elbette yok. Ancak ikili konuşmalar, yapılan iğnelemeler, evliliğin dengelerine bağlı olarak çok ağır olabiliyor ve insanı zorlayabiliyor. Neticede hepimiz insanız.
Sizin dışardan sakin bir gözle yorumlamanızı da çok önemsiyorum. Bu konuyu birazda bu yüzden açtım.
Çocuk konusundaki çabamız bakî tabiki ama zamanlamamız, içerisinde bılunduğumuz psikolojik faktörler sebebiyle saçma oldu.
Cok sukur bu gece aydinlattim birilerini. Ayrica olasi bir kaza 500 metrede de olur. Yaninizdaki 3 yasinda cocuk. Sizin evladiniz yani.Ev 1.5 km mesafede sokak arası. Sağolun aydınlandık bu gece de.
Yanımızda
özellikle oğlum ister istemez etkilendi bu durumdan
Cok sukur bu gece aydinlattim birilerini. Ayrica olasi bir kaza 500 metrede de olur. Yaninizdaki 3 yasinda cocuk. Sizin evladiniz yani.
Neyse iyi geceler size.
çocuğun yanında mı döktünüz eteklerinizde ki taşları?
ama çocuk ananeye sizinle gidince etkilendi sanıyorsunuz sadece..
alkollü mekan alkollü araba da cabası üstelik.
Yanlış anlamışım pardon. O evdeydi, biz dışarıda yalnızdık. Annemler 1.5 km sokak arası mesafede.
Alkol olan yerde yuva olmaaaaaaaazSelam hanımlar, ay valla çok kızgınım.
Bütün gece dışarıda alkol eşliğinde(konuyu daha iyi yorumlamanız adına söylüyorum) insani bir şekilde birbirimize dair rahatsız olduğumuz konulardan bahsetmemizin akabinde eve geldik ve bingoo!!! “anneanneye gidicem, orada uyuyacağım” diye ağlayan bir adet evlat ile karşılaştık.
İyi dedik tamam çocuğu götürelim madem, ama tabi benim eş rahat durur mu?!! Bütün gece konuşulanların üstüne arabada bana “ ne oldu sen de mi anana gitmek istiyorsun?” dedi ve şalterler bende attı. Çocuğu kaptığım gibi indim arabadan ve hiç durur muyum?! an itibariyle ‘anamın’ evindeyim. (5.5 yıllık evliliğimde bir ilk bu ve hiç olacağını düşünmezdim)
Kendimi o kadar kötü hissediyorum ki kızlar...özellikle oğlum ister istemez etkilendi bu durumdan ve acayip suçlu hissediyorum kendimi bu durum sebebiyle. İkinci olarak bu ananın evi meselesi çok canımı sıktı, kimse benimle böyle konuşamaz ne münasebet!! Üçüncüsü annem ağlıyor evde kadıncağız çok etkilendi(ikimizde bu karakterde insanlar değiliz, şok oldu)
Başkalarının konularında edebiyat parçalıyorum ancak anlık ruh halimle berbat yazdım farkındayım. Öncelikle konumu okuyup gözlerini kanatanlardan sonra da konusuna ironiyle karışık yorum yazdıklarımdan özür dilerim.
Mesela Fransa'da yuva yok mu, aile birligi kurmuyo mu bu Fransizlar?Alkol olan yerde yuva olmaaaaaaaazsokun şunu kafanıza
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?