Evliliklerin genelinde iletişim problemi dönem dönem oluyor malesef. Özellikle çocukların küçük olduğu fiziki olarak daha çok yorulduğumuz zamanlarda. En azından bizim için öyleydi. Tüm gün evdesin, sosyal hayat neredeyse bitmiş doğal olarak bizlerde psikolojik olarak çok sağlıklı değiliz. Yardım bekliyoruz, sürekli iletişimde olduğumuz tek kişi eşlerimiz olduğu için ilgi bekliyoruz. Ama sanırım bu iyiniyetli çabamızı karşı tarafa aktaramıyoruz.
Normal geçmesi gereken konuşmaların çatışmaya dönmesinin en büyük nedeni sen dilini kullanmamız bence. "Sen" diye başlayan cümlelerimiz suçlama ve yargılama içeriyor çünkü. Doğal olarak karşı taraf gardını alarak başlıyor konuşmaya. Ama tam tersi ben dili ile karşında ki insanın direkt vicdanına ve yüreğine ulaşıyorsun, yargılamadan, suçlamadan sadece kendi duygu ve düşüncelerini aktarıyorsun. Konu tartışmaya evrilmeden sorgulatabiliyorsun. Bir insana yanlış giden bir şeyi düzelttirmek için de sorgulatmak gerekiyor zaten. Sırf kadın çok konuşmasın, şikayet etmesin diye yapılan davranışlar sahtedir, o yüzden kalıcı da değildir.
Ben ciddi ve çözmem gereken konularda bu yöntem ile daha sağlıklı iletişim kurabildim. Ergenlerle iletişim ile ilgili bir seminerde pedagog bahsetmişti bu konudan, eşlerinize de uygulayın demişti. Ajitasyon yapmakla ben dilini karıştırmamakta önemli tabi.
Bunun dışında beklemek yerine harekete geçtim. Misal baş başa dışarı çıkmıyoruz diye söylenmek yerine, sinema biletini alıp, çocuklara bir kaç saatlik yer bulup dışarı çıkmamıza imkan yarattım. Özel bir gün için uçak bileti aldım, otel ayarladım sürpriz gibi gösterip baş başa tatile çıktım. En azından senede bir yaptım bunu. Sahilde ki cafeye götüremediğim adam şimdi aile dostlarımıza öneriyor hatta kendisi hafta sonu kaçamakları talep etmeye başladı.
Abisi ve eş ailesi ile ilgili konulara hiç girmedim çünkü aslında sorun onlar değil bence. Eşinle her şey güllük gülüstanlık, iletişim olması gerektiği gibi olsaydı bunlar gözüne batmayacaktı çünkü.