Ben 24 yaşında bir lisansüstü öğrencisiyim. Aynı bölümden biri ile bir süredir görüşüyorum. Hiç dikkatimi çekmediği halde tesadüfen bir konu üzerinde konuşarak tanıştık, sonra birbirimize alıştık arkadaş olduk ve bu bir ilişkiye doğru evrildi. Ama bu ilişkide iki farklı noktamız var: dini inanış ve maddi durum. Dini inanış konusunda sorun yaşamadık aslında, birbirimize saygılıyız. Yalnızca ailelerle tanışma durumunda sorun olacak bir konu bu. Ailesi beni onaylamazmış farklıyım diye öyle diyor ama şu an bu konuyu düşünmek için çok erken çünkü bizden bir ilişki çıkar mı henüz onu bilmiyorum.
En büyük sorunumuz maddi durum. Ben burs alıyorum aynı zamanda ailemin maddi durumu iyi. Onun ise ailesi orta halli bir aileymiş dediğine göre. Ama o dışarıda okuduğu için kısıtlı bir parayla geçinmek zorunda şu an.
Örneğin dışarıya çıkmak istiyorum hadi seni yemeğe götüreyim şunu kutlayalım(o hafta olan güzel bir şeyi) diyorum (maddi durumunu bildiğim için, zaten normalde de kendi hesabımı öderim hesap ödetmekten nefret ederim) ama bir kere gelirse ikincisinde sen ısmarlarsan gelmem diyor. Tamam ikimiz de kendi hesabımızı öderiz diyorum o zaman da param yok diyor. İyi de işte ben bu yüzden sadece vakit geçirelim diye davet ediyorum para hiç önemli değil ama böyle yaptığı için dışarıda çok zor görüşüyoruz. Hakkını yemeyeyim eline para geçtiğinde mutlaka yemeğe, kahveye, sinemaya çağırır ve zorla benim payımı da öder.
Bu arada eklemek istiyorum ki kendi de yurtdışına gider tatile çıkar ama hostelde kalır, uçakla gideceğine trenle gider, x değil y restaurantında yer bir şekilde minimumda tutar. Benim çok lüks yaşadığımı iddia ediyor.
Mesela öğlenleri yemekhanede yemiyor oluşum (midemi rahatsız ediyor) bir problem. Hatta 4-5 yıldızlı otelde kalışım bile sorun çünkü o hostelde falan kalırmış, çok paraymış, nasıl o kadar para veriyormuşum. Yaptığım alışveriş, gittiğim tatiller falan sanki hep 'daha ucuzu varken nasıl yaparsııın' diye düşünüyor gibi hissediyorum. Hep ağzında 'tabii senin ailen zengin, hayat sana güzel, ben sizin aileye uygun değilim vs.' şey. Şu an durumunun kısıtlı olduğunun farkındayım ama elbette bu öğrencilik bitecek, o zaman da böyle olacak mı, maddi durumdan mı yoksa paraya bakış açısı mı böyle bilmiyorum ve çok rahatsız oluyorum.
Bir diğer problemimiz de, adam kavga etmiyor, susuyor! Hoşuna gitmeyen bir mesaj mı yazdım, kesinlikle cevap vermez. Ben neyin problem olduğunu bile anlayamam. Zaten hayır yapamam gibi cevaplardan hiç hoşlanmıyor, o bir şey dediyse yapmak zorundaymışım gibi düşünüyor herhalde. Bu sessizlik beni deli ediyor, sürekli onun istediği şekilde konuşup, onun fikirlerini destekleyemem ki. Kendi kendine bir şeye alınıyor ve susuyor, ben neye alındığını anlamaya uğraşıyorum, gerçekten bu beni çok yoruyor. Mesela en son olayı yazayım; memlekete gidiyor yolda bir yerde ulaşım sıkıntısı çekebilir, ben de öğretmenevi falan ara gidemezsen, aklım kalır sende dedim (otel demedim çünkü biliyorum ki otel desem kızabilir) ama sanki yanlış bir şey demişim gibi mesajımı gördü, cevap vermedi ve hala hiçbir şey yazmadı. Ben sosyal medyadan gördüm ki hani bu ücretsiz evde misafir eden birilerinde kalan programlara yazmış, sanırım o ücretsiz halletmeyi düşünürken ben öğretmenevi dedim diye kızdı ve konuşmuyor şu an. Ben de bıktığım için artık inatla sormadım ne yaptığını, halbuki çok merak ediyorum.
Bunlar hariç çok iyi, düşünceli bir erkek aslında. Tabii ki konuya uygun olmadığı için iyi yönlerini sıralamayacağım ama bu yazdıklarım kafamı çok kurcalıyor ve galiba soğudum. Eskisi gibi hissetmiyorum, bizden bir ilişki çıkacağını düşünmüyorum artık, haksız mıyım?