İlişkilerde yüzüm gülmüyor

Justalittlebityourheart .!.:

Herkese merhaba

Bu aralar gerçekten canım sıkkın. 29 yaşındayım. İlişkilerde hiç yüzüm gülmüyor sürekli başıma saçma sapan olaylar geliyor. Eski sevgilimle, kopmak bilmeyen saçma sapan bir ilişkim vardı. Onun öncesinde ve sonrasında da bir şey yaşamayı deniyorum ama benden mi kaynaklı karşımdaki insanlardan mı bilmiyorum bir türlü değer göremiyorum ya. Bir kaç tane böyle bi tanışmalarım oldu. Ya başta saçma sapan evlilik muhabbeti yapıyorlar sanki evliliği kullanarak yanaşıyorlar. Ya da sevgilş gibi takılıp sevgili olmayalım diyen mi dersiniz, akışına bırakalım diyen mi veya sevgili gibi gezip tozup hediyeleşip, sonrasında ilişkiye hazır değilim seni kaybetmek istemiyorum diyen mi dersiniz. Hiçbirinin ortası yok ya kafayı evlilikle bozuyorlar(yada öyle davranıp kafaya mı almak istiyorlar bilmiyorum) ya da sevgili olmayalım yeaaaa akışa bırakalım modeli var. Ya ben gerçekten anlamadım artık kime nasıl davranacağımı, nasıl yaklaşacağımı. Ne biliyim taktik yapmam, düz bi insanım ondan mı oluyor. Benim beğendiğim azcık hoşlandığım kaçıyor benden, benim beğenmediğim de yapışır bana gerçekten bezdim.
Bazen sosyal medyadan, uygulamalardan mı tanışsam diyorum sonra diyorum ki ulan bu adamlar bir de genelde tanıdığımın tanıdığı, okul ya da sosyal çevremde gördüğüm insanlar, internette bulduğum nasıl olur allah korusun.
Sevmek sevilmek, birinin hayatında önemli olmak, aynı yolda yürümek, bi hayatı paylaşmak istiyorum ama artık öyle yoruldu ki kafam. Doğru dürüst hiç ilişkim de olmadı bu yaşa kadar.
Gerçekten bugün öyle bi umutsuzluk vardı ki bende sürekli saçma sapan muhabbetler öyle bıktım ki.
Yani hiçbir şey yapmak istemiyorum artık bu konuda tamamen umudumu kaybettim sadece dertleşmek istedim

Genişletmek için tıkla...

Arya_Stark01 .!.:

Ahahaha aklima şey geldi hani bir çocuk vardi ya, gemi aşki olan. Kimse anlamiyordu

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

Herkese merhaba

Bu aralar gerçekten canım sıkkın. 29 yaşındayım. İlişkilerde hiç yüzüm gülmüyor sürekli başıma saçma sapan olaylar geliyor. Eski sevgilimle, kopmak bilmeyen saçma sapan bir ilişkim vardı. Onun öncesinde ve sonrasında da bir şey yaşamayı deniyorum ama benden mi kaynaklı karşımdaki insanlardan mı bilmiyorum bir türlü değer göremiyorum ya. Bir kaç tane böyle bi tanışmalarım oldu. Ya başta saçma sapan evlilik muhabbeti yapıyorlar sanki evliliği kullanarak yanaşıyorlar. Ya da sevgilş gibi takılıp sevgili olmayalım diyen mi dersiniz, akışına bırakalım diyen mi veya sevgili gibi gezip tozup hediyeleşip, sonrasında ilişkiye hazır değilim seni kaybetmek istemiyorum diyen mi dersiniz. Hiçbirinin ortası yok ya kafayı evlilikle bozuyorlar(yada öyle davranıp kafaya mı almak istiyorlar bilmiyorum) ya da sevgili olmayalım yeaaaa akışa bırakalım modeli var. Ya ben gerçekten anlamadım artık kime nasıl davranacağımı, nasıl yaklaşacağımı. Ne biliyim taktik yapmam, düz bi insanım ondan mı oluyor. Benim beğendiğim azcık hoşlandığım kaçıyor benden, benim beğenmediğim de yapışır bana gerçekten bezdim.
Bazen sosyal medyadan, uygulamalardan mı tanışsam diyorum sonra diyorum ki ulan bu adamlar bir de genelde tanıdığımın tanıdığı, okul ya da sosyal çevremde gördüğüm insanlar, internette bulduğum nasıl olur allah korusun.
Sevmek sevilmek, birinin hayatında önemli olmak, aynı yolda yürümek, bi hayatı paylaşmak istiyorum ama artık öyle yoruldu ki kafam. Doğru dürüst hiç ilişkim de olmadı bu yaşa kadar.
Gerçekten bugün öyle bi umutsuzluk vardı ki bende sürekli saçma sapan muhabbetler öyle bıktım ki.
Yani hiçbir şey yapmak istemiyorum artık bu konuda tamamen umudumu kaybettim sadece dertleşmek istedim

Genişletmek için tıkla...

visnetozu .!.:

Bu cümle o kadar ben ki Ya insanların artık genel bir ilişki tanımı yok ve bu beni çok korkutuyor. Biriyle konuşuyorsun ama ne olduğunu anlayamıyorsun, sorunca hevesli oluyorsun ee sormayınca da bu işin sonu yokmuş gibi geliyor. Ayrıca şimdi insanlar aynı anda birkaç kişiyle konuşuyor ya da herkesin unutamadığı bir eski sevgilisi var. Bu saatten sonra insanlar birbirine nasıl güvenecek ve iş evlenmeye gelecek bilemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

vesikaliyarim .!.:

Mesela merhaba dedin yazısıyorsun daha hakkında bişi bile bilmiyor adam, merhabadan sonra diyor ki ben evlenmeyi düşünmüyorum ama takılalım fuckbody gibi düşünme tabi o da olacak ama beraber sarılıp uyuyacaz da...

Allah razı olsun yaaa...Pardon da daha mrb demişin kim dedi senle evlenmek istediğimizi? Bu konuşmaya bakınca da sanırsın kızların evliliğe ikna etmeye çalıştığı biscolata erkeği...Ne tip var ne karakter hani sen kimsin de baştan ben evlenmeyi düşünmüom bıt bıt ediosun....

Ya kızlar sürekli evlenelim modunda oldugundan mıdır ya da konuya ben ciddi ilişki arıorum die girdiğinden mi bu at hırsızı tipli barzolarda bile ego olmuş 1500...Lütfen şımartmayalım şumları ya bi dur sen kimsin ne evliliği lafını siz edin yani

Genişletmek için tıkla...

sufisentir .!.:

Çıkma teklifi geri gelsin kampanyası başlatalım bence

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

valla herkesin sorunu olabilir bence bu. ben de sorun bende mi diyordum da insanların yorumlarını çok okuyorum bu tarz konularda. ekşi sözlükten tut da buraya kadar herkes aynı dertten muzdarip. uzun zamandır yalnızdım geçen sene yaza doğru biriyle tanıştım. hiç öyle hayatıma birini alma niyetim yoktu hatta düşüncesi bile üzerimde rahatsızlık yaratıyordu. sonra o kişiyle konuştukça hoşlandığımı farkettim ve ilişkiye dönsün istedim, dönmedi. bu da beni üzdü açıkçası. karşımda dengesiz, iletişime kapalı, manipülatif, ne istediğini ne istemediğini bilmeyen biri vardı ve benim de dengemi bozdu. bir süre görüştükten sonra kendisini hayatımdan çıkardım, iki ay oldu tamamen kopalı. bu iki aylık süre zarfında da yalnız kalmak istemedim, birileriyle tanıştım görüştüm ama hem bişeyler hissedemedim hem de karşımdakilerin ilişki anlayışı bana göre değildi. e istediğim gibi gitmeyen irtibatları devam ettirmenin de anlamı kalmıyor benim için. koptum yani herkesle şimdi yine kabuğuma çekildim. nadasa bırakıcam kendimi, belki yine yazın olduğu gibi hiç aklımda yokken, hiç niyetim yokken biri denk gelir, sonrasına bakarız. sanırım arayınca bulunmuyor. daha doğrusu ben aradığımda bulduğum herkes için sanki kendimi görüşmeye ve konuşmaya zorluyormuş gibi hissediyorum. akışa müdahale etmişim gibi oluyor belki de o yüzden başarısızlıkla, hüsranla sonuçlanıyor. uzun ilişkisi olanlara hayret ediyorum ve mutluluklar diliyorum, benim hiç olmadı bilmiyorum artık ne olur, gerçekten sadece kendimle başbaşa kalıp küçük dünyamda mutlu olduğum günleri özlüyorum ve tekrar o düzenime geri dönmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

Herkese merhaba

Bu aralar gerçekten canım sıkkın. 29 yaşındayım. İlişkilerde hiç yüzüm gülmüyor sürekli başıma saçma sapan olaylar geliyor. Eski sevgilimle, kopmak bilmeyen saçma sapan bir ilişkim vardı. Onun öncesinde ve sonrasında da bir şey yaşamayı deniyorum ama benden mi kaynaklı karşımdaki insanlardan mı bilmiyorum bir türlü değer göremiyorum ya. Bir kaç tane böyle bi tanışmalarım oldu. Ya başta saçma sapan evlilik muhabbeti yapıyorlar sanki evliliği kullanarak yanaşıyorlar. Ya da sevgilş gibi takılıp sevgili olmayalım diyen mi dersiniz, akışına bırakalım diyen mi veya sevgili gibi gezip tozup hediyeleşip, sonrasında ilişkiye hazır değilim seni kaybetmek istemiyorum diyen mi dersiniz. Hiçbirinin ortası yok ya kafayı evlilikle bozuyorlar(yada öyle davranıp kafaya mı almak istiyorlar bilmiyorum) ya da sevgili olmayalım yeaaaa akışa bırakalım modeli var. Ya ben gerçekten anlamadım artık kime nasıl davranacağımı, nasıl yaklaşacağımı. Ne biliyim taktik yapmam, düz bi insanım ondan mı oluyor. Benim beğendiğim azcık hoşlandığım kaçıyor benden, benim beğenmediğim de yapışır bana gerçekten bezdim.
Bazen sosyal medyadan, uygulamalardan mı tanışsam diyorum sonra diyorum ki ulan bu adamlar bir de genelde tanıdığımın tanıdığı, okul ya da sosyal çevremde gördüğüm insanlar, internette bulduğum nasıl olur allah korusun.
Sevmek sevilmek, birinin hayatında önemli olmak, aynı yolda yürümek, bi hayatı paylaşmak istiyorum ama artık öyle yoruldu ki kafam. Doğru dürüst hiç ilişkim de olmadı bu yaşa kadar.
Gerçekten bugün öyle bi umutsuzluk vardı ki bende sürekli saçma sapan muhabbetler öyle bıktım ki.
Yani hiçbir şey yapmak istemiyorum artık bu konuda tamamen umudumu kaybettim sadece dertleşmek istedim

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

Herkese merhaba

Bu aralar gerçekten canım sıkkın. 29 yaşındayım. İlişkilerde hiç yüzüm gülmüyor sürekli başıma saçma sapan olaylar geliyor. Eski sevgilimle, kopmak bilmeyen saçma sapan bir ilişkim vardı. Onun öncesinde ve sonrasında da bir şey yaşamayı deniyorum ama benden mi kaynaklı karşımdaki insanlardan mı bilmiyorum bir türlü değer göremiyorum ya. Bir kaç tane böyle bi tanışmalarım oldu. Ya başta saçma sapan evlilik muhabbeti yapıyorlar sanki evliliği kullanarak yanaşıyorlar. Ya da sevgilş gibi takılıp sevgili olmayalım diyen mi dersiniz, akışına bırakalım diyen mi veya sevgili gibi gezip tozup hediyeleşip, sonrasında ilişkiye hazır değilim seni kaybetmek istemiyorum diyen mi dersiniz. Hiçbirinin ortası yok ya kafayı evlilikle bozuyorlar(yada öyle davranıp kafaya mı almak istiyorlar bilmiyorum) ya da sevgili olmayalım yeaaaa akışa bırakalım modeli var. Ya ben gerçekten anlamadım artık kime nasıl davranacağımı, nasıl yaklaşacağımı. Ne biliyim taktik yapmam, düz bi insanım ondan mı oluyor. Benim beğendiğim azcık hoşlandığım kaçıyor benden, benim beğenmediğim de yapışır bana gerçekten bezdim.
Bazen sosyal medyadan, uygulamalardan mı tanışsam diyorum sonra diyorum ki ulan bu adamlar bir de genelde tanıdığımın tanıdığı, okul ya da sosyal çevremde gördüğüm insanlar, internette bulduğum nasıl olur allah korusun.
Sevmek sevilmek, birinin hayatında önemli olmak, aynı yolda yürümek, bi hayatı paylaşmak istiyorum ama artık öyle yoruldu ki kafam. Doğru dürüst hiç ilişkim de olmadı bu yaşa kadar.
Gerçekten bugün öyle bi umutsuzluk vardı ki bende sürekli saçma sapan muhabbetler öyle bıktım ki.
Yani hiçbir şey yapmak istemiyorum artık bu konuda tamamen umudumu kaybettim sadece dertleşmek istedim

Genişletmek için tıkla...

Kendine venus .!.:

Merhaba; kaçıncı kez yaziyorum, bilmiyorum ama umut olması için yilmayacagim :) 38 yaşındayım. 29 öncesini hiç açmıyorum; 29 yaşımdan 34 yaşıma kadar hayatıma tam anlamıyla kimse görmedi. Doğru dürüst adamlarla da tanıştım aslında ama ben istemedim falan.. bir şekilde olmadı yani. Sonra sosyal medyadan (bizim zamanımızda Facebook faaldi :) ) eşimle tanıştım ve aşkla evlendim. Hatta daha da umut olsun diye söylüyorum; tam bir İzmir asigiydim. (Ankara da yaşıyorum bu arada) en yakın arkadaşım İzmir de yaşıyordu ve sık sık giderdim İzmir e. Hiç çıkmadı karşıma birisi. Facebook da eşim bana istek göndermişti. Ben de tabi ki profilini taradım :) izmirli olduğunu görünce inanamadim ve aklımdan neler neler geçti. Umutsuzca; 'İzmirli adam napsin şimdi ta Ankara dakı beni dedim.'

Merhaba; bunu kaçıncı defa yazdigimi bilmiyorum ama umut olması açısından asla yilmayacagim :) 38 yaşındayım ve 5 ay önce evlendim. 29 öncesini anlatmaya gerek yok. 29 yaşımdan 34 yaşıma kadar tam anlamıyla bir ilişkim olmadı. Tabi birileri oldu ama bir şekilde sonu gelmedi. Tam biz İzmir asigiyim. En yakın arkadaşım da İzmir de yaşıyor ve sık sık gidiyorum İzmir e. İste yakın arkadaşımın da hayatında biri yok. Birbirimizi teselli edip duruyoruz falan.. Bizim baskalarindan neyimiz eksik ki? Kismetimiz buralarda bir yerlerde diye evrene mesaj yollamalar bla bla... Sonra tekrar gerçek hayata dönüyoruz. Bir gün sosyal medyada bir istek geldi. ( Facebook vardı o zamanlar :)) Tabi baktım; hoş bir adam. Yok artık dedim; nerden düştü bu :)) Sonra infoya bir baktım; adam İzmirli.. Haydaaa.. Bu şans mı yoksa evrenin bana bir oyunu mu? 'İzmirli adamdan bize bir şey çıkmaz. Kafa başka çalışır.' dedim. Kabul ettim tabi ki. Evrene karşı koyulmaz sonuçta :) Sonra bir sohbet bir sohbet... Bir enerji bir enerji... Garip bir şekilde arkası geldi bu sohbetlerin. Aramalara dönüştü mesajlasmalar. Ama o İzmir de; ben Ankara da.. Nasıl olcek bu işler? Dedik.. ve ne oldu biliyor musunuz? Ankara da iş bulup buraya geldi bizim İzmirli :/ Ha ben neden gitmedim; isimde çok kritik bir donemdeydim ve yanlış zamandı İzmir için. İki gözümün çiçeği de; ' o zaman ben geleceğim; yapacak bir şey yok.' demez mi? ' Ahaaaaaa' dedim. Ruyadayimmm. Amanın kimse uyandırmasın. Uyandırmadi da :) 4 yılın sonunda, yaklaşık 5 ay önce evlendik bizim İzmirli ile. Anlayacağınız hala ruyadayim :)) Diyorum ki; ümidi kaybetmiyoruz! En kısa zamanda böyle bir uzun rüyada kalmanız dileğiyle :)

Genişletmek için tıkla...

Kendine venus .!.:

Merhaba; kaçıncı kez yaziyorum, bilmiyorum ama umut olması için yilmayacagim :) 38 yaşındayım. 29 öncesini hiç açmıyorum; 29 yaşımdan 34 yaşıma kadar hayatıma tam anlamıyla kimse görmedi. Doğru dürüst adamlarla da tanıştım aslında ama ben istemedim falan.. bir şekilde olmadı yani. Sonra sosyal medyadan (bizim zamanımızda Facebook faaldi :) ) eşimle tanıştım ve aşkla evlendim. Hatta daha da umut olsun diye söylüyorum; tam bir İzmir asigiydim. (Ankara da yaşıyorum bu arada) en yakın arkadaşım İzmir de yaşıyordu ve sık sık giderdim İzmir e. Hiç çıkmadı karşıma birisi. Facebook da eşim bana istek göndermişti. Ben de tabi ki profilini taradım :) izmirli olduğunu görünce inanamadim ve aklımdan neler neler geçti. Umutsuzca; 'İzmirli adam napsin şimdi ta Ankara dakı beni dedim.'

Merhaba; bunu kaçıncı defa yazdigimi bilmiyorum ama umut olması açısından asla yilmayacagim :) 38 yaşındayım ve 5 ay önce evlendim. 29 öncesini anlatmaya gerek yok. 29 yaşımdan 34 yaşıma kadar tam anlamıyla bir ilişkim olmadı. Tabi birileri oldu ama bir şekilde sonu gelmedi. Tam biz İzmir asigiyim. En yakın arkadaşım da İzmir de yaşıyor ve sık sık gidiyorum İzmir e. İste yakın arkadaşımın da hayatında biri yok. Birbirimizi teselli edip duruyoruz falan.. Bizim baskalarindan neyimiz eksik ki? Kismetimiz buralarda bir yerlerde diye evrene mesaj yollamalar bla bla... Sonra tekrar gerçek hayata dönüyoruz. Bir gün sosyal medyada bir istek geldi. ( Facebook vardı o zamanlar :)) Tabi baktım; hoş bir adam. Yok artık dedim; nerden düştü bu :)) Sonra infoya bir baktım; adam İzmirli.. Haydaaa.. Bu şans mı yoksa evrenin bana bir oyunu mu? 'İzmirli adamdan bize bir şey çıkmaz. Kafa başka çalışır.' dedim. Kabul ettim tabi ki. Evrene karşı koyulmaz sonuçta :) Sonra bir sohbet bir sohbet... Bir enerji bir enerji... Garip bir şekilde arkası geldi bu sohbetlerin. Aramalara dönüştü mesajlasmalar. Ama o İzmir de; ben Ankara da.. Nasıl olcek bu işler? Dedik.. ve ne oldu biliyor musunuz? Ankara da iş bulup buraya geldi bizim İzmirli :/ Ha ben neden gitmedim; isimde çok kritik bir donemdeydim ve yanlış zamandı İzmir için. İki gözümün çiçeği de; ' o zaman ben geleceğim; yapacak bir şey yok.' demez mi? ' Ahaaaaaa' dedim. Ruyadayimmm. Amanın kimse uyandırmasın. Uyandırmadi da :) 4 yılın sonunda, yaklaşık 5 ay önce evlendik bizim İzmirli ile. Anlayacağınız hala ruyadayim :)) Diyorum ki; ümidi kaybetmiyoruz! En kısa zamanda böyle bir uzun rüyada kalmanız dileğiyle :)

Genişletmek için tıkla...

Periii .!.:

Yaa çok tatlısınız Allah mutluluğunuzu daim eylesin

Genişletmek için tıkla...

pembekuvars30 .!.:

Vay be 33 deyim dedim artık geç evde kaldık umut oldunuz :)

Genişletmek için tıkla...

sufisentir .!.:

Konu sahibi seni çok iyi anlıyorum çünkü bu insanın en temel ihtiyaçlarından biri.
Bence kalbinizi kapatmayın birileriyle görüşmeye devam edin kahve için ama fazla anlam yüklemeyin.
Sevgili olmayalım diyen tayfa defolup gitsin zaten elersiniz onları bı şekilde.
Evlenelim diyen tayfayi da şöyle bı gözlemleyin azcik şans verin bakalım ne oluyor .
Ben uygulamaları kullandım doğru düzgün insanlarda vardı ama ben begenemedim.
Bir kişiyi begendim sadece o da boşanmış olmamı sorun etti ki inanılmaz eğitimli yurt dışında okumuş biriydi şok oldum jdjdjdj.
Kısaca yorucu zor bu işler ama tamamen kendimizi kapatmakta pek doğru gelmiyor bana.

Genişletmek için tıkla...

janemarple .!.:

kişilik olarak türk erkeğinin ortalaması berbat. ki bence dünya çapında rezil bi tür türk erkeği. o yüzden düzgününü bulamamak sizin suçunuz değil. benim önerim, ilişki diye düşünüp üzülmeyi ve ruhsal olarak sürekli diken üstü bir arayışta olmayı bırakın. kendinize değer vermenin, tek başına mutlu olmanın yollarını arayın. o sırada düzgün bir erkek karşınıza çıkarsa çıkar zaten. zorlamakla olmuyor. yeterli ve düzgün bir sosyal çevre, kararında bir sosyal yaşam, içsel mutluluk, gerisi de şans artık

Genişletmek için tıkla...