valla herkesin sorunu olabilir bence bu. ben de sorun bende mi diyordum da insanların yorumlarını çok okuyorum bu tarz konularda. ekşi sözlükten tut da buraya kadar herkes aynı dertten muzdarip. uzun zamandır yalnızdım geçen sene yaza doğru biriyle tanıştım. hiç öyle hayatıma birini alma niyetim yoktu hatta düşüncesi bile üzerimde rahatsızlık yaratıyordu. sonra o kişiyle konuştukça hoşlandığımı farkettim ve ilişkiye dönsün istedim, dönmedi. bu da beni üzdü açıkçası. karşımda dengesiz, iletişime kapalı, manipülatif, ne istediğini ne istemediğini bilmeyen biri vardı ve benim de dengemi bozdu. bir süre görüştükten sonra kendisini hayatımdan çıkardım, iki ay oldu tamamen kopalı. bu iki aylık süre zarfında da yalnız kalmak istemedim, birileriyle tanıştım görüştüm ama hem bişeyler hissedemedim hem de karşımdakilerin ilişki anlayışı bana göre değildi. e istediğim gibi gitmeyen irtibatları devam ettirmenin de anlamı kalmıyor benim için. koptum yani herkesle şimdi yine kabuğuma çekildim. nadasa bırakıcam kendimi, belki yine yazın olduğu gibi hiç aklımda yokken, hiç niyetim yokken biri denk gelir, sonrasına bakarız. sanırım arayınca bulunmuyor. daha doğrusu ben aradığımda bulduğum herkes için sanki kendimi görüşmeye ve konuşmaya zorluyormuş gibi hissediyorum. akışa müdahale etmişim gibi oluyor belki de o yüzden başarısızlıkla, hüsranla sonuçlanıyor. uzun ilişkisi olanlara hayret ediyorum ve mutluluklar diliyorum, benim hiç olmadı
bilmiyorum artık ne olur, gerçekten sadece kendimle başbaşa kalıp küçük dünyamda mutlu olduğum günleri özlüyorum ve tekrar o düzenime geri dönmek istiyorum.