- 25 Şubat 2018
- 13.063
- 75.473
- 548
- Konu Sahibi Ceylinimdeceylinim
-
- #21
Bütün kadınlar için geçerli değil ki bu.
Kendine uygun, aşık olduğu erkeklerle evlenip mutlu olan kadınların sayısı da az değil.
Son düzenleme:
Bütün kadınlar için geçerli değil ki bu.Biz bayanlar zaten kendimize uymayanlari seçeriz, acı cektirecekleri severiz. İyi olanlara değil piskopatlara aşık oluruz, nerede huysuz, gıcık, takıntılı varsa buluruz ve onlara baglanırız... Gel bu tarafa gel ne yapalım kaderimiz bu...
Şimdi çatı katında inziva vakti.Yarın hatrımı sorsan Ne olur ?Bugün hevesimi kırdın bi kere.Gitme dememle kalsan Ne olur?Gönlün çoktan yola çıkmış bir kere...
Düşüncelerinize saygı duyuyorum tamamen kişisel kararınız..ancak soru sormuşsunuz bütün kalbimle size söylüyorum inanın tam evlenilecek erkek bahsettiğiniz kişi...tabi sizin duygularınız hiç yoksa olmaz kendinize neden işkence edesiniz..ama inanın evlilikte aşktan çok saygı sevgi çook daha önemli...Herkese iyi akşamlar.
Yaklaşık 1 senedir ilişkim var, arkadaş ortamında tanıştık kendiliğinden şekillendi ilişkimiz.
Nasıl anlatacağımı tam bilmiyorum, hatta bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum ama birileriyle paylaşıp fikir almam gerekli.
Erkek arkadaşım çok merhametli, sadık, sakin, sevgi dolu biri. Hayatımda kimse yokken istediğim, düşündüğüm kişinin tam olarak karşılığı. Beni çok seviyor, çok saygı duyuyor bana karşı. Mesleği var, evi arabası keza öyle. Tam bir beyefendi diyebilirim, sadece bana değil çevresindeki herkese karşı saygılı ve hoşgörülü. Bende ikinci üniversitesini okuyan ve aynı anda çalışan bir kadınım.
Her şey böyle iyi gitmiyor tabii ki. Iliskimizin basinda cok mutlu ve heyecanlı olsamda bir zaman sonra cok farklı düşünceler aklımı kurcalamaya başladı. Şöyle ki bana erkek arkadaşımın dış görünüşüyle ilgili çok yorum geldi, arkadaşlarimdan, hocalarımdan herkes bana onun bana uygun olmadığını söylediler başta asla umursamayıp yoluma devam etsem de bu söylenenler sıklaştıkca acaba mı demeye başladım.
Erkek arkadaşımın tarzı ve giydikleri aynı şekil rahatsız etmeye başladı beni. Ben günlük hayatımda da oldukça özenli giyinir makyajsız dışarı cıkmam ama erkek arkadaşım özensiz, eline ne gelirse giyinen rahat tiplerden. Söylemeye çekiniyorum kalbi kırılır diye ama spora giderken ne giyiniyorsa onunla geziyor, ben topuklu ayakkabılarlayken o eşofmanla, rengi solmuş sweatle geziyor. Başka kıyafeti olmamasından değil asla özensiz oldugundan.
Arkadaş ortamımızda kahkahalar havada uçarken fark ettim ki erkek arkadaşımla gülmüyoruz. Ben anlatıyorum en büyük tepkisi tebessum etmek oluyor, yanimda kahkaha attığı sayılıdır. Mizaç olarak çok gülmüyor evet ama birlikteyken eğlenemiyoruz. O daha çok mum yakayım romantik dakikalar yaşayalım tarzı yaklaşırken ben geyik yapalım eğlenelim modundayım ve burda da çakışıyoruz.
Günlük buluşmak istiyor, çok fazla özlüyor beni. Normali bu mu bilmiyorum evet birkac gun bulusmayinca bende ozluyorum ama daha beni eve bırakırken üzülmeye basliyor ve bu bana çok garip geliyor. Ben mi az seviyorum o mu çok bilmiyorum.
Onun isteği 1 seneye evlenmek ama ben kendimi asla evliliğe hazır hissetmiyor en az 5 senem oldugunu dusunuyorum, daha kariyer odaklı yaklaşıyorum. O ise olduğu noktadan memnun tamamen keyfi bir şekilde belki doktora yaparım diye düşünüyor ama asla çabası yok .
Genel olarak sorunlarımızı anlatmaya çalıştım ama asıl sorum şu ki ben aşık degilim erkek arkadaşıma, sonsuz bir sevgim ve saygım var onu üzmek kırmak en son isteyeceğim şey ama bu bir yuva kurmak icin yeterli mi?
Beni sevdiğinden tamamen eminim, bir daha bu kadar sevileceğimi de sanmıyorum ama bizi rahatsız eden noktalarımız törpülenebilir mi?
Erkek arkadaşıma kalsa ilişkimiz gayet güzel bunlarda kesinlikle hallolacak sorunlar ama benim aklım karışık, ona haksızlık yapmakta istemiyorum. Yorumlarınızı ve fikirlerinizi bekliyorum
Ne dinlerdim zamanında.Şarkı aklımda ama kimi düşünerek dinlediğimi unutmuşum.İnsanoğlu böyle işte.Şimdi çatı katında inziva vakti.
Nerede aranacak haklının hakkı?
Dinlemeliydim vaktinde aklı
Seni unutmaya çalışmak da varmış
Maalesef
Bana bıraktıklarınla teselli avında
Demek ki elleri boş dönmek de varmış
Bu günleri görmek de varmış..
Şarkıyı yaşadım resmen..
Sevipte,sevilmeyenlere..
Nerede aranacak haklının hakkı?
Herkese iyi akşamlar.
Yaklaşık 1 senedir ilişkim var, arkadaş ortamında tanıştık kendiliğinden şekillendi ilişkimiz.
Nasıl anlatacağımı tam bilmiyorum, hatta bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum ama birileriyle paylaşıp fikir almam gerekli.
Erkek arkadaşım çok merhametli, sadık, sakin, sevgi dolu biri. Hayatımda kimse yokken istediğim, düşündüğüm kişinin tam olarak karşılığı. Beni çok seviyor, çok saygı duyuyor bana karşı. Mesleği var, evi arabası keza öyle. Tam bir beyefendi diyebilirim, sadece bana değil çevresindeki herkese karşı saygılı ve hoşgörülü. Bende ikinci üniversitesini okuyan ve aynı anda çalışan bir kadınım.
Her şey böyle iyi gitmiyor tabii ki. Iliskimizin basinda cok mutlu ve heyecanlı olsamda bir zaman sonra cok farklı düşünceler aklımı kurcalamaya başladı. Şöyle ki bana erkek arkadaşımın dış görünüşüyle ilgili çok yorum geldi, arkadaşlarimdan, hocalarımdan herkes bana onun bana uygun olmadığını söylediler başta asla umursamayıp yoluma devam etsem de bu söylenenler sıklaştıkca acaba mı demeye başladım.
Erkek arkadaşımın tarzı ve giydikleri aynı şekil rahatsız etmeye başladı beni. Ben günlük hayatımda da oldukça özenli giyinir makyajsız dışarı cıkmam ama erkek arkadaşım özensiz, eline ne gelirse giyinen rahat tiplerden. Söylemeye çekiniyorum kalbi kırılır diye ama spora giderken ne giyiniyorsa onunla geziyor, ben topuklu ayakkabılarlayken o eşofmanla, rengi solmuş sweatle geziyor. Başka kıyafeti olmamasından değil asla özensiz oldugundan.
Arkadaş ortamımızda kahkahalar havada uçarken fark ettim ki erkek arkadaşımla gülmüyoruz. Ben anlatıyorum en büyük tepkisi tebessum etmek oluyor, yanimda kahkaha attığı sayılıdır. Mizaç olarak çok gülmüyor evet ama birlikteyken eğlenemiyoruz. O daha çok mum yakayım romantik dakikalar yaşayalım tarzı yaklaşırken ben geyik yapalım eğlenelim modundayım ve burda da çakışıyoruz.
Günlük buluşmak istiyor, çok fazla özlüyor beni. Normali bu mu bilmiyorum evet birkac gun bulusmayinca bende ozluyorum ama daha beni eve bırakırken üzülmeye basliyor ve bu bana çok garip geliyor. Ben mi az seviyorum o mu çok bilmiyorum.
Onun isteği 1 seneye evlenmek ama ben kendimi asla evliliğe hazır hissetmiyor en az 5 senem oldugunu dusunuyorum, daha kariyer odaklı yaklaşıyorum. O ise olduğu noktadan memnun tamamen keyfi bir şekilde belki doktora yaparım diye düşünüyor ama asla çabası yok .
Genel olarak sorunlarımızı anlatmaya çalıştım ama asıl sorum şu ki ben aşık degilim erkek arkadaşıma, sonsuz bir sevgim ve saygım var onu üzmek kırmak en son isteyeceğim şey ama bu bir yuva kurmak icin yeterli mi?
Beni sevdiğinden tamamen eminim, bir daha bu kadar sevileceğimi de sanmıyorum ama bizi rahatsız eden noktalarımız törpülenebilir mi?
Erkek arkadaşıma kalsa ilişkimiz gayet güzel bunlarda kesinlikle hallolacak sorunlar ama benim aklım karışık, ona haksızlık yapmakta istemiyorum. Yorumlarınızı ve fikirlerinizi bekliyorum
Bende çok seviliyordum ve yeteri kadar sevmiyordum çok bocaladım en sonunda ayrıldım ben de siizn gibi bu kadar sevilebilir miyim diye düşünüyodum.Şimdiki eşimle sevgililik döneminde sıkıntılarım oldu şimdide aa tam aradığpım erkek diyemıyorum ama eskı sevgılımden ıyıkı ayrılmısım dıyorum cunku sızın gbı bazı seylerı bana batıyordu.Herkese iyi akşamlar.
Yaklaşık 1 senedir ilişkim var, arkadaş ortamında tanıştık kendiliğinden şekillendi ilişkimiz.
Nasıl anlatacağımı tam bilmiyorum, hatta bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum ama birileriyle paylaşıp fikir almam gerekli.
Erkek arkadaşım çok merhametli, sadık, sakin, sevgi dolu biri. Hayatımda kimse yokken istediğim, düşündüğüm kişinin tam olarak karşılığı. Beni çok seviyor, çok saygı duyuyor bana karşı. Mesleği var, evi arabası keza öyle. Tam bir beyefendi diyebilirim, sadece bana değil çevresindeki herkese karşı saygılı ve hoşgörülü. Bende ikinci üniversitesini okuyan ve aynı anda çalışan bir kadınım.
Her şey böyle iyi gitmiyor tabii ki. Iliskimizin basinda cok mutlu ve heyecanlı olsamda bir zaman sonra cok farklı düşünceler aklımı kurcalamaya başladı. Şöyle ki bana erkek arkadaşımın dış görünüşüyle ilgili çok yorum geldi, arkadaşlarimdan, hocalarımdan herkes bana onun bana uygun olmadığını söylediler başta asla umursamayıp yoluma devam etsem de bu söylenenler sıklaştıkca acaba mı demeye başladım.
Erkek arkadaşımın tarzı ve giydikleri aynı şekil rahatsız etmeye başladı beni. Ben günlük hayatımda da oldukça özenli giyinir makyajsız dışarı cıkmam ama erkek arkadaşım özensiz, eline ne gelirse giyinen rahat tiplerden. Söylemeye çekiniyorum kalbi kırılır diye ama spora giderken ne giyiniyorsa onunla geziyor, ben topuklu ayakkabılarlayken o eşofmanla, rengi solmuş sweatle geziyor. Başka kıyafeti olmamasından değil asla özensiz oldugundan.
Arkadaş ortamımızda kahkahalar havada uçarken fark ettim ki erkek arkadaşımla gülmüyoruz. Ben anlatıyorum en büyük tepkisi tebessum etmek oluyor, yanimda kahkaha attığı sayılıdır. Mizaç olarak çok gülmüyor evet ama birlikteyken eğlenemiyoruz. O daha çok mum yakayım romantik dakikalar yaşayalım tarzı yaklaşırken ben geyik yapalım eğlenelim modundayım ve burda da çakışıyoruz.
Günlük buluşmak istiyor, çok fazla özlüyor beni. Normali bu mu bilmiyorum evet birkac gun bulusmayinca bende ozluyorum ama daha beni eve bırakırken üzülmeye basliyor ve bu bana çok garip geliyor. Ben mi az seviyorum o mu çok bilmiyorum.
Onun isteği 1 seneye evlenmek ama ben kendimi asla evliliğe hazır hissetmiyor en az 5 senem oldugunu dusunuyorum, daha kariyer odaklı yaklaşıyorum. O ise olduğu noktadan memnun tamamen keyfi bir şekilde belki doktora yaparım diye düşünüyor ama asla çabası yok .
Genel olarak sorunlarımızı anlatmaya çalıştım ama asıl sorum şu ki ben aşık degilim erkek arkadaşıma, sonsuz bir sevgim ve saygım var onu üzmek kırmak en son isteyeceğim şey ama bu bir yuva kurmak icin yeterli mi?
Beni sevdiğinden tamamen eminim, bir daha bu kadar sevileceğimi de sanmıyorum ama bizi rahatsız eden noktalarımız törpülenebilir mi?
Erkek arkadaşıma kalsa ilişkimiz gayet güzel bunlarda kesinlikle hallolacak sorunlar ama benim aklım karışık, ona haksızlık yapmakta istemiyorum. Yorumlarınızı ve fikirlerinizi bekliyorum
Bence de öyle bunlar bahane gibi geliyor kulağa. Sevgi yoksa hersey batar göze.Dısarı cıkarken hep makyaj yapıp topuklu ayakkabı giymek özen, eşofmanla cıkmak paspallik mı?
Calısırken gıydıgı gıysılerden sıkılıp reelde rahatını dusunen insana, bakımsız deme hakkına mı sahibiz topuklu ayakkabılarımızla?
Sonsuz saygınız sevginiz olsa, ne insanları konusturur ne siz bakımsız diye bahsedersınız.
Ayrılın, gran tuvalet gezen bırıyle birlikte olun.
saHerkese iyi akşamlar.
Yaklaşık 1 senedir ilişkim var, arkadaş ortamında tanıştık kendiliğinden şekillendi ilişkimiz.
Nasıl anlatacağımı tam bilmiyorum, hatta bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum ama birileriyle paylaşıp fikir almam gerekli.
Erkek arkadaşım çok merhametli, sadık, sakin, sevgi dolu biri. Hayatımda kimse yokken istediğim, düşündüğüm kişinin tam olarak karşılığı. Beni çok seviyor, çok saygı duyuyor bana karşı. Mesleği var, evi arabası keza öyle. Tam bir beyefendi diyebilirim, sadece bana değil çevresindeki herkese karşı saygılı ve hoşgörülü. Bende ikinci üniversitesini okuyan ve aynı anda çalışan bir kadınım.
Her şey böyle iyi gitmiyor tabii ki. Iliskimizin basinda cok mutlu ve heyecanlı olsamda bir zaman sonra cok farklı düşünceler aklımı kurcalamaya başladı. Şöyle ki bana erkek arkadaşımın dış görünüşüyle ilgili çok yorum geldi, arkadaşlarimdan, hocalarımdan herkes bana onun bana uygun olmadığını söylediler başta asla umursamayıp yoluma devam etsem de bu söylenenler sıklaştıkca acaba mı demeye başladım.
Erkek arkadaşımın tarzı ve giydikleri aynı şekil rahatsız etmeye başladı beni. Ben günlük hayatımda da oldukça özenli giyinir makyajsız dışarı cıkmam ama erkek arkadaşım özensiz, eline ne gelirse giyinen rahat tiplerden. Söylemeye çekiniyorum kalbi kırılır diye ama spora giderken ne giyiniyorsa onunla geziyor, ben topuklu ayakkabılarlayken o eşofmanla, rengi solmuş sweatle geziyor. Başka kıyafeti olmamasından değil asla özensiz oldugundan.
Arkadaş ortamımızda kahkahalar havada uçarken fark ettim ki erkek arkadaşımla gülmüyoruz. Ben anlatıyorum en büyük tepkisi tebessum etmek oluyor, yanimda kahkaha attığı sayılıdır. Mizaç olarak çok gülmüyor evet ama birlikteyken eğlenemiyoruz. O daha çok mum yakayım romantik dakikalar yaşayalım tarzı yaklaşırken ben geyik yapalım eğlenelim modundayım ve burda da çakışıyoruz.
Günlük buluşmak istiyor, çok fazla özlüyor beni. Normali bu mu bilmiyorum evet birkac gun bulusmayinca bende ozluyorum ama daha beni eve bırakırken üzülmeye basliyor ve bu bana çok garip geliyor. Ben mi az seviyorum o mu çok bilmiyorum.
Onun isteği 1 seneye evlenmek ama ben kendimi asla evliliğe hazır hissetmiyor en az 5 senem oldugunu dusunuyorum, daha kariyer odaklı yaklaşıyorum. O ise olduğu noktadan memnun tamamen keyfi bir şekilde belki doktora yaparım diye düşünüyor ama asla çabası yok .
Genel olarak sorunlarımızı anlatmaya çalıştım ama asıl sorum şu ki ben aşık degilim erkek arkadaşıma, sonsuz bir sevgim ve saygım var onu üzmek kırmak en son isteyeceğim şey ama bu bir yuva kurmak icin yeterli mi?
Beni sevdiğinden tamamen eminim, bir daha bu kadar sevileceğimi de sanmıyorum ama bizi rahatsız eden noktalarımız törpülenebilir mi?
Erkek arkadaşıma kalsa ilişkimiz gayet güzel bunlarda kesinlikle hallolacak sorunlar ama benim aklım karışık, ona haksızlık yapmakta istemiyorum. Yorumlarınızı ve fikirlerinizi bekliyorum
Biz bayanlar zaten kendimize uymayanlari seçeriz, acı cektirecekleri severiz. İyi olanlara değil piskopatlara aşık oluruz, nerede huysuz, gıcık, takıntılı varsa buluruz ve onlara baglanırız... Gel bu tarafa gel ne yapalım kaderimiz bu...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?