ilk is gunleri...

ben de 5 yıla yakın çalışmamdan sonra 1 yıl ara verdim evdeydim ve iş arayışı içindeydim. iş buldum şuan çalışıyorum 1 ay olmadı daha işe başlayalı. senin gibi aynen konu açtım buraya işe başladığım günün ertesi gün gitmiycem ben dedim ağladım 2 gün evde. evde canım çok sıkılıyordu ama bir yandan da güvenim gitmiş ve eve alışmışım bunu farkettim. şuan daha tam adapte olamadım bazen evdeki rahatlığımı arıyor ve özlüyorum. ve yeni olduğum için ezmeye çalışanlar çok oluyor. ertesi gün gitmeme kararı almıştım ama sonra pişman olurum diye gittim ve şuan 1 ay oldu bakalım ilerleyen zamanlarda nasıl olacak. ilk günlerime göre biraz daha iyiyim sabredersen alışırsın. kafana uymazsa huzurun olmazsa iş değiştirirsin en azından biraz çalış tecrüben olur. ben öyle düşünüyorum huzurum olmazsa çıkarım heralde.
 
herkesin nasibi ayrı ama çalıştığını kazanırsın elbet. fazla da kaos olmaması lazım insan bezer
 
Arkadaslar merhaba benimki dert degil ama biraz konusmaya ihtiyacim var sanirim.

2013 iletisim fakultesi mezunuyum bir yil issizlikten sonra cok sukur bu pazartesi basladim. Uluslararasi bi'firmada egitim ve pazarlama sorumlusuyum ayni zamanda reklam isleri de bende. Aksam 6da cikiyorum, cumartesi yarim gun. Maasim ilk is icin cok sukur iyi.

Simdi sorun nerede diyeceksiniz: (
Bu gecen bir yilda eve okadar alismisim ki isyerinde saat sayiyorum resmen. Is bulayim diye yalvarirken pazartesi isten gelip oturup agladim. Ben alisamiycam, uyum saglayamiycam diye... Sanirim evde dura dura kendime olan guvenimi yitirdim halbuki bu zamana kadar staj yerlerim bile hep kal burada calis derlerdi...
Daha bir hafta bile olmadi alisirim dimi? : ( Inanin calismayi cok istiyorum ama huzursuz gidiyorum ise... Bi'de hepsi eski eleman ilk gunumde de sagolsunlar tanisirken bile gulumsemediler tinlamayim diyorum ama geriliyorum: (
daha durun bir hafta olmuş sadece :) benim işe girdiğim yer de oldukça zorlayıcı bir ortamdı, iki ayı buldu alışmam. baya zor alışan bir insanım ben de, iki hafta boyunca hep ağlamıştım işten gelince. insanlar çok kibirli ve kasıntıydı ama şimdi o insanlarla çok iyi anlaşmaya başladım tabii bir senenin sonunda :D yalnız değilsiniz herkes yaşıyor bunları bir işe yeni başlayınca gerçekten
 
ilk işimden evime hemen hemen 15-20 gün boyunca ağlayarak dönüyordum.
hem de sokaklarda :KK48:

iyi bir eğitimim vardı ancak mezun olduğum sene finans sektöründe yaşanan krizden dolayı 1 sene de işsiz oturmuştum evde.
iş bulmak için denemediğim yol kalmamıştı. elden cv. bile dağıtıyorduk arkadaşımla, büyük firmaların danışma bölümlerine gidip :)
sonra iş buldum, ama ilk 15-20 gün her gün ağlama krizleri.

sonra alışıyor insan.
kıdemli olmaya başladıkça iş yerinde.
insanlar gelip sana bir şeyler sormaya başlayınca, senden sonra işe alınan birileri olunca.
evde oturmaktan sıkılır hale geliyorsun.

he ben artık evde olmak istiyorum , oğluma evime yeterince vakit ayıramadığımı düşünüyorum ama bekarken çok zevkliydi çalışmak :)
 
Tatlim konunu okudum.ben senin arada yorumlarini okuyordum Oyle nick tutamiyorum aklimda ama seni biliyorum.bana kalirsa akilli bir kizsin sen o iste tez zamanda canavar olursun.2ay sonra hersey dahha iyi olur.

Cok tesekkur ederim insallah oyle olur. Simdi biraz daha iyiyim en azindan su saat sayma olayim gecti gunden gune okadar cok is veriyolar ki bi'bakmisim gun bitmis: )
 
işe yeni başlayınca seni benimsemeyebiliyorlar birde bazısı rakip olarak gördüğünden baskı kurmaya çalışıyorlar. Allah a dua et işe giderken hergün "işimde verimli olmak başarılı olup yükselmek kendini göstermek için" dua et. Allah yardım ediyor ben her gün" el Alim, el Hakim, el Habir, El Mübin,el Hadi Allamül ğuyub. 21 defa kuyup böyle dua ediyorum tavsiye ederim Allah ın isimleridir. gerçekten işe yarıyor. zor bir işe kalkıştığında da dene
Tesekkur ederim ben de ikinci gun yolda dua etmeye basladim zaten sen utandirma diye diye giriyodum kapidan. Bu da aklimda bulunsun: )
 
ilk işimden evime hemen hemen 15-20 gün boyunca ağlayarak dönüyordum.
hem de sokaklarda :KK48:

iyi bir eğitimim vardı ancak mezun olduğum sene finans sektöründe yaşanan krizden dolayı 1 sene de işsiz oturmuştum evde.
iş bulmak için denemediğim yol kalmamıştı. elden cv. bile dağıtıyorduk arkadaşımla, büyük firmaların danışma bölümlerine gidip :)
sonra iş buldum, ama ilk 15-20 gün her gün ağlama krizleri.

sonra alışıyor insan.
kıdemli olmaya başladıkça iş yerinde.
insanlar gelip sana bir şeyler sormaya başlayınca, senden sonra işe alınan birileri olunca.
evde oturmaktan sıkılır hale geliyorsun.

he ben artık evde olmak istiyorum , oğluma evime yeterince vakit ayıramadığımı düşünüyorum ama bekarken çok zevkliydi çalışmak :)

Umarım benim de öyle olur. Şuan biraz daha iyiyim ama hala günümü verimli kullanamıyorum saat 7de eve geliyorum yemek yedikten sonra resmen sızıyorum. Günden güne alışırım herhalde tempoya: )

Sizin de gönlünüze göre olur umarım, evliyken çalışmak eminim iki katı zordur.
 
daha durun bir hafta olmuş sadece :) benim işe girdiğim yer de oldukça zorlayıcı bir ortamdı, iki ayı buldu alışmam. baya zor alışan bir insanım ben de, iki hafta boyunca hep ağlamıştım işten gelince. insanlar çok kibirli ve kasıntıydı ama şimdi o insanlarla çok iyi anlaşmaya başladım tabii bir senenin sonunda :D yalnız değilsiniz herkes yaşıyor bunları bir işe yeni başlayınca gerçekten

İlk günüm cidden berbattı. Sanırım bir aya tam moda girebilirim. İlk gün kafese sıkışmış gibi dakika sayıyodum resmen:110:
 
Back
X