İlk işim çok zorlanıyorum.

Secil23 .!.:

Oncelikle hayirli ugurlu olsun. O deneme süresinin ne oldugunu nasıl bir stres yaşattiğını çok çok iyi bilirim. "Deneme süresi" diye bir şey çıkardılar herkes seni izler en ufak seyde "deneme süresinde başarisız oldun performansını beğenmedik" diye kapıya koyarlar. En kötüsu de kendini ifade edemiyorsun ve hak arayamiyorsun. Adı üstünde "deneme"
Neyse çok çok dikkatli ol kendini sevdir işe tutun. Hep iyi düşünmek lazım. Beyin gücüne çok inanırım. İnşallah kolay atlatirsın

Genişletmek için tıkla...

kirmizigitar .!.:

Bir de dikkat ettiginizi dusunuyorum ama yine de soylemek istedim. İs hayatinda ogrendigim en dogru sey,

Kesinlikle kimseye ama kimseye abi abla diye hitap etmeyin! Altinizda calisiuorsa ( yasi kac olursa olsun) ismiyle, ustunuzde calisiyorsa hanim/bey ekleriyle konusun. Bu inanin cok ama cok onemli. Allah razi olsun ilk ve deneyimsiz isyerimde sefim beni bu konuda cok iyi yetistirmisti.

İsyerinde dostluk kurmak cok nadir bir durumdur. Sakin kimseye taviz vermeyin. Ne is yapiyorsunuz bilmiuorum detay vermemissiniz ama, iliskilerinizi her sektorde dengede tutarak kendi basarinizi da yukseltirsiniz

Genişletmek için tıkla...

heyooooo .!.:

Hiçbirşey ruhsal durumunuzun iyi olmasından önemli değil.
Huzursuzsanız bi dk dahi durmayın derim orda.
Böyle işkence çeke çeke çalışarak kimseye özellikle de kendinize bi yararınız olmaz zaten.
Zararı psikolojiniz bozulur.
Daha az maaşlı olsun ama ortamından memnun olduğum bir işi tercih ederdim ben.
Yani güvende hissedemediğim açık açık ötelendiğim yerde durmazdım ben .

Genişletmek için tıkla...

burcu_01 .!.:

Kıyamam yaa =) Ben de ilk senemde her gün ağlıyordum. O kadar fesat insanlarla çalıştım ki anlatamam. Kulağım duya duya dedikodum mu yapılmadı, iftiralar mı atılmadı, neler neler.. Bi tanesi hamile karnı burnunda diye her işine koşuyordum en çok o travma yaşattı, şu an yolda görsem sinirden titrerim kadını. Ne oldu peki, hepsi gitti ben kaldım. 4. senem.. Yeni gelen arkadaşlara olabildiğince sıcak davranmaya çalışıyorum ama onlar da biraz zaman geçince iş çevirmeye başlıyor. İş hayatı ister özel ister kamu olsun cidden yorucu ve kesinlikle zamanla öğreniyorsun nasıl davranman gerektiğini. Sabırlı ol güzel taraflarını düşün, ve evet fazla yardımsever olmak zorunda değilsin. Hiç kimseye yaranmaya çalışma. Sadece kendi işini yap. Senin yardımseverlik olarak gördüğünü iş arkadaşın enayilik olarak görebiliyor.

Genişletmek için tıkla...

Hellohappiness .!.:

Kendi ilk zamanlarimi hatirladim. Neredeyse istifa edecektim. Ama bir yetkili anne gibi konustu benimle. “Sabret, bu is firsatini tepme, her yerde bunlardan var. Benzer sorunlar yasarsin.” dedi ve hakliydi. Sen isi ogrenmeye bak dedi. Su an ben de yetkiliyim, iyi ki onu dinlemisim. Yolun basindasin, sabirli ol, isini iyi yapmaya calis. İs ortaminda kimseye fazla guvenme, sirlarini paylasma, asla baskalarinin dedikodusunu yapma. Bol sans ve basarilar diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Cahil Filozof .!.:

Son paragraf o kadar içime dokunduki. Güvende hissedemiyorum, benimseyemiyorum, öteleniyorum. Çok yoruldum

Genişletmek için tıkla...

heyooooo .!.:

Kendinizi hırpalamayın, hırpalatmayın.
Bir çok kişi sabret dişini sık elindeki fırsatı itme gibi şeyler söylemiş ama ben bunlara katılamayacağım.
Bunları kabullenmeniz sizi ruhsal olarak çökertir.
Sabredebileceğinizi düşünseydiniz buraya konu açma gereği duymazdınız.
Sabrınız bi yere kadar sürer. Eninde sonunda bu işi bırakacaksınız gibi geliyor bana çünkü insanların değişmesi o kadar zor ki.
Bi süre daha deneyin isterseniz deyim yerindeyse bıçak kemiğe dayanana kadar.
Baktınız olmadı kesinlikle sizi daha fazla yıpratmalarına müsade etmeyin bırakın gitsin.
Herşeyin yoluna girmesi için sanırım bi mucizeye ihtiyacınız var. Keşke olsa keşke insanlar bu kadar anlayışsız, düşüncesiz, kaba olmasa.
Allah yardımcınız olsun.

Genişletmek için tıkla...

Kitsunee .!.:

Sağlık sektörü deyince atandığım ilk senem geldi aklıma ne kadar da ezdirmişim kendimi. Kıdem olayı bizde de vardı. Sırf bişeyler öğretsinler diye peşlerinde koşturmam hastalarının herşeylerini yapmaya çalışmam( onlar benim hiç bişeyime ellerini bile sürmezken). İstifa edip memlekete dönmeyi bile düşünmüştüm. Yüzümüze bakıp bu yeni gelenler hiçbirşeyi bilmiyor çalışmak istemiyoruz bile diyorlardı. Bizden sonraki atamaya kadar böyleydi. sonra yeniler geldi aynı şeyler onlara yapıldı biz yıllardır beraber çalışıyormuşuz gibi değer görmeye başladık. Öyle böyle derken 7 yıl geçti.şimdi biri bana laf söylese 10 laf alıyor. Hiç esirgemem lafımı ama yeni gelene de bana davranıldığı gibi de yapmam. Maalesef birçok kişi aynı durumu yaşıyor dik dur kendini ezdirme. Bana sen önceden böyle değildin ağzın vardı dilin yoktu diyorlar. O zaman işi bilmiyordum katlanıyordum. Şimdi kim olursa olsun ezdirmiyorum kendimi.

Genişletmek için tıkla...

Vind .!.:

Tavsiye veremiyorum sadece anlayabiliyorum diyebiliyorum, bir noktada alışılıyor galiba.. Her gün ayaklarının geri geri gitmesi çok berbat bir his, umarım kısa sürede alışıp nasıl idare edebileceğinizi çözebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Cahil Filozof .!.:

Aslında sessiz bir tip değilim ama yeni mezun sayılırım, hiç tecrübem yok. Sonucta okul okusam da çalışırken daha iyi öğreniyorum bazı şeyleri. Bir şeyler öğreniyim diye koşturuyorum peşlerinden sabırla. Fazla konuşmuyorum, yardımcı olmaya çalışıyorum. Hakkımı savunsam deneme sürecindeyim özel sektör..

Genişletmek için tıkla...

Kitsunee .!.:

Allah yardımcın olsun ama yine de insanların seni bu kadar ezmesine müsade etme sen yaptıkça daha fazlasını beklerler ama yine de yaranamazsın umarım bu süreci en kolay şekilde atlatırsın.

Genişletmek için tıkla...

Cahil Filozof .!.:

Hastanede sağlık görevlisiyim. Üstüme hep bey hanım diye hitap ediyorum ama aynı statüde Olduklarıma abi abla diyorum en az 10 yaş var çoğuyla daha fazla..

Genişletmek için tıkla...