Eşim.. kişiliğimi beğenmiyor huylarımı beğenmiyor konuşmamı beğenmiyor herhangi bir işi yapışımı beğenmiyor mandalina soyuşuma kadar beğenmiyor desem abartmam. Ama... sevdiğini söyler sarılır öper özel günleri kutlar(burda şu ayrıntıyı veriyim ben kedi gibiyimdir ben sokulurum sarılırım öperim hep cilve yaparım elini tutarım sen önce ben önce buna dikkat etmem edemem)
Ben çok uzun zamandır içimde hissettiğim bir şeyi size sormak istiyorum...
Sanki.... Eşim rol yapıyor gibi.
Eşim ben ona sokulmadan sokulmuyor fark ettim. Beni kalbiyle artık sevmiyor gibi. Bazı şeyler alışkanlık olmuş gibi. Sanki bana tahammül ediyor gibi... hiç samimiyetini hissetmiyorum.
Kendimden bahsedeyim:
Ben mutlu zamanımızda eğlenceli cilveli neşeli duygusal biriyim. Ama çok kızıyormuşum öyle diyor eşim. Kabul ediyorum kızmalarım var ama bu onu bıktıracak kadar olduğunu düşünmüyordum. Örnek verecek olursam o bir şeyi bir çok kere eleştirmişse en son "ee yeter ama bu böyle olucak" şeklinde kızarım; şuan hatırlamıyorum ama eşimin dediğine göre her şeye kızıyormuşum. Bunun için psikoloğa gitmeyi teklif ettim eşime insanın bunu kendisinin asabilecegini söyledi kızdı ne kadar iradesizsin dedi.
Eşimden bahsedecek olursam: çok naif beyfendi yardımcı anlayışlı hoş biridir. Kötü huyu çok eleştirir ennn ufak bir şeye bile karışır.
En son olay şu; saat 1 olmuş bebegimiz uyumuyor eşim başka odada uyumaya çalışıyor çocuk avazı çıktığı kadar ağlıyor benim sinirlerim yıpranmış açtı kapıyı ilacını icirdin mi dedi ben o psikolojiyle "Tabiki icirdim ya off" dedim. O da sürekli kızıyorsun bıktım senden dedi. Yüzünü öyle bir ekşitti ki o an beni gerçekten sevmediğini hissettim.
Ben de "sen de sürekli elestiriyorsun onu napcaz dedim. Çekti gitti. Sonra gittim çocuk 2 saattir uyumuyor sinirlerim gerildi kusura bakma dedim. O da hep böylesin dedi yine yüzünü ekşitti.
Yani o güzel anlarımızı gülmelerimizi her şeyi çöpe atıyor.
İnsan kişiliğini beğenmediği birini sevebilir mi?
Sevmiyorsa ben de zorlamayayım.
Yakında evlilik yıl dönümümüz var. Şu an kutlanacak bir evlilik görmediğim için birşeyler yapmayı almayı düşünmüyorum. Onun da düşündüğünü sanmıyorum
Ben çok uzun zamandır içimde hissettiğim bir şeyi size sormak istiyorum...
Sanki.... Eşim rol yapıyor gibi.
Eşim ben ona sokulmadan sokulmuyor fark ettim. Beni kalbiyle artık sevmiyor gibi. Bazı şeyler alışkanlık olmuş gibi. Sanki bana tahammül ediyor gibi... hiç samimiyetini hissetmiyorum.
Kendimden bahsedeyim:
Ben mutlu zamanımızda eğlenceli cilveli neşeli duygusal biriyim. Ama çok kızıyormuşum öyle diyor eşim. Kabul ediyorum kızmalarım var ama bu onu bıktıracak kadar olduğunu düşünmüyordum. Örnek verecek olursam o bir şeyi bir çok kere eleştirmişse en son "ee yeter ama bu böyle olucak" şeklinde kızarım; şuan hatırlamıyorum ama eşimin dediğine göre her şeye kızıyormuşum. Bunun için psikoloğa gitmeyi teklif ettim eşime insanın bunu kendisinin asabilecegini söyledi kızdı ne kadar iradesizsin dedi.
Eşimden bahsedecek olursam: çok naif beyfendi yardımcı anlayışlı hoş biridir. Kötü huyu çok eleştirir ennn ufak bir şeye bile karışır.
En son olay şu; saat 1 olmuş bebegimiz uyumuyor eşim başka odada uyumaya çalışıyor çocuk avazı çıktığı kadar ağlıyor benim sinirlerim yıpranmış açtı kapıyı ilacını icirdin mi dedi ben o psikolojiyle "Tabiki icirdim ya off" dedim. O da sürekli kızıyorsun bıktım senden dedi. Yüzünü öyle bir ekşitti ki o an beni gerçekten sevmediğini hissettim.
Ben de "sen de sürekli elestiriyorsun onu napcaz dedim. Çekti gitti. Sonra gittim çocuk 2 saattir uyumuyor sinirlerim gerildi kusura bakma dedim. O da hep böylesin dedi yine yüzünü ekşitti.
Yani o güzel anlarımızı gülmelerimizi her şeyi çöpe atıyor.
İnsan kişiliğini beğenmediği birini sevebilir mi?
Sevmiyorsa ben de zorlamayayım.
Yakında evlilik yıl dönümümüz var. Şu an kutlanacak bir evlilik görmediğim için birşeyler yapmayı almayı düşünmüyorum. Onun da düşündüğünü sanmıyorum