Hoslanmadi degil aramiz cok iyi. Cok samimiyet kurmak istiyorlar. Birbirimizde kalalim gidelim gelelim istiyorlar. Bende istemiyorum yani fazla samimiyet tez ayrilik getirir hesabi. Boyle olunca sogukluk oluyor yalan soylemek zorunda kaliyorum iste gelemem sundan dolayi bundan dolayi vs diye. Direk soyleyince de sogukluk giriyor. Konuyu bu sebeple actim zaten. Mesela bu dedigim olayda diyorum ki samimi olmak istemiyorum yalan soyluyorum niye görüşüyorum keseyim iliskimi. Dusuncem direk bu yonde oluyor. Insanlari karalamak amacli degil yani neden boyle hissettigimle alakali.Kimse kusursuz değil siz dahil o nedenle öyle en ufak yanlışta insanlarla görüşmeyi kesmeyi doğru bulmuyorum. Beni yanlış anlamayın ama eğer doğru düzgün arkadaşınız olmadıysa sizin de biraz kendinizle ilgili düşünmeniz gerekir. Sevgilinizin arkadaşlarının sevgilileri de sizden hoşlanmadı muhtemelen e genelde görüşmeyi kesmek de olmuyo böyle durumlarda. Sorun sizdedir demiyorum ama kendinizi bi yoklayın bence
Aynen bu demek istedigim iste. Haklisinizbenimde kalıcı arkadaşım yoktur. Hep dönemlik misal liseden üniversiteden yada çalıştığım eski işyerlerinden hiç kimseyle görüşmüyorum.
Kavga husumet vs yok ama bir yerden sonra kopuyorsun.
İçimin ısınmadığı ile yada art niyet sezdiğimle bir daha görüşmem.
Keserim ilişkimi azıcık aşım ağrısız başım misali. Arkadaş edinmek kolay ama devamlılık zor benim için.
Beni aramasalar ben onları arayamam falan filan. 32 yaşımdayım kimsenin afrasını gribini çekemiyorum artık.
Bir tane üniversiteden 10 yıllık arkadaşım vardı dost dediğim o da yalan oldu. Daha da dost edinmek zor geliyor işte. Ne bileyim böyle mutluyum ben.
İnan ki bunun için çok sabırlı,anlayışlı olman gerekiyor yoksa olmuyorHahaha
Bir yerden sonra olmuyor galiba. Bilemiyorum yani cevresi genis bir suru arkadasi olup iyo gecinenlere ozeniyorum hep.
Sanıyorum insanlarla çok muhatap olmaktan oluyor bu his. Ben de aynı durumdayım eskiden bu kadar tahammülsüz değildim valla.Yalnız değilsiniz BENDEEEEE
Uzun süre çok yoğun bir kargo firmasında çalıştım. Yeni kurtuldum. O kadar bıktım ki insanlardan çocuklarımı bırakın; kendime bile tahammülüm kalmadı. İnşallah geçecek.
Geçimsiz olma zaten, lüzumsuz insanlar olduğu kadar düzgün pozitif hisler veren insanlar da var hayatta. Söylediklerim şahsımıza karşı kötü niyetli yaklaşanlar içindi, mesela senin konunda laf sokan tipler. İlla ki iyi hisler aldığın insanlar da vardır çevrende, onlarla daha sık vakit geçir.Her satırında ayri haklisiniz. Bende boyle dusunuyorum yani kimse kimsenin hayatinda sonsuza kadar kalmak zorunda degil. Ama gecimsiz gibi gorunmek istemiyorum. Belki de sorunum budur bilmiyorum:/
Ben anladımMuhabbet etmeye çok arkadaşım vardır ama ben de kolay kolay samimi olamıyorum, kötü bir niyet sezersem de hayatımdan kolay çıkarıyorum. 29 yaşındayım şu yaşıma kadar arama soğukluk giren birine adım attığım çok çok nadirdir. Sadece evliyken ex kişisine tartışmalar uzamasın diye adım atardım fıtratıma ters davranmayı fazla sürdüremeyip sonunda kapının önüne koydum. Ben böyle mutluyum ama vicdanen de rahatsızlık hissetmiyorum çünkü zaten kötülük potansiyelleri olduğu için insanları uzaklaştırıyorum. Şükür etrafımda sırtımı yaslayacağım insanlar var onların yeri ayrı. Bir de iyi bile olsalar zor ve abidik gubidik insanları kafam götürmüyor uğraşamıyorum. Bütün bu davranışlarımın kaynağı da yaşanmışlıklar.
Edit: cümleyi tam ifade edememişim
İnsanlar çekilir gibi değil zaten.az olsun öz olsun.bende elerim sürekli insanları.kişilik meselesi bu.helede kalabalık bi çalışma ortamınız varsa bu otomatik oluyo zaten.kullan at gibiYani nasil anlatayım, nerden baslayayim bilmiyorum. Insanlarla gorusuyorum eve gelince bir daha konusasim gelmiyor. Bos geliyor. O insanlar bos degil yani diyorum ki ne kadar bag kurabilirim ki? Bazen birseylerinden gicik kapiyorum hemen hayatimdan cikarmak istiyorum. Bir sorun yasadigim insanla oturup konusmak gelmiyor icimden. Yani hayatimdan insan cikarmak cok kolay hale geldi. Hoslanmadigim durumlari yuzlerine soyleyemiyorum. Mesela x olayi oldu hosuma gitmedi. Bunu soylemek yerine bir daha gorusmemeyi tercih ediyorum. Bu nedendir? Yasayan oldu mu? Arkadasim yok resmen bu yuzden. O kadar okul okudum, dersanelere gittim herkes bir sekilde cıktı hayatimdan. Bunun cozumu ne olabilir? En basiti nisanlimin arkadas cevresi ve onlarında kiz arkadaslari var. Tum yaz onlarla takildik. Simdi bazi laf sokmalar basladi sakalasma adi altinda dalga gecmeler falan. Nisanlima soylemek istemiyorum herkesten sikayetci dicek az kaldi. Birde sakalasiyoruz sozde yani ben degil karsi taraf. Gelme o zaman, sus o zaman, off tamam anladik gibi gulerek sakalar yapiliyor ama hosuma gitmiyor. Bu saatten sonra nasil bir yol izlemeliyim? Acik acik soyle falan demeyin lutfen bir yerden sonra oda olmuyor. Yani saglikli bir arkadaslik nasil kurabilirim? Sorunum ne sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?