O zamanın şartlarıyla bu zamanın şartlarını karşılaştırmayı da gerektiriyor aslında. Mesela şu an çözemediğimi hissediyorsam vakit kaybetmeden düşündüğüm teşhise uygun hocaya yönlendiriyorum böyle bir imkanım var. Ama o zamanlar böyle birşey yok. Ne kadar ölüm görürse o kadar şey öğrenmiştir diye düşünülmesi normal. Çünkü fakülteler yok.
Benim başıma gelen olaylarda genelde bir sürü yere gitmiş, çözüm bulamamış ya da uyutalım bunu denilen vakalar ya da aklındaki teşhise çok güveniyosun ve birden kötüleşip elinde ölüyo hayvan. O zaman ben doğru yaptım öleceği varmış demek kendine bir şey katmamaktır benim gözümde. Açarım bakarım, parça gönderirim patolojiye. Ha ben doğruyu yapmışsam ve ölmüşse tamam bir sonraki hastaya doğruyu yapsam bile bu şekilde hasta kaybettim bunu bilmeniz gerekir diye söylerim. Ben yanlışı yaptıysam tecrübeme eklerim.
Bir de devlet desteği sigorta yok veteriner hekimlikte. Elimizdeki tüm imkan hasta sahibinin maddi gücü kadar. Bende isterdim tüm testleri yapayım hepsini eleyeyim ama olmuyor. Diğer vakada hangi teste öncelik vermem gerektiğini alıyorum gibi gibi..
Semptomlar birbirine çok benzer olabiliyor, çok zorluk var tıp işinde. O yüzden de hatalı teşhis yoktur, o doktorun gördüğü odur gibi bir anlayış hakim zaten. Hatalı tedavinin sonuçları olur.