Siz bir de Londra metrosuna binseniz kacip Uludag da inzivaya cekilir oksijen tentesinde dezenfekte ortama kapatirdiniz eminim.merhaba kadınlar kulübünün güzel insanları size de merhaba mikroplar bakteriler ve virüsler.
başlıktan anladığınız üzere ben insanlardan insanların dokunduğu her şeyden iğrenir hale geldim.. ama bir sorun nasıl geldim anlatayım.
bir kış ayında okuluma gitmek için metroya bindim metro nasıl kalabalık kalorifer sıcak hava üflüyo içerisi havasız herkes birbiriyle temas içinde tutunacak yer yok bayıldım bayılıcam. sonra bir tane adam yanımda hapşurdu ve hapşururken ağzını kapattığı elini hiçbir yere silmeden tükürüklü tükürüklü tekrar demire götürdü ve tutmaya devam etti. o kadar midem bulandı ki o an tansiyonum düştü resmen soğuk soğuk terlemeye başladım nefesim kesildi bildiğinizi dehşete düştüm adama bi çemkirmişim size anlatamam neredeyse dayak yiyecektim adam zaten de ama kendime kesinlikle hakim olamadım o an ıyyyy pislik insan tutuyo ordan iğrenç herif diye kelimeler istemsizce ağzımdan dökülüverdi
sonrasında ben ne zaman toplu taşımaya binsem o adamın elindeki tüüüüm mikroplarıyla o demiri tuttuğu an gözümün önüne gelmeye başladı ve ben her şeyden iğrenir hale geldim. ayakta kalsam asla bir yere tutunmuyordum yani otobüs ani fren yapsa falan camdan uçucam sap gibi gidiyorum ortada
sonrasında benim bu takıntım toplu taşımayı da aştı hayatımın her alanına sıçradı ne zaman bir yere dokunsam iğreniyorum. örneğin kütüphaneye gittiğimde oradaki sandalyelerin üzerinde başkasının saçları oluyor diye üstüne örtü serip öyle oturuyorum ve çalışmaya başlamadan önce masayı antibakteriyel jel ve ıslak mendille muhakkak temizliyorum. gittiğim her ama her yerde böyle. bir yere otururken bir yere dokunurken bir şey yerken bin kez düşünür hale geldim ve bazen öyle oluyor ki aklıma gelen ihtimaller sonucu koşa koşa kusmaya gidiyorum.
ben eskiden hiç böyle değildim bu günlük hayatımı çok etkilemeye başladı psikolojik yardım almayı düşünüyorum ama verecekleri ilaçlardan korkuyorum(
sizin aranızda da benim gibi olan var mı ben mi çok anormalim nasıl eski halime dönerim bilen varsa bana da bi söylesin allah aşkına
Iyyy bende okurken iğrendim iyi sabredmişsin adamamerhaba kadınlar kulübünün güzel insanları size de merhaba mikroplar bakteriler ve virüsler.
başlıktan anladığınız üzere ben insanlardan insanların dokunduğu her şeyden iğrenir hale geldim.. ama bir sorun nasıl geldim anlatayım.
bir kış ayında okuluma gitmek için metroya bindim metro nasıl kalabalık kalorifer sıcak hava üflüyo içerisi havasız herkes birbiriyle temas içinde tutunacak yer yok bayıldım bayılıcam. sonra bir tane adam yanımda hapşurdu ve hapşururken ağzını kapattığı elini hiçbir yere silmeden tükürüklü tükürüklü tekrar demire götürdü ve tutmaya devam etti. o kadar midem bulandı ki o an tansiyonum düştü resmen soğuk soğuk terlemeye başladım nefesim kesildi bildiğinizi dehşete düştüm adama bi çemkirmişim size anlatamam neredeyse dayak yiyecektim adam zaten de ama kendime kesinlikle hakim olamadım o an ıyyyy pislik insan tutuyo ordan iğrenç herif diye kelimeler istemsizce ağzımdan dökülüverdi
sonrasında ben ne zaman toplu taşımaya binsem o adamın elindeki tüüüüm mikroplarıyla o demiri tuttuğu an gözümün önüne gelmeye başladı ve ben her şeyden iğrenir hale geldim. ayakta kalsam asla bir yere tutunmuyordum yani otobüs ani fren yapsa falan camdan uçucam sap gibi gidiyorum ortada
sonrasında benim bu takıntım toplu taşımayı da aştı hayatımın her alanına sıçradı ne zaman bir yere dokunsam iğreniyorum. örneğin kütüphaneye gittiğimde oradaki sandalyelerin üzerinde başkasının saçları oluyor diye üstüne örtü serip öyle oturuyorum ve çalışmaya başlamadan önce masayı antibakteriyel jel ve ıslak mendille muhakkak temizliyorum. gittiğim her ama her yerde böyle. bir yere otururken bir yere dokunurken bir şey yerken bin kez düşünür hale geldim ve bazen öyle oluyor ki aklıma gelen ihtimaller sonucu koşa koşa kusmaya gidiyorum.
ben eskiden hiç böyle değildim bu günlük hayatımı çok etkilemeye başladı psikolojik yardım almayı düşünüyorum ama verecekleri ilaçlardan korkuyorum(
sizin aranızda da benim gibi olan var mı ben mi çok anormalim nasıl eski halime dönerim bilen varsa bana da bi söylesin allah aşkına
O zaman takintilarinizin üzerine gidip kendinize telkin vererek bunu yenmeye çalışın.Ya psikolojik tedaviyi ben de düşündüm ama şu an arkadaşımın teyzesinin kullandığı antidepresanların içindeki lityum yüzünden bikaç aylık ömrü kalmış beyninin bir kısmı zarar görmüş bunu öğrendiğimden beri iyice çıkmaza girdim kesin düzelemiycem düzeldiğimde de bikaç aylık ömrüm kalcak diye
resmen kendimi gördüm ne yazıktır okb belirtileri kesinlikle yardım alman lazım yoksa hayattan koparsin ilerledikçe evden çıkmak dan korkar oluyorsunmerhaba kadınlar kulübünün güzel insanları size de merhaba mikroplar bakteriler ve virüsler.
başlıktan anladığınız üzere ben insanlardan insanların dokunduğu her şeyden iğrenir hale geldim.. ama bir sorun nasıl geldim anlatayım.
bir kış ayında okuluma gitmek için metroya bindim metro nasıl kalabalık kalorifer sıcak hava üflüyo içerisi havasız herkes birbiriyle temas içinde tutunacak yer yok bayıldım bayılıcam. sonra bir tane adam yanımda hapşurdu ve hapşururken ağzını kapattığı elini hiçbir yere silmeden tükürüklü tükürüklü tekrar demire götürdü ve tutmaya devam etti. o kadar midem bulandı ki o an tansiyonum düştü resmen soğuk soğuk terlemeye başladım nefesim kesildi bildiğinizi dehşete düştüm adama bi çemkirmişim size anlatamam neredeyse dayak yiyecektim adam zaten de ama kendime kesinlikle hakim olamadım o an ıyyyy pislik insan tutuyo ordan iğrenç herif diye kelimeler istemsizce ağzımdan dökülüverdi
sonrasında ben ne zaman toplu taşımaya binsem o adamın elindeki tüüüüm mikroplarıyla o demiri tuttuğu an gözümün önüne gelmeye başladı ve ben her şeyden iğrenir hale geldim. ayakta kalsam asla bir yere tutunmuyordum yani otobüs ani fren yapsa falan camdan uçucam sap gibi gidiyorum ortada
sonrasında benim bu takıntım toplu taşımayı da aştı hayatımın her alanına sıçradı ne zaman bir yere dokunsam iğreniyorum. örneğin kütüphaneye gittiğimde oradaki sandalyelerin üzerinde başkasının saçları oluyor diye üstüne örtü serip öyle oturuyorum ve çalışmaya başlamadan önce masayı antibakteriyel jel ve ıslak mendille muhakkak temizliyorum. gittiğim her ama her yerde böyle. bir yere otururken bir yere dokunurken bir şey yerken bin kez düşünür hale geldim ve bazen öyle oluyor ki aklıma gelen ihtimaller sonucu koşa koşa kusmaya gidiyorum.
ben eskiden hiç böyle değildim bu günlük hayatımı çok etkilemeye başladı psikolojik yardım almayı düşünüyorum ama verecekleri ilaçlardan korkuyorum(
sizin aranızda da benim gibi olan var mı ben mi çok anormalim nasıl eski halime dönerim bilen varsa bana da bi söylesin allah aşkına
her antideprasanda lityum yok sanırımYa psikolojik tedaviyi ben de düşündüm ama şu an arkadaşımın teyzesinin kullandığı antidepresanların içindeki lityum yüzünden bikaç aylık ömrü kalmış beyninin bir kısmı zarar görmüş bunu öğrendiğimden beri iyice çıkmaza girdim kesin düzelemiycem düzeldiğimde de bikaç aylık ömrüm kalcak diye
Benim derdim mikroplardan hastalık kapma korkusu değil nasıl anlatsam bilmiyorum böyle hiçbi yerin temiz olduğuna inanmıyorum ve tüm pis yerler midemi bulandırıyorO zaman takintilarinizin üzerine gidip kendinize telkin vererek bunu yenmeye çalışın.
Valla heryer mikrop, bakteri dolu zararli zararsız. Böyle antibakteriyel jeller çamaşır sularıyla felan da zararlı değil yararlı bakterileri öldürüyorsunuz. Bir işe yaramadigi gibi vücut bağışıklık sisteminizi de felç ediyorsunuz. Çünkü vücuda yararlı bakteriler giremiyor onun için zararlılarla boğuşup duruyor. Ondan sonra ver elini alerjiler, astimlar.
Süreçten biraz bahseder misinizresmen kendimi gördüm ne yazıktır okb belirtileri kesinlikle yardım alman lazım yoksa hayattan koparsin ilerledikçe evden çıkmak dan korkar oluyorsun
Ya mesele o mikropların bana bulaşması değil soluduğum havada da olur onun farkındayım ama o pislik iğrendiriyo beni hemen temizlemek istiyorum böyle yapış yapışmışım gibi hissediyorumevet heryer pis pislik içinde hatta yıkanmıs elinde bile brisürü mikrop var .
ama belli seviyeye kadar zararsız .
ben de orda burda biryerler dokunmak istemem ama yasamın kuralı bu . eskiden insanlar toprakla hasir nesirlerdi ozmanda hangi hayvan nereye çis yapıyır bilemiyorsun.demekki dogasında var insanın
dokun ama dokundugun elini agzına yüzüne sürme.vakit buluncada yıkarsın abartmamak kosuluyla
Tedavi sürecinizden bahseder misiniz birazInsanlarimiz pis ama pislikten nasil olmuyorlar hastalanmiyorlar hayret ediyorum.
Bende sizin cok cok ileri boyutunuzdaydim ve ilac icmek istemiyordum tedavi oldum suan iyiyim tedavidede her yolu denedim ilac ictim bioenerji aldim osikolog psikiyatrist hepsini gezdim en sonunda beni iyilestiren hipnoterapi oldu.
Ilerlemeden tedavini ol.
Bir tanidigi aklima getirdiniz. Camasir suyu hastaligi vardi. Herseyi camasir suyu ile silerdi. En sonunda esini biktirdi ve bosandilar.merhaba kadınlar kulübünün güzel insanları size de merhaba mikroplar bakteriler ve virüsler.
başlıktan anladığınız üzere ben insanlardan insanların dokunduğu her şeyden iğrenir hale geldim.. ama bir sorun nasıl geldim anlatayım.
bir kış ayında okuluma gitmek için metroya bindim metro nasıl kalabalık kalorifer sıcak hava üflüyo içerisi havasız herkes birbiriyle temas içinde tutunacak yer yok bayıldım bayılıcam. sonra bir tane adam yanımda hapşurdu ve hapşururken ağzını kapattığı elini hiçbir yere silmeden tükürüklü tükürüklü tekrar demire götürdü ve tutmaya devam etti. o kadar midem bulandı ki o an tansiyonum düştü resmen soğuk soğuk terlemeye başladım nefesim kesildi bildiğinizi dehşete düştüm adama bi çemkirmişim size anlatamam neredeyse dayak yiyecektim adam zaten de ama kendime kesinlikle hakim olamadım o an ıyyyy pislik insan tutuyo ordan iğrenç herif diye kelimeler istemsizce ağzımdan dökülüverdi
sonrasında ben ne zaman toplu taşımaya binsem o adamın elindeki tüüüüm mikroplarıyla o demiri tuttuğu an gözümün önüne gelmeye başladı ve ben her şeyden iğrenir hale geldim. ayakta kalsam asla bir yere tutunmuyordum yani otobüs ani fren yapsa falan camdan uçucam sap gibi gidiyorum ortada
sonrasında benim bu takıntım toplu taşımayı da aştı hayatımın her alanına sıçradı ne zaman bir yere dokunsam iğreniyorum. örneğin kütüphaneye gittiğimde oradaki sandalyelerin üzerinde başkasının saçları oluyor diye üstüne örtü serip öyle oturuyorum ve çalışmaya başlamadan önce masayı antibakteriyel jel ve ıslak mendille muhakkak temizliyorum. gittiğim her ama her yerde böyle. bir yere otururken bir yere dokunurken bir şey yerken bin kez düşünür hale geldim ve bazen öyle oluyor ki aklıma gelen ihtimaller sonucu koşa koşa kusmaya gidiyorum.
ben eskiden hiç böyle değildim bu günlük hayatımı çok etkilemeye başladı psikolojik yardım almayı düşünüyorum ama verecekleri ilaçlardan korkuyorum(
sizin aranızda da benim gibi olan var mı ben mi çok anormalim nasıl eski halime dönerim bilen varsa bana da bi söylesin allah aşkına
O nasıl ya.Ben de kullanıyorum.Bir açıklasana.Hic duymadım böyle birşey.Ki ben de uzun zamandır kullaniyorumYa psikolojik tedaviyi ben de düşündüm ama şu an arkadaşımın teyzesinin kullandığı antidepresanların içindeki lityum yüzünden bikaç aylık ömrü kalmış beyninin bir kısmı zarar görmüş bunu öğrendiğimden beri iyice çıkmaza girdim kesin düzelemiycem düzeldiğimde de bikaç aylık ömrüm kalcak diye
Bende normalde tani koyanlara her hastaliga okb sin diyenleri sevmiyorum ama bu kizda okb baslangici var ne desinler grip olmussun gecer mi ?Astoria
Sana is var.
Hadi bakalim kataloglarina goz at ve bir "tani" yap su hanima da yonlendirilsin.
Ayrica burada OKB tanisi yapanlara ofleye pofleye ayar cekmezsen seni esefle kinarim.
Buyur, sahne senin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?