Ee şimdi bende yeni tanıştığım insanlar çok konuşunca nasıl kaçacağımı düşünüyorum.
Yeni insan tanımak,kalabalık ortam v.s hiç sevmiyorum ruhum daralıyor.
Şimdi ben neyim
KEndimi bildim bileli depresif, kaygılı bir insanım. Yaşımız aynı sizinle. Çok büyük bir kayıp değil benim için bazı insanlardan uzak durmak. Sadece kafamın uyduğu birkaç kişi dışında sevmiyorum, çekemiyorum boş muhabbetlerini insanların. Hele de bilimum nişan, düğün, sünnet, özel gün vb. ruhumu daraltıyor. Kendi kendime yetiyorsam, yakın birkaç kişi dışında herkesten uzak olayım istiyorum. Boş kafalı insanlarla bir arada olmaktansa yalnız olmak daha iyi.
Son zamanlarda sizi sarsacak bir şey yaşamış ya da geçmişte yaşadığınız bir şeyler gün yüzüne çıkmış olabilir mi?
Psikolojik bir sıkıntım var mı bilmiyorum ama zaman zaman strese girdiğimde, ölenlerim aklıma gelip içim burulduğunda müzik dinleyip yürüyüş yapmak iyi geliyor, belki sizde böyle bir etkinlik yapabilirsiniz, resim yapmak, belki dans etmek, spor, doğa yürüyüşleri veya ne bileyim şöyle loş bir ışıkta el ayak çekilince dinlenen sakin bir müzik gibi.
Yaşam enerjinizi tazelemeniz gerek.
seni mutlu edecek şeylerle oyalan bence. oturup ölümü düşünmenin manası yok. illa birilerini görmene gerek yok. tek başına gez çık dolaş ya da otur evinde kitap oku film izle.
şahsen şu an çalışmıyor olsam eve kapanır kimseyle görüşmezdim.
depresyon belirtisi değil bence bu. yaşam böyle bişeye evrildi zamanla.
bende o sendromdan kesin varBenim öyle bir lüksüm yok işimin başında olmam gerekiyor. Belki de sorunum budur "yeterince evde duramama sendromu"
normalde böyle şeylere pek inanmamama daha yeni örneği gözümün önünde olunca,
biyoenerji deneyin derim.
kuzenimin okb teşhisi var.
üzerindeki kıyafete biri değse çıkarıp atar.
biri odasına girse arkasından bastığı ve dokunduğu yerleri siler.
dışarıdan getirdiği çantaya asla dokunmaz.
ellerini günde 62764782747727 kere yıkar,
günde ortalama 3 bazen 4 kere duş alır.
ve bu daha lise çocuğu...
bir yığın ilaç, psikoterapi seansları, ona götürün, buna götürün dedikleri kim varsa gittiler.
eniştem kendi de doktor bu arada ve alternatif yöntemlerin kandırmaca olduğunu düşünür.
neyse sonra birini söylemişler.
kadın daha önce böyle bir kaç hastada başarılı oldu diye anlatmışlar. panik atak, anksiyete bozuklukları vs...
kadının tipi falan tam komedi.
sonuç; işe yaradı
teyzem eniştemden gizli götürdü çocuğu.
biraz konuşmuş, biraz bir şeyler yapmış, bir aletleri falan varmış.
3. seansta biraz daha rahatladı. 10. seansta günde bir kere duş almaya başladı.
odasına annesi girdiğinde kabul etti vs..
valla bilemedim.
psikolog ve psikiyatrist kimsenin alanına saygısızlık etmek istemem ama onlar böyle çözdü.
bana hala safsata geliyor ama işe de yaradı
Anksiyete nedir? Bu aralar çok duyuyorum. Bir de çoğu kişide var ama farkında değil dediniz merak ettim.
Ölüm düşüncesi nasıl insana huzur verebilir. Beni biraksalar sonsuza kadar yaşarım galiba.
Dünya çok mu güzel dersen hayır ama ölünce dinginlik ve huzur mu olacak ondan sizin kadar emin değilim galiba
Bence yeni tanıştığınız kişiler sizin frekansınızda değil o yüzden hoşunuza gitmiyor hep aynı olucak sanıyorsunuz. Çok konuşan insanlardan herkes muzdarip inanın. Kibar ve mütevazi birini görünce egoları tavan yapıyor sanırımEe şimdi bende yeni tanıştığım insanlar çok konuşunca nasıl kaçacağımı düşünüyorum.
Yeni insan tanımak,kalabalık ortam v.s hiç sevmiyorum ruhum daralıyor.
Şimdi ben neyim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?