- 28 Şubat 2013
- 469
- 255
- 53
- 42
- Konu Sahibi Hayat_buysa_35
-
- #1
Daha önceden bir konu paylaşmıştım ve bir çoğu yermişti beni. Ama beni anlayanlarda var biliyorum bu yüzden yardımcı olacaklarını düşünüyorum...
Evet birini seviyordum, önce beni aldatıp daha sonra intihar etti
Öldükten 2 gün sonra (Kısırlık tedavisi görüyordu) Ondan hamile olduğumu öğrendim ve ertesi gün doktora gittim sağlıklı bir gebelik değil demişti ve bugün bebeğin kalp atışlarının olmadığı ve yeterince gelişmediğini öğrendim. Çarşamba günü tekrar kontrol edilecek ve yine kalp atışı yoksa bebeğim alınacak
Diger yandan da ''Bu stresle zaten sağlıklı bir gebelik geçirmeyecek, çocuğa karnımdayken hayatı zehir edecektim istemeyerek'' diyorum.
Kızlar kafam çok karışık neye nasıl kafa yoracağımı bilemiyor sağlıklı düşünemiyorum. O öldükten sonra herkesten kaçar oldum. Çok sevdiğim şeylerden hiç zevk almıyorum sürekli ağlıyorum.
Sanki hayat bana da bitti... Dostlarımla bile konuşmak kar etmiyor. Dışarı çık diyorlar ben her yerde, her çiftte onu görüyorum. Aşk kelimesi tüylerimi diken diken ediyor artık. Erkeklerin en iyisine bile düşman gibi bakıyorum. Her attığım adımda ''Burda, yanımda olmalıydın'' diyorum Günün 20 saati onu düşünmekle geçiyor, Şarkı duymak istemiyorum. saatlerce bir köşede oturuyorum, susuyorum.
Bebekte gidecek gerçi bu ruh halinde ben ona yetemezdim. Şimdi karnımda diye daha pozitif konuşuyormuşum gibi geliyor bebek hususunda umarım gidincede bu kadar dirayetli olurum
Kızlar ne olur yardım edin bu ruh halim düzelir mi? Bu ay içerisinde gerçekleşti bu olay acaba daha yeni diye mi bu hayata küsmem???
Evet birini seviyordum, önce beni aldatıp daha sonra intihar etti
Öldükten 2 gün sonra (Kısırlık tedavisi görüyordu) Ondan hamile olduğumu öğrendim ve ertesi gün doktora gittim sağlıklı bir gebelik değil demişti ve bugün bebeğin kalp atışlarının olmadığı ve yeterince gelişmediğini öğrendim. Çarşamba günü tekrar kontrol edilecek ve yine kalp atışı yoksa bebeğim alınacak
Diger yandan da ''Bu stresle zaten sağlıklı bir gebelik geçirmeyecek, çocuğa karnımdayken hayatı zehir edecektim istemeyerek'' diyorum.
Kızlar kafam çok karışık neye nasıl kafa yoracağımı bilemiyor sağlıklı düşünemiyorum. O öldükten sonra herkesten kaçar oldum. Çok sevdiğim şeylerden hiç zevk almıyorum sürekli ağlıyorum.
Sanki hayat bana da bitti... Dostlarımla bile konuşmak kar etmiyor. Dışarı çık diyorlar ben her yerde, her çiftte onu görüyorum. Aşk kelimesi tüylerimi diken diken ediyor artık. Erkeklerin en iyisine bile düşman gibi bakıyorum. Her attığım adımda ''Burda, yanımda olmalıydın'' diyorum Günün 20 saati onu düşünmekle geçiyor, Şarkı duymak istemiyorum. saatlerce bir köşede oturuyorum, susuyorum.
Bebekte gidecek gerçi bu ruh halinde ben ona yetemezdim. Şimdi karnımda diye daha pozitif konuşuyormuşum gibi geliyor bebek hususunda umarım gidincede bu kadar dirayetli olurum
Kızlar ne olur yardım edin bu ruh halim düzelir mi? Bu ay içerisinde gerçekleşti bu olay acaba daha yeni diye mi bu hayata küsmem???